Fadi Deeb, de enige Olympiër van Gaza, heeft een boodschap voor de wereld

Fadi Deeb is het enige lid van de Palestijnse Olympische delegatie uit Gaza en hij is de enige Paralympische atleet uit Palestina die meedoet aan de Zomerspelen van 2024. Hoewel hij een grote persoonlijke tragedie heeft meegemaakt vanwege de Israëlische genocidale aanval op Gaza, is Deeb naar de Olympische Spelen in Parijs gekomen om het volk en de ontembare geest van Palestina te vertegenwoordigen en een boodschap naar de wereld te sturen: “Niets kan ons tegenhouden… Palestina sterft niet, we zijn er nog steeds.” In dit exclusieve interview, opgenomen vanuit Parijs, spreekt Dave Zirin van TRNN met Deeb over het belang van sport in Gaza en wat het voor hem betekent om Palestina te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen van dit jaar.

Studioproductie: Jules Boykoff
Postproductie: David Hebden, Adam Coley

Transcriptie

Dave Zirin: Hé, dit is Dave Zirin van Rand van Sport TValleen op The Real News Network. Ik voel me vereerd, vereerd, om te spreken met Fadi Deeb, die het enige lid is van de Olympische delegatie van Palestina uit Gaza. En hij is ook de enige Palestijn die deel uitmaakt van de Paralympics, correct?

Zei Deeb: Ja.

Dave Zirin: Dat is geweldig. Heel erg bedankt dat je met me wilde praten.

Zei Deeb: Dank je ook dat je gekomen bent, dat dit gebeurt, dat je met me hebt gesproken. Ik ben erg blij je te zien.

Dave Zirin: Ik ook. Voordat we begonnen, zei je dat een van de redenen waarom je mee wilt doen aan de Olympische Spelen is dat je de mensen in Gaza wilt laten zien, je wilt ze laten zien dat er leven is. Klopt dat?

Zei Deeb: Ja, mensen denken dat het leven in Gaza gewoon oorlog is en [killing] en het bloed. Ja, dat is er, maar er is leven. Er zijn mensen die zoeken [for] leven, er zijn veel succesverhalen. Er is veel jeugd, veel [children]veel vrouwen op zoek [for] leven. Ze hebben [much] kennis, bijvoorbeeld over sport en handicap. Als Paralympische Palestijnse gemeenschap hebben we meer dan 140 internationale medailles en meer dan zes Paralympische medailles. Dus er is leven, het is niet alleen bloed en [killing] en oorlog, nee.

Dave Zirin: Hoe is het om te trainen in Gaza, gezien de ontberingen, de muren, het gebrek aan apparatuur, de faciliteiten die door Israël zijn geblokkeerd? Hoe is het om daar te trainen?

Zei Deeb: Als je het over de uitrusting in de Gazastrook wilt hebben, is dat niets [compared to] wat we hier in Europa of over de hele wereld hebben. Dus de apparatuur in de Gazastrook—we hebben gewoon [use] alles wat er op lijkt of vergelijkbaar kan zijn [to] normale uitrusting. Maar omdat de energie en de kracht van binnenuit ons komen, stoppen we niet. We hebben gewoon een doel. We hebben dromen, we hebben energie. Dus, we geven niet om wat we nu hebben, we willen vechten om kampioenen te zijn, om Palestina te laten zien hoe mooi [it is].

Soms trainen we in het land zonder uitrusting. Soms hebben we geen discus, dus gebruiken we iets dat lijkt op een discus, zoals een metaal of zoiets. Misschien [it’s] zwaarder, maar dat is geen probleem, maar je [get] het idee. Soms hebben we niet genoeg kogelstoten of dezelfde kilo kogelstoten. We gebruiken een steen of iets dergelijks. Dus niets kan ons tegenhouden.

Dave Zirin: Wauw, “niets kan ons stoppen.” Het is een moeilijke vraag, maar ik moet het vragen: Hoe is het met je familie? Hoe zijn ze beïnvloed door de oorlog van Israël in Gaza?

Zei Deeb: Het is een heel moeilijke situatie. Ten eerste, op 7 december, [I lost] mijn broer en ook twee van mijn neefjes—[out of my] hele familie, ik heb meer dan 15 personen verloren. En voor mijn speciale familie zijn er vier groepen… Het idee nu [is to keep] de families in de Gazastrook [from being] samen. Dus als er een groep is, vallen ze nog steeds de anderen aan [who are alive] om het gezin af te maken. Het is een heel moeilijke situatie.

Dus als professionele speler moet je je concentreren [on] wat je doet, je spel, je competitie en alles. En tegelijkertijd heb je familie – je kunt de [two]. Bijvoorbeeld, mijn club – ik heb een Euro-club met mijn club in Duitsland – ze vroegen me: “Fadi, we weten dat het zwaar is. Het is heel zwaar. Kun je thuisblijven en ontspannen?” Ik zeg: “Nee.” Wat ik hier nu doe, is laten zien dat er een Palestijnse speler is [who] zit onder al deze moeilijke dingen, [just like] er zijn mensen die zoeken [for] leven, ze hebben nog steeds menselijkheid, en [they] Ik wil een boodschap aan de hele wereld sturen: de mensen in Gaza zijn mensen, ze hebben dezelfde mensenrechten nodig [as] iedereen in deze wereld.

Dave Zirin: Wat vindt u ervan dat Israël aan deze spelen meedoet, ondanks de oorlog en alles wat ze de mensen in Gaza aandoen?

Zei Deeb: Ik weet het echt niet [how] Ik kan deze vraag beantwoorden, want normaal gesproken moet de sport boven alles gevierd worden. Maar nu kan alles [political]ook in de sport. Dus mijn boodschap als Palestijn: ik hijs mijn vlag hier in Parijs 2024 [to show] Palestina is niet stervende. Palestina is er en we hebben een boodschap voor de hele wereld. Maar tegelijkertijd wil ik de Israëlische spelers iets vragen: Wat is jullie boodschap? Wat willen jullie laten zien? [about] jezelf aan de wereld? Om de genocide te laten zien die in Gaza heeft plaatsgevonden? Om te laten zien wat? Wat wil je laten zien? Wat is jouw boodschap aan de wereld?

Dave Zirin: Oké, dat is een goed punt. Ik wil je ook nog wat vragen over Parijs. Hoe ben je ontvangen sinds je hier bent? Hoe is de ervaring voor jou als Palestijnse Olympiër geweest?

Zei Deeb:

Als Palestijn is mijn lichaam hier, maar mijn geest, mijn alles, is in de Gazastrook. Toen ik buiten Palestina begon te spelen… 10 jaar als profspeler – zeven jaar in Turkije, één seizoen in Griekenland als speler, [and] als coach, en dit is mijn tweede jaar in Frankrijk als speler, en ik ben ook coach.

Dus, [all the] Ik heb online contact met veel nationale teams, met mijn mensen in de Gazastrook, [I talk about how] om de sport in de Gazastrook te verbeteren, hoe de clubs te verbeteren, [I] geef ze nieuwe informatie over de games, alles. Daar [are] er zijn veel dingen in Gaza die je kunt verbeteren [help make] zeer sterke nationale teams en zeer sterke mensen. En met Cambodja werk ik samen met een technisch manager voor de Cambodjaanse nationale teams, [doing] sommigen adviseerden het Syrische nationale team, Jemen en Libië.

En ook hier, [I’m] een speler in een Franse competitie, en ik ben ook coach voor een club. Ik heb twee teams, een in de Vierde Divisie en een in de Vijfde Divisie. En soms heb ik een sessie op scholen, op de hogeschool en de universiteit, om mensen te leren hoe ze met mensen met een beperking moeten werken, [how] om hun sport aan elk feest te laten zien. Dus dit is mijn werk als ik in Turkije ben en als ik in Frankrijk ben. Omdat ik één ding geloof: je hoeft geen Fransman of Palestijn te zijn om te steunen. Gewoon makkelijke dingen: je informatie delen, menselijk zijn; het gaat om [being] menselijk. Dus [as] een Palestijnse man die in Parijs woont, ik respecteer de regels, respecteer de mensen, respecteer mijn menselijkheid en ik deel mijn informatie. En ik hoop dat hetzelfde zal gebeuren met de andere mensen [from] mijn land, Palestina.

Dave Zirin: Hoe belangrijk is sport in Gaza?

Zei Deeb: Sport is in Gaza heel, heel belangrijk. Maar politiek [makes the importance of sports] kleiner en kleiner. Omdat de prioriteit nu ligt bij eten, bij veel verschillende dingen.

Maar als je bijvoorbeeld wilt praten over toen ik in 2001 mijn handicap kreeg, [there] waren niet te [many of us]misschien 200 of 300 mensen met een beperking. Maar nu heb je het over meer dan 120.000 mensen met een beperking in Gaza… Vóór een week in deze oorlog, [we had] meer dan 10.000 nieuwe mensen met een beperking. En sport [provide] het eerste type sociale inclusie voor deze mensen, [it] moedigt hen aan in hun gezin, in hun leven, op het werk, om hen te laten zien [through] sport… Dus sport is heel belangrijk, net als studeren op school. Sport leert mensen hoe ze respect moeten hebben, hoe ze een leven moeten beginnen, hoe ze hun leven moeten opbouwen. Ja, het is heel belangrijk.

Dave Zirin: En de laatste vraag: u bent erg genereus geweest en ik denk dat we zin hebben om te gaan eten. Ik wil u het volgende vragen: als Palestijnse Olympiër, de enige Paralympische sporter uit Palestina en de enige Olympische afgevaardigde uit Gaza, wat is uw boodschap aan de wereld?

Zei Deeb: Mijn boodschap voor de wereld is: wees gewoon menselijk; geef ons dezelfde mensenrechten [as] andere mensen. We hebben leven, we hebben doelen, we hebben dromen. Je hoeft niet in dezelfde religie of dezelfde cultuur te zitten, of dezelfde nationaliteit te hebben. Als je [stand up against] de oorlog in Gaza, je verdedigt je menselijkheid, niet alleen ons. Dit is mijn [request] voor de wereld: Geef ons gewoon dezelfde mensenrechten. Ik wil mijn vlaggen hier in Parijs hijsen om mensen te laten zien dat Palestina niet sterft. We zijn er nog, we vechten nog, we leven nog.

Dave Zirin: Nou, ik moet dit interview echt beëindigen voordat ik ga huilen. Dus voor Rand van Sport TVontzettend bedankt.

Zei Deeb: Graag gedaan.

Dave Zirin: Ik ben Dave Zirin.

Verwant