Het is voor werkgevers nu eenvoudiger geworden om weg te komen met het ontslaan van werknemers vanwege het organiseren van een vakbond.
Donderdag koos het Hooggerechtshof de kant van Starbucks in een uitspraak tegen Starbucks Workers United (SBWU), het filiaal van Service Employees International Union (SEIU) dat Starbucks-locaties in het hele land blijft organiseren. De vakbond heeft sinds het begin van de campagne in december 2021 meer dan 440 winkels georganiseerd die ongeveer tienduizend werknemers vertegenwoordigen.
De zaak, Starbucks Corporation tegen McKinneybetreft de ‘Memphis Seven’, die Starbucks ontsloeg tijdens de organisatieactie van hun winkel in 2022. De werknemers beweren dat ze zijn ontslagen als vergelding voor hun organisatieactiviteiten, waarbij ze beweren dat het beleid dat het bedrijf aanhaalde als de oorzaak van hun ontslag – de werknemers heropend waren de winkel na sluitingstijd binnengaan en niet-werknemers, waaronder een televisieploeg, binnen uitnodigen – wordt meestal niet afgedwongen.
SBWU diende een aanklacht wegens oneerlijke arbeidspraktijken (ULP) in bij de National Labour Relations Board (NLRB) vanwege de beëindiging ervan, met het argument dat dit een schending vormde van het wettelijk beschermde recht van de werknemers om deel te nemen aan gezamenlijke activiteiten. Als reactie hierop diende het bestuur een klacht in tegen Starbucks, waarin werd geschreven dat de reden dat het de Memphis Seven ontsloeg, was omdat ze “zich hadden aangesloten bij de vakbond of deze hadden geholpen en zich bezighielden met gezamenlijke activiteiten, en om werknemers te ontmoedigen zich met deze activiteiten bezig te houden.” De NLRB vroeg vervolgens een federale rechter in Tennessee om een bevel tot herstel van de zeven; in augustus 2022, zes maanden nadat ze waren ontslagen, vaardigde de rechter dat bevel uit.
Zelfs toen Starbucks er uiteindelijk mee instemde serieus met SBWU aan de onderhandelingstafel te gaan zitten en verklaarde dat het tegen het einde van het jaar een eerste contract hoopt te bereiken, liet de koffiegigant zijn bezwaren tegen het verbod niet vallen, waartegen het in beroep ging bij het Hooggerechtshof. . Maar de acties van de NLRB waren een poging om het huiveringwekkende effect van de acties van het bedrijf te verhelpen: als andere werknemers zien dat Starbucks zeven werknemers kan ontslaan omdat ze zich bezighouden met beschermde activiteiten en die werknemers jaren moeten wachten voordat gerechtigheid zegeviert op juridisch gebied, zal het laat ze twee keer nadenken over organiseren.
“Starbucks heeft meer dan 400 schendingen van de federale arbeidswetgeving begaan, waaronder het ontslaan van 59 vakbondsleiders en aanhangers, volgens uitspraken van bestuursrechters”, schreven twaalf voormalige Starbucks-werknemers die zijn gestraft of ontslagen als reactie op de organisatie van een vriend van de vakbond. -de rechtbank kort. “Meer dan 60 aanvullende klachten tegen Starbucks wachten op beslissingen.”
Het vermogen van een werkgever om de organisatie van werknemers tegen te houden door werknemers te dwingen te wachten terwijl juridische zaken zich een weg banen door de rechtbanken, is bijzonder schadelijk voor SBWU, voor wie momentum een belangrijk instrument is geweest om de organisatieoverwinningen te verspreiden. Die dynamiek is de reden waarom NLRB-advocaat Jennifer Abruzzo de toekenning door de federale rechter van een gerechtelijk bevel “een cruciale stap noemde om ervoor te zorgen dat deze werknemers, en alle werknemers van Starbucks, vrijelijk hun recht kunnen uitoefenen om samen te komen om hun arbeidsomstandigheden te verbeteren en een vakbond te vormen. ”
De rechters van het Hooggerechtshof zijn het daar niet mee eens. Het argument van Starbucks was dat federale rechters verschillende normen hanteren voor het verlenen van bevelen om werknemers te herplaatsen: sommige rechtbanken eisen alleen dat de NLRB aantoont dat er “redelijke gronden” zijn om aan te nemen dat een werkgever de arbeidswetgeving heeft overtreden, terwijl andere het bestuur laten bewijzen dat het niet herplaatsen van werknemers ‘onherstelbare schade’ zou veroorzaken, en dat het bestuur waarschijnlijk zal zegevieren in zijn juridische zaak. De NLRB noemde het verschil semantisch, met het argument dat er geen discrepantie is waarvoor tussenkomst van het Hooggerechtshof nodig is.
Acht van de negen rechters van de rechtbank waren het eens met het argument van Starbucks en oordeelden vóór de strengere norm. Zoals rechter Clarence Thomas schreef voor de mening van de meerderheid: “Maar de norm voor redelijke oorzaken gaat veel verder dan het simpelweg verfijnen van de traditionele criteria. . . het verlaagt substantieel de lat voor het verkrijgen van een voorlopig bevel.” Rechter Thomas merkte op dat de strengere norm meestal wordt toegepast in gevallen waarin andere wetten een rechter toestaan een voorlopig bevel uit te vaardigen.
Rechter Ketanji Brown Jackson schreef een afzonderlijk advies dat het eens was met het algemene oordeel, maar stelde dat het gemakkelijk is om onherstelbare schade aan te tonen aan werknemers die zijn ontslagen en die jaren zullen moeten wachten op herplaatsing naarmate een zaak zich een weg baant door het juridische proces. Thomas’ mening, zo schreef rechter Jackson, negeert de ‘duidelijke en alomvattende’ richtlijnen van het Congres in de National Labour Relations Act (NLRA) over hoe rechtbanken discretie moeten uitoefenen als het gaat om de autoriteit van de Raad over arbeidsgeschillen.
“Helaas lijkt de beslissing van vandaag het zoveelste deel te zijn van een reeks arbeidszaken waarin dit Hof er niet in is geslaagd ‘aan de bedoelingen van het Congres gehoor te geven’”, schreef ze. “Ik heb er een hekel aan om deze uitbreiding van de rechterlijke macht te zegenen, waar het Congres de discretie van de rechtbanken zo duidelijk heeft beperkt, en waar het zo duidelijk van plan is dat de deskundige instantie die het heeft opgericht de primaire beslissingen zal nemen.”
“Werkende mensen hebben zo weinig middelen om zichzelf te beschermen en te verdedigen als hun werkgevers de wet overtreden”, zei Lynne Fox, voorzitter van Workers United, in een verklaring. “Dat maakt de uitspraak van vandaag van het Hooggerechtshof bijzonder flagrant.”
Deze zaak is slechts de eerste van vele waaraan werkgevers werken die de capaciteit van de NLRB willen verminderen. Amazon, SpaceX en Trader Joe’s hebben allemaal argumenten aangevoerd die de grondwettigheid van het bestuur in twijfel trekken. Deze bedrijven profiteren van de rechtse draai van de rechtbank: de rechtbank staat momenteel op het punt om de macht van federale instanties in grote lijnen te ontnemen door een juridische doctrine te vernietigen die bekend staat als de Chevron-deferentie, die bepaalt dat rechters zich moeten onderwerpen aan federale instanties bij het interpreteren van dubbelzinnige wetten. Het omverwerpen van dat principe zal een grote klap zijn voor de regelgevende macht van de regering en is als zodanig een prioriteit voor rechts.
Werkgevers die de NLRB willen ondermijnen zijn slechts één onderdeel van deze brede aanval. Ze zijn bezig met het aanpakken van een bureau dat hen de afgelopen jaren een doorn in het oog is geweest, en voortdurend bezwaar maakt tegen campagnes om de vakbonden in het hele land te ontmantelen. Met de uitspraak van het Hooggerechtshof van vorige week hebben ze een overwinning behaald in dat project.
Bron: jacobin.com
