Georganiseerde arbeid komt op voor Palestina

Op 22 augustus sloten tientallen vakbondsorganisatoren en bondgenoten zich aan bij de duizenden demonstranten die binnen het zicht en gehoor van de DNC marcheerden voor de laatste mars op de DNC-actie in Chicago, Illinois. The Real News sprak met vakbondsleden die opkwamen om een ​​permanent staakt-het-vuren in Palestina en een einde aan militaire hulp aan Israël te eisen over waarom zij het belangrijk vonden dat de vakbond vertegenwoordigd was in de beweging voor Palestijnse bevrijding.

Video/Postproductie: David Hebden

Transcriptie

Mel Buer: We zijn hier op de vierde en laatste dag van de Democratische Nationale Conventie, buiten bij Union Park voor de laatste avond van de Mars op de DNC. De afgelopen week hebben we duizenden demonstranten dit park zien binnenstromen, die allemaal een wapenembargo tegen Israël en een staakt-het-vuren — Permanent staakt-het-vuren — in Palestina eisten.

Vandaag is een groot contingent van de Chicago Labor for Palestine Coalition naar buiten gekomen om de March on the DNC en haar eisen te steunen. We spraken met een aantal leden van verschillende vakbonden over waarom ze vandaag naar buiten zijn gekomen en wat ze denken dat Labour in de toekomst voor deze beweging kan doen.

Dus, we zien hier een enorme menigte, de Labor for Palestine, met name de Chicago Labor for Palestine. Waarom is het belangrijk voor u om hier te zijn, deel uit te maken van deze groep, en vertegenwoordigd te zijn op de mars vandaag?

Spreker 1: Nou, Palestina is een arbeidskwestie, want we moeten om mensen geven, ongeacht in welk deel van de wereld ze leven. En wat er nu in Gaza en de Westelijke Jordaanoever gebeurt, is een crisis, een humanitaire crisis. Het is een genocide waar onze belastingdollars voor betalen. Dus, dat is gewoon zo. Het is vanuit dat standpunt verkeerd.

Het feit dat het onze belastingdollars zijn die ervoor betalen is nog erger. Het feit dat we daar geld aan uitgeven. En in dit land hebben we mensen die geen gezondheidszorg hebben, die geen goede huisvesting hebben, die moeite hebben om melk en eieren te kopen omdat de prijzen de pan uit rijzen, de huur de pan uit rijst en de lonen niet mee zijn gestegen.

En dus is er geld om kinderen, vrouwen, mannen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever te vernietigen, te verminken, te vermoorden, en toch hebben we geen geld voor gezondheidszorg. We hebben geen geld voor huisvesting, transport, al die dingen waar mensen in deze stad recht op hebben en waar ze heel hard voor werken.

Dus ik denk dat dit de redenen zijn waarom we hier vandaag zijn. We willen stoppen met het bewapenen van Israël. We willen een onmiddellijk einde aan de hulp aan Israël. En we zouden onze gemeenschappen moeten financieren en genezen, en niet geld moeten verstrekken voor genocidale oorlogen.

Spreker 2: Ik denk dat het feit dat ik getuige ben van een genocide die zich in realtime afspeelt op mijn telefoon, me permanent heeft veranderd. En ik kan mijn studenten of mijn kinderen niet in de ogen kijken, nadat ik heel goed heb geweten hoe dode peuters eruit zien, en dan zie… Ik zou elke avond door mijn telefoon scrollen en dan stiekem de kamer van mijn kinderen binnensluipen om ze een kus te geven en te kijken of ze oké waren. En dat is gewoon geen wereld waar ik oké mee kan zijn. Ik kan mijn kinderen en mijn studenten niet in de ogen kijken als ik er niets aan doe.

Spreker 3: Nou, in mijn ervaring was ik vorig jaar in staking. Ik ben naar veel picketlines geweest. Werknemers staan ​​solidair met andere werknemers over de hele wereld, en we zijn hier alleen om onze steun te betuigen aan de Palestijnse vakbondsleden, en ook aan de mensen van Palestina en hun recht op zelfbeschikking.

En we willen er gewoon zeker van zijn dat onze aanwezigheid bekend is, dat het hier is. We steunen een staakt-het-vuren, we steunen een einde aan het sturen van militaire hulp en wapens die bijdragen aan de genocide in Gaza.

Het zijn onze belastingdollars die dit financieren. Zo praat ik erover met mensen, met andere werknemers, die misschien niet begrijpen of precies weten wat er aan de hand is. Ze denken: waarom is dit belangrijk? Waarom zou dit belangrijk voor mij moeten zijn? Ik denk: nou, we kijken naar onze buurten en onze gemeenschappen, en de school van mijn dochter valt uit elkaar. En ze zeggen: oh, er is geen geld om iets te repareren in onze infrastructuur. Maar we hebben miljarden dollars om een ​​genocide te financieren, en dat is niet goed.

Mel Buer: Wat vindt u er als lid van de UAW van dat uw internationale voorzitter niet alleen spreekt tijdens de DNC, maar zich ook blijft inzetten voor een staakt-het-vuren en een wapenembargo in Israël?

Spreker 3: Ja. Nou, ik ben blij dat hij dat heeft gezegd. Ik wou alleen dat het iets verder was gegaan. Zelfs met de opmerkingen van AOC vandaag, eisen de niet-gecommitteerde afgevaardigden een Palestijnse stem in de DNC, in de conventie, en dat werd hen ontzegd, dus houden ze een sit-in. Een van mijn vrienden, die afgevaardigde is, is er ook, en doet mee.

En ik wou dat ze niet alleen een staakt-het-vuren hadden genoemd, maar ook de hulp aan Israël hadden stopgezet, een einde hadden gemaakt aan de… Geen bommen meer, geen wapens meer, geen geld meer om deze oorlog te financieren, of deze genocide.

Mel Buer: Dus, de laatste vier dagen waren vol met deze ongelooflijke marsen. Ik ben hier elke dag sinds zondag geweest en heb deze duizenden mensen door de straten zien lopen. Hoe voelt het, op een persoonlijk niveau, om deel uit te maken van deze beweging?

Spreker 1: Het is inspirerend. De Democratische Partij praat niet over Palestina. Ik luisterde naar een van de panels onder voorzitterschap van Zogby, en de enige keer dat Palestina ooit ter sprake kwam, was toen Jesse Jackson zich kandidaat stelde voor het presidentschap als onderdeel van de Rainbow Coalition. Het is absoluut verbluffend. Ik had geen idee. Het is passend. Beide partijen steunen Israël tot het uiterste omdat het al jaren deel uitmaakt van het internationale beleid en project van de VS. Het is dus hartverwarmend dat die ideeën door zoveel mensen worden betwist.

Het feit dat ze er nu over moeten praten, binnen de DNC-ruimtes en buiten de DNC, is een bewijs van al het werk dat mensen doen. Omdat ze geraakt zijn door wat ze in Gaza zien, geraakt zijn door wat ze op de Westelijke Jordaanoever zien, moeten ze in actie komen. Ze moeten de straat op. En dus vind ik het inspirerend dat mensen zien dat gewone mensen op kunnen staan ​​en een verschil kunnen maken. Het brengt het probleem tenminste naar de voorgrond.

Ik denk dat de volgende stap voor ons is, hoe we daadwerkelijk druk op de besluitvormers kunnen uitoefenen om te doen wat juist is en onmiddellijk te stoppen met het bewapenen van Israël? Dat wordt de moeilijkste uitdaging. Omdat we deze protesten hebben gehad, hebben we sinds oktober massabewegingen in dit land gehad.

In mijn eigen vakbond, Chicago Teachers Union, hebben we op 1 november in ons Huis van Afgevaardigden een resolutie aangenomen die opriep tot een staakt-het-vuren, een van de eerste vakbonden die dat deed. Maar de stad Chicago heeft ook een resolutie aangenomen die opriep tot een staakt-het-vuren, maar blijkbaar interesseren Netanyahu en zijn oorlogsvrienden, oorlogsmisdadigers, zich daar echt niet voor.

En dus is de vraag, denk ik, voor ons, als werknemers in dit land, als burgers, als activisten, als mensen die in de stad wonen, niet alleen burgers, maar iedereen, hoe we het naar een hoger niveau kunnen tillen, zodat we daadwerkelijk een einde kunnen maken aan deze financiering en deze materiële steun voor deze afschuwelijke genocide?

Spreker 2: Ik denk dat de arbeidersbeweging een uniek vermogen heeft om veel mensen te mobiliseren, en snel veel mensen. Als trots CTU-lid heb ik gezien hoe we op elk moment tienduizenden mensen de straat op kunnen krijgen. En ik ben ook, nu ik al ongeveer tien jaar lesgeef en al ongeveer tien jaar betrokken ben bij CTU, erg trots geweest op de manier waarop CTU zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld, zich heeft ontwikkeld in onze politiek, zich heeft ontwikkeld in onze betrokkenheid bij onze gemeenschappen, en ik ben gewoon enthousiast om deel uit te maken van deze campagne.

Mel Buer: Heeft u als lid van de arbeidersbeweging ideeën over hoe de arbeidersbeweging deze druk kan blijven uitoefenen, of zelfs kan opvoeren?

Spreker 1: Ja. Ik denk dat een van de dingen die we hebben gedaan in het Chicago Labor Network for Palestine is beginnen met educatie. De massamedia, de politici, vertellen dit verhaal dat dit allemaal begon op 7 oktober. Hamas sprong zomaar uit het niets en lanceerde deze ongeprovoceerde aanval op Israël. En dat is gewoon fictie. Dit gaat terug tot ’48. Het gaat zelfs nog verder terug, eerder, als je echt de geschiedenis in wilt duiken.

Dus een van de dingen die we proberen te doen is mensen opleiden, door te zeggen: dit is wat er eigenlijk gebeurt. We hadden een forum bij de Chicago Teachers Union. We brachten docenten, Palestijnse docenten, die met ongeveer 150 vakbondsleden spraken over de geschiedenis van Palestina, de geschiedenis van Israël, hoe zionisme geen religie is, maar een politiek project, en hoe wij als mensen in dit land zouden moeten leren wat ons land heeft gesteund.

Waarom zouden we tegen politiek zionisme moeten zijn? Waarom zouden we tegen de financiering van de staat Israël moeten zijn? En ik denk dat dit soort dingen een begin zijn om de geest van mensen te veranderen, om ze te laten opleiden.

En dan denk ik dat we verder dingen moeten doen, zoals actie ondernemen binnen onze vakbonden. Investeren onze vakbonden in Israël? Zijn er pensioenfondsen waar onze vakbonden aan bijdragen die geassocieerd kunnen worden met oorlogsprofiteurs of de staat Israël zelf? Zijn er werkacties die we kunnen ondernemen, zoals dokken die scheepvaartdiensten leveren om materiaal naar Israëls oorlog te brengen?

Ik denk dat dit het soort dingen zijn waar we nu over moeten praten, die we moeten organiseren en activeren om de Palestijnse strijd te ondersteunen.

Mel Buer: Heeft u een boodschap aan de afgevaardigden, de aanwezigen bij de DNC en de Harris-campagne? Wilt u hen als lid van de arbeidersbeweging, die ook bij dit soort werk betrokken is, nog een boodschap meegeven?

Spreker 3: Ja, zeker. Om dat te eisen, niet alleen om op te roepen tot een staakt-het-vuren, maar ook om te stoppen met het sturen van hulp naar Israël. Stop met het sturen van bommen en wapens.

We willen amnestie voor al onze nieuwkomers, onze nieuwkomers. Ik was net bij een bijeenkomst in Lockport voor Julian Electric. Ze proberen lid te worden van de UAW. De meeste van die werknemers zijn ongedocumenteerd, dus we moeten solidair zijn, omdat al deze kwesties met elkaar te maken hebben, en laten we deze keuzevakken verantwoordelijk houden.

Ze krijgen niet gegarandeerd een stem van iedereen, alleen omdat we Trump niet willen. Dat willen we duidelijk niet. Niemand wil nog eens vier jaar van die onzin, maar het is triest dat dit onze enige twee opties zijn. Ik zie Kamala gewoon als Biden 2.0, en we moeten een Labor Party hebben. We moeten andere partijen hebben die kandidaten kunnen hebben waar mensen op willen stemmen, en niet alleen dit tweepartijensysteem.

Maximiliaan Alvarez: Hartelijk dank voor het kijken naar The Real News Network, waar we de stemmen, verhalen en problemen die u het meest interesseren, naar voren brengen. En we hebben uw hulp nodig om dit werk te kunnen blijven doen. Tik dus nu op uw scherm, abonneer u en doneer aan The Real News Network. Solidariteit voor altijd.

Verwant