Foto: Koninklijk Hof van Saoedi-Arabië/Anadolu Agency via Getty Image
Waarom doet Staat Joe Biden op het voeren van een buitenlands beleid van blinde steun aan de Israëlische oorlog tegen Gaza? Naast de morele ramp – die volledig tot uiting kwam toen Israël de Palestijnse vluchtelingenkampen in Gaza bombardeerde – heeft dit ook een politieke prijs geëist, waardoor zijn relatie met zijn basis- en swing state-kiezers is geschaad. Critici hebben Bidens rampzalige omgang met de oorlog toegeschreven aan incompetentie of zijn levenslange zionisme.
Wat echter in werkelijkheid centraal staat in het beleid van de regering is een verraderlijk geopolitiek spel dat de wereld gevaarlijker zal maken en de Amerikaanse imperiale belangen zal bevorderen onder het mom van een diplomatiek akkoord.
Biden wil de VS de komende decennia aan een van de meest weerzinwekkende regimes ter wereld binden en een verreikende veiligheidsovereenkomst sluiten met Saoedi-Arabië – een overeenkomst die Amerikaanse levens op het spel zou zetten om de Saoedische dictatuur te beschermen en ons op te sluiten in een nieuwe koude oorlog.
En Bidens grote plan voor vrede in het Midden-Oosten komt rechtstreeks uit het draaiboek van Donald Trump.
Bidens grote plan voor vrede in het Midden-Oosten komt rechtstreeks uit het draaiboek van Donald Trump.
Na all-in te zijn gegaan in de genocidecampagne van Israël, doet de regering-Biden er alles aan om de Saoedische deal er doorheen te rammen, in de hoop dat het oplossen van de Gaza-crisis een overwinning kan opleveren in de aanloop naar de verkiezingen.
Als onderdeel van de deal zouden de VS zich ertoe verbinden Saudi-Arabië militair te verdedigen, een repressieve dictatuur die al jaren een destructieve kracht in de regio is.
Het team van Biden beschouwt een deal met Saoedi-Arabië al lang als een hoeksteen van de bredere Midden-Oostenstrategie van Washington. Het pact zou rechtstreeks voortbouwen op de Abraham-akkoorden van de Trump-regering – een reeks Israëlische normalisatieovereenkomsten met de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein – maar iets bieden dat die deals niet boden: de veiligheidsgarantie.
Vorig jaar stonden Amerikaanse functionarissen op het punt een overeenkomst af te ronden toen de verrassende aanval van 7 oktober door Hamas en de reactie van Israël alles veranderden. Sindsdien zijn de VS zich blijven inzetten voor het steunen van de Israëlische oorlog om het regime te veranderen, door genereuze militaire hulp en onvoorwaardelijke politieke en diplomatieke steun te verlenen.
Deze maand zeiden berichten dat de gesprekken op de rand van een doorbraak stonden. Als een overeenkomst niet wordt stopgezet, zal dit een vijandige benadering van Iran versterken en dictators als de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman verder aanmoedigen. En het is geen geheim dat Bidens drang naar een Saoedische deal grotendeels gaat over het escaleren van de proxy-oorlog tegen Iran en de ‘grote machtsconcurrentie’ met China.
Nu de verkiezingen dichterbij komen, zijn maar weinig invloedrijke Democraten bereid in te grijpen nu Biden zo wanhopig op zoek is naar een overwinning in de regio. Nog minder mensen zullen zeggen wat iedereen weet over het Saoedische pact: het is gewoon een slechte deal.
De deal met de deal
De drang om de Amerikaanse militaire macht tussen Saoedi-Arabië en zijn vijanden te plaatsen is een grimmige omkering. Toen hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap, beloofde Biden dat hij van het land een “paria” zou maken vanwege zijn schendingen van de rechten en dat hij de wapenverkoop zou stopzetten.
In plaats daarvan zou het defensiepact met Saoedi-Arabië betekenen dat Amerikaans bloed en schatten worden opgeofferd ter bescherming van een regering die de afgelopen jaren vooral bekend stond vanwege de moord op journalist Jamal Khashoggi en haar brute oorlog in Jemen.
De exacte details van de overeenkomst zijn niet openbaar gemaakt, maar Daniel Mouton, voormalig senior adviseur van Biden’s beste Midden-Oosten-assistent Brett McGurk, schetste de grote lijnen van het plan slechts een maand na de aanslagen van 7 oktober:
“De veiligheid op de lange termijn in het Midden-Oosten zal beginnen met het vermogen om een blijvende regionale afschrikkingsorde tegen Iran en zijn bondgenoten te handhaven”, schreef hij, waarin hij een verstrekkende visie uiteenzette van gecoördineerd manoeuvreren tegen Iran, China en Rusland, evenals een drang naar een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict.
“Deze vooruitgang zal Israël op zijn beurt in staat stellen zijn relatie met Saoedi-Arabië te normaliseren en zichzelf vollediger in de regio te integreren”, schreef Mouton, verwijzend naar het vermogen om “de Amerikaanse wapenverkoop aan Saoedi-Arabië volledig te ontsluiten.”
De details die naar verluidt op tafel liggen voor een Saoedische deal zouden de vijandige relaties met Washington en rivalen als Iran en China verharden, terwijl Israëls isolement zou worden verzacht, ook al verliest het land door de Gaza-oorlog zijn internationale legitimiteit.
Naast de veiligheidsgarantie overwegen de VS naar verluidt de ondersteuning van een Saoedisch civiel nucleair programma en het aanbieden van toegang tot geavanceerde Amerikaanse wapens die voorheen verboden terrein waren.
Op zijn beurt zou Saoedi-Arabië beloven de Chinese investeringen te beperken en afstand te nemen van de Chinese technologie, waarvan de doeltreffendheid in twijfel wordt getrokken door analisten die vrezen dat het koninkrijk zich zou kunnen omdraaien en een ondertekende deal zou kunnen gebruiken om meer uit de VS te halen.
Dan is er de staatsgreep: de normalisatie tussen Saoedi-Arabië en Israël. Het zou echter het meest ongrijpbare deel van de deal kunnen zijn – en niet vanwege Saoedi-Arabië.
Een Israëlische partner voor vrede?
Saoedi-Arabië heeft aangegeven dat het zich voorbereidt op het normaliseren van de betrekkingen met Israël in ruil voor de oprichting van een gedemilitariseerde Palestijnse staat, waarbij de kroonprins de arrestaties van degenen die Israël online bekritiseren, opvoert.
Israël wordt echter algemeen beschouwd als het resterende obstakel voor de trilaterale overeenkomst.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu verzet zich ronduit tegen de oprichting van een Palestijnse staat en, wat erger is, escaleert de spanningen in de regio met zijn grootschalige offensief tegen Gaza.
Als reactie daarop begonnen topdemocraten onlangs Netanyahu publiekelijk te bekritiseren, in de hoop dat als Netanyahu eruit kan worden gezet, een meer gematigde Israëlische leider de deal eenvoudigweg zou aanvaarden. Toen Chuck Schumer, leider van de meerderheid in de Senaat, de Senaat betrad om Netanyahu aan te vallen, noemden de reguliere media de toespraak een “keerpunt” in de relatie tussen de VS en Israël.
De regering-Biden maakt echter limonade en ziet zelfs in de ruïnes van de Gaza-oorlog een kans voor de Israëlisch-Saoedische diplomatie. Volgens HuffPost probeert McGurk, de beste Biden-assistent, naar verluidt Saoedi-Arabië en andere rijke Golflanden te laten bouwen op het puin van Gaza om de pijn van de normalisatie te verzachten.
Tot nu toe heeft het Amerikaanse politieke lichaam, dankzij de onverzettelijkheid van Israël, niet volledig tot een akkoord hoeven komen. Democraten, Republikeinen en reguliere media beschouwen de potentiële overeenkomst echter al als een diplomatieke triomf die vrede in de regio zou kunnen bewerkstelligen.
Ze zouden in de armen moeten zijn.
Zelfs MAGA-Republikeinen hebben reden om tegen een Saoedisch akkoord te zijn: het gaat zelfs verder dan de deals van hun president wat betreft het opofferen van Amerikaanse belangen. De Abraham-akkoorden van Trump tussen de VAE, Bahrein en Israël hebben de dictatuur van die monarchieën misschien versterkt, maar ze hebben de Amerikaanse veiligheid niet zo openlijk ondergeschikt gemaakt aan de belangen van een vreemd land.
Onder Biden zou het Saoedische regime een veiligheidsverplichting krijgen, samen met een heleboel andere beloningen, en zou Israël legitimiteit verwerven bij zijn buren, terwijl het Amerikaanse volk er geen duidelijk voordeel voor terug zou zien.
Bron: theintercept.com