De huurprijzen van huizen in de Australische hoofdstad hebben de grootste kwartaalstijging in zeventien jaar laten optekenen – en de op één na hoogste stijging ooit.
Volgens een onlangs gepubliceerd rapport van vastgoedportaal Domain heeft Sydney de hoogste gemiddelde huurprijs, maar liefst $ 750 per week. Perth kende de grootste huurstijging op jaarbasis, waarbij de gemiddelde wekelijkse huurprijzen voor woningen 100 tot 650 dollar stegen.
Het rapport onthulde vergelijkbare sombere trends voor eenheden en appartementen. De gemiddelde huurprijzen stegen in de eerste drie maanden van het jaar in de hoofdsteden met nog eens $20, het elfde opeenvolgende kwartaal van groei – opnieuw een nieuw record.
De trends benadrukken de aanhoudende crisis voor huurders.
De prijsdruk wordt nog verergerd door de lage leegstand. Volgens het rapport zijn er recordlage tarieven in Sydney, Melbourne en Perth. Het landelijke leegstandspercentage bedraagt slechts 1,08 procent. In Adelaide bedraagt het percentage slechts 0,83 procent, het laagste van het land.
Het resultaat is een hevige concurrentie om onderdak. Virale video’s die zich op sociale media verspreiden met lange wachtrijen voor bezichtigingen van huurwoningen weerspiegelen de vernederende onrust die de huurmarkt heeft veroorzaakt.
Terwijl de situatie voor huurders verslechtert, heeft Labour het probleem verergerd. Begin april blokkeerde de partij met de liberalen om een wetsvoorstel voor een huurbevriezing, ingediend door de Groenen in de ACT Legislative Assembly, te verwerpen.
In Melbourne sloopt de Labour-regering 44 sociale woningbouwtorens. Het is van plan deze te vervangen door een mix van particuliere ‘betaalbare’ appartementen en sociale woningen, waarbij huurders doorgaans minder rechten en hogere huurprijzen hebben. Soortgelijke maatregelen om de volkshuisvesting te vernietigen zijn in Sydney goedgekeurd.
Terwijl de Labour-regeringen de volkshuisvesting vernietigen, promoot de federale Labour-partij een beledigend ‘Help to Buy’-wetsvoorstel. De voorgestelde wetgeving zou een nationale aandelenregeling in het leven roepen, waarbij in aanmerking komende aanvragers geholpen zouden worden doordat de overheid een deel van hun huis zou kopen en gezamenlijk bezitten.
Als een vorige Rode vlag In de redactie werd opgemerkt dat de Help to Buy-regeling “slechts beschikbaar is voor een klein aantal in aanmerking komende huishoudens en niets zal doen om de algemene onbetaalbaarheid van woningen aan te pakken”. Hoewel het wetsvoorstel Help to Buy in maart door het Huis van Afgevaardigden is aangenomen, moet het nog door de Senaat worden aangenomen.
Blijkbaar willen de Groenen hiervan profiteren. Spreken met de Voogd nadat de partij vorig jaar in de Senaat het Housing Australia Future Fund steunde, zei Groenen-leider Adam Bandt: “We gaan onze macht gebruiken om te blijven aandringen op een limiet en het bevriezen van huurverhogingen”.
Maar op basis van de staat van dienst van de Groenen op het gebied van capitulatie voor het Future Fund en de hervormingen van het greenwashing-mechanisme van Labour, wekken de strijdende woorden van de partij niet veel vertrouwen. De Groenen hebben een vast patroon van het opwekken van retorische oppositie tegen Labour, voordat ze uiteindelijk genoegen nemen met heel weinig.
Links moet zich verzetten tegen de obsessie van Labour met marktgebaseerde hervormingen.
We hebben staats- en federale regeringen nodig om het aanbod aan sociale woningen massaal uit te breiden, een nationaal programma van huurverlagingen en -bevriezingen op te leggen en een einde te maken aan de belastingvoordelen voor woningbeleggers. Inactieve eigendommen van de ultrarijken moeten worden omgezet in noodhulpaccommodatie voor daklozen en onzekere huisvesting.
Waarom zouden sommige mensen woningen mogen vergaren als vermogen dat rijkdom genereert, terwijl zoveel mensen moeite hebben om een dak boven hun hoofd te krijgen of te houden?
Een oplossing voor de huizencrisis zal niet via de markt komen, maar ertegenin – door huisvesting niet als een handelswaar te behandelen, maar als een recht.
Bron: redflag.org.au
