Vijay Prasad
Voordat we het hebben over het label ‘staatssponsor van terrorisme’ dat op Cuba wordt toegepast, moeten we het hebben over wat de Verenigde Staten vandaag de dag doen: bommen van tweeduizend pond naar Israël sturen, waarmee Israël de Palestijnen in Gaza wegvaagt. Israël voert terreurdaden uit en de VS steunen deze. Geloof mijn woord niet: Leon Panetta, voormalig directeur van de CIA, zei dat de pieperaanval die Israël in Libanon uitvoerde een terreurdaad was.
Er zijn zoveel voorbeelden van de Verenigde Staten die terreurdaden tegen de Cubaanse Revolutie ondersteunen, aanmoedigen en soms financieren, terwijl Cuba nooit enige impuls heeft uitgeoefend om geweld te plegen tegen de Amerikaanse regering.
Het is vermeldenswaard dat de Cubaanse Revolutie in 1959 plaatsvond, maar dat de Verenigde Staten Cuba pas in 1982 bestempelden als een “staatssponsor van terrorisme”. Wat veranderde er? Onder Reagan voerden de VS vuile oorlogen in Midden-Amerika, waarbij ze illegaal geld naar de Iran-Contra-affaire sluisden, ondanks beperkingen van het Congres, om bloedbaden aan te richten in Nicaragua, El Salvador en Guatemala. Destijds trainde de Cubaanse regering revolutionairen uit heel Latijns-Amerika, maar Cuba kwam niet tussenbeide met troepen en leverde geen wapens. De omstandigheden in sommige landen werden zo afschuwelijk dat de sociaal-democratische Venezolaanse regering in feite tussenbeide kwam om luchtsteun te verlenen aan enkele guerrillagroepen. Toch is Venezuela nooit bestempeld als staatssponsor van terreur.
In de jaren tachtig steunden de Verenigde Staten de apartheid in Zuid-Afrika, een terroristisch regime, maar het waren de Cubanen die feitelijk troepen en inlichtingenofficieren naar Angola stuurden om de bevrijdingstroepen te helpen. Met de nederlaag van Zuid-Afrika bij de Slag om Cuito Cuanavale in 1987 werd de apartheidsstaat eindelijk in discussie gebracht met het Afrikaans Nationaal Congres. Toen Nelson Mandela uit de gevangenis kwam, ging hij voor zijn eerste overzeese bezoek naar Havana en bedankte de Cubanen.
Toen ik in Namibië was, vertelden mensen van de Zuidwest-Afrikaanse Volksorganisatie mij dat Cubanen de enige mensen zijn die tussenbeide komen zonder iets voor hun tussenkomst te willen. Ze interveniëren uit principe, in tegenstelling tot de VS, die om geopolitieke redenen in Zuid-Afrika intervenieerden en – waarmee ze het Roosevelt Corollary terugbrachten – om de kapitaalbelangen te beschermen.
Bron: jacobin.com
