Fragmentatie op de werkplek vereist nieuwe organisatiestrategieën

Erik Blanc

Zij doen. De vraag is: in welke mate?

Er is een argumentatie van verschillende mensen die suggereren dat logistiek in essentie hetzelfde is als de nieuwe productie of de nieuwe auto. Net zoals de organisatie van General Motors in 1937 en de jaren dertig in het algemeen alles op het gebied van de arbeidskrachten omdraaide, is het idee dat als je Amazon zou kunnen organiseren, dat een soortgelijk hefboompunt zou opleveren.

De moeilijkheid is dat logistiek eigenlijk niet zo centraal staat als de productie. En het werkingsmechanisme, het productieproces, leent zich niet voor hetzelfde niveau van gecentraliseerde targeting en verstoring.

Om een ​​paar voorbeelden te geven: als je een van de moederfabrieken bij General Motors zou kunnen organiseren, en dit is wat ze deden tijdens de beroemde sit-down staking in 1937, zou je bijna de gehele productie van bijvoorbeeld Chevrolet kunnen lamleggen. of verschillende soorten lijnen in het bedrijf. Tegenwoordig betekent het gedistribueerde karakter van de toeleveringsketen bij Amazon feitelijk dat als je in slechts één magazijn zou staken – bijvoorbeeld JFK8 op Long Island, waar de Amazon Labour Union de beroemde overwinning behaalde – het distributieproces Amazon in staat stelt om in wezen omleiden rond dat ene magazijn.

Het gaat niet alleen om stakingen of vakbondsvorming: er zijn weerproblemen, er zijn allerlei problemen die zich kunnen voordoen in de toeleveringsketen, en bedrijven zijn niet dom. Ze hebben bewust omleidingsmechanismen ingebouwd om een ​​volledige ineenstorting van de toeleveringsketen te voorkomen.

Wat in sommige van deze gesprekken over knelpunten over het hoofd wordt gezien, is dat bijvoorbeeld tijdens de pandemie veel van de redenen waarom je een storing in de toeleveringsketen had, aan de productiekant lagen. Een van de fabrieken, geloof ik in China, die een aantal onderdelen voor auto’s maakte, stopte met de productie vanwege COVID-gerelateerde redenen. Dat veroorzaakte een kettingreactie, maar het was niet zozeer dat de logistiek-distributiekant alles blokkeerde.

Er zijn bepaalde plaatsen met grote knelpunten, vooral in havens. Veel dingen passeren via havens. Deze zijn meestal al aangesloten bij een vakbond en de staat kan ingrijpen om te voorkomen dat werknemers op sommige van deze plaatsen gaan staken.

Dat wil dus niet zeggen dat logistiek niet belangrijk is. Het is – het lijkt mij duidelijk strategisch van cruciaal belang voor de arbeid, maar het kent gewoon niet hetzelfde niveau van centralisatie en ontwrichtbaarheid als het fabriekswerk in de jaren dertig. Dit roept de noodzaak op van een economisch diversere en geografisch meer verspreide aanpak dan honderd jaar geleden mogelijk was.