De Europese Unie is een wereldleider geworden in de beweging naar een schone energietransitie. Een centraal onderdeel van deze beweging is het resultaat van de overgang van traditionele fossiele brandstoffen, voornamelijk olie, gas en steenkool, naar meer gebieden die minder broeikasgassen uitstoten, zoals wind-, zonne-, waterkracht- en elektrische energie.
De Geschikt voor 55 plan heeft gediend als basis voor de EU om tegen 2050 over te schakelen naar klimaatneutraliteit en om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 met 55 procent te verminderen ten opzichte van het niveau van 2005. Meer recentelijk heeft de REPOWEREU Het door de Europese Commissie gepresenteerde plan heeft gediend als basis voor toekomstige transities naar schone energie binnen het blok, in de hoop de uitstoot te verminderen, samen met de afhankelijkheid van met name de invoer van fossiele brandstoffen uit Rusland.
Dergelijke overwegingen kunnen worden genomen in het licht van deze recente gebeurtenissen, waaronder de aanhoudende invasie van Oekraïne door de Russische Federatie, die velen in de Europese Unie heeft gedwongen om terugdraaien om meer steenkool te verbranden om aan de energievraag te voldoen, terwijl ze er vervolgens alles aan doen om de burgers niet uit de toegang tot energie te persen als gevolg van stijgende consumenten- en energieprijzen.
Bovendien wist de Democratische partij in de Verenigde Staten een rekening wat, hoewel niet echt zo ambitieus als zou moeten worden gedaan met betrekking tot duurzamere toekomstige transities, een nieuwe stap voorwaarts was voor Europa’s belangrijkste bondgenoot in de transitie naar een groter gebruik van hernieuwbare energie.
De EU heeft de afgelopen jaren een lange weg afgelegd om de uitstoot te verminderen en de milieunormen voor de burgers van het blok te verbeteren. De beste manier waarop de EU, samen met landen in heel de hele wereld, is een netto goed op zowel de korte als de lange termijn. Maar bij het maken van deze transitie is een belangrijk punt van zorg met betrekking tot de duurzame energietransitie met name onderbelicht en bijna grotendeels genegeerd.
Kritieke mineralen staan centraal in het huidige traject van de transitie naar schone energie. Kritische mineralen erbij betrekken 30 grondstoffen die door de Europese Commissie zijn geclassificeerd als kritiek voor de samenleving en de industrie. Deze elementen staan centraal in de meeste moderne technologieën en dienen als basis voor de inkoop van grondstoffen die de overgang naar schone energie mogelijk maken.
Hoewel deze minerale hulpbronnen centraal staan in de overgang naar schone energie, brengen de winning en invoer van deze grondstoffen hun eigen zorgen met zich mee, waaronder verstoring van het lokale milieu, invoer uit landen die onbetrouwbaar zijn en grote schenders van de mensenrechten, en energie-intensieve landen. hun eigen productie. Hoe kan de EU dan toewerken naar een schone energietransitie die zich richt op de gevolgen van een verschuiving naar een grotere afhankelijkheid van kritieke mineralen?
Een eerste overweging van waar deze mineralen zijn en vandaan zullen komen, is noodzakelijk. Veel van deze elementen komen uit gebieden waar politieke leiders niet bepaald betrouwbaar zijn en de ergste schenders van de mensenrechten. China is een majoor producent van een zeldzame verzameling kritische mineralen die centraal staan bij het bouwen van producten, waaronder elektrische voertuigen, zonnepanelen en oplaadbare batterijen, en ook controles de mijnproductie van deze hulpbronnen in andere landen.
Rusland is een sleutel producent van onder andere koper, nikkel en platina en heeft zich ook gevestigd in andere continenten, zoals Afrika, samen met China bij de winning van kritieke mineralen. De Democratische Republiek Congo is bijvoorbeeld de bron van ruim 70 procent van ‘s werelds kobaltvoorraad, dat wordt gebruikt in lithium-ionbatterijen als vervanging voor aardgas, waar China en Rusland voet aan de grond hebben. Diversiteit van het aanbod zal waarschijnlijk de sleutel zijn tot de transitie, en de EU moet ernaar streven zowel de afhankelijkheid van de Chinese en Russische productie van kritieke mineralen te verminderen als de mensenrechtensituatie in deze landen te verbeteren, voor zover dit mogelijk is.
Op de lange termijn moet de technologische steun van de EU gericht zijn op het verminderen van de afhankelijkheid van de winning van minerale hulpbronnen, die energie-intensief is en de lokale omgeving ontwricht. Hoewel het verminderen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen een grotere overgang naar de winning van kritische mineralen vereist, moeten de EU en landen over de hele wereld ervoor zorgen dat er niet te veel wordt overgeschakeld naar overproductie van deze mineralen. Een overproductie kan resulteren in de hierboven genoemde gevolgen, en waarschijnlijk andere ongeziene, die hun eigen milieuschade kunnen veroorzaken en zowel de natuurlijke wereld als het welzijn van gemeenschappen kunnen verstoren.
Het verbeteren van de efficiëntie van de vervoerswijzen en technologieën die we elke dag gebruiken, zal op de lange termijn de afhankelijkheid van een bredere energieafhankelijkheid in het algemeen verminderen. Technologische vooruitgang en samenwerking binnen de EU zouden een betere regulering van energie-efficiënte investeringen en vooruitgang mogelijk moeten maken, zodat toekomstige ontwikkelingen de milieuschade kunnen verminderen en de menselijke omgeving kunnen verbeteren.
Gebouwen, zoals een grote houten “wolkenkrabber” in Zweden, zijn een voorbeeld van het huidige raamwerk voor hoe toekomstige ontwikkelingen de materialen kunnen verminderen die worden gebruikt voor noodzakelijke delen van de samenleving en minder intensief zijn voor het milieu.
Hoewel de transitie naar schone energie zeker een netto goed is voor het welzijn van het milieu en de toekomstige omgeving van de Europese inwoners, mag deze transitie ook niet simpelweg gevolgen verschuiven naar andere nadelen.
De focus moet centraal staan op het verminderen van de afhankelijkheid van onbetrouwbare landen die grote schenders van de mensenrechten zijn, ervoor zorgen dat er in de toekomst geen overproductie van kritieke mineralen plaatsvindt, en het streven naar een brede vermindering van de noodzaak van materiële productie en in plaats daarvan naar een grotere efficiëntie bij ontwikkeling. aan de transitie naar schone energie in de EU en de rest van de wereld.
Bron: www.neweurope.eu
