De Nouveau Front Populaire is officieel geboren. Donderdagavond hebben de vier leidende linkse krachten van Frankrijk een brede alliantie afgerond die tot doel heeft het Rassemblement National van Marine Le Pen te verslaan bij de komende vervroegde verkiezingen en de basis te leggen voor een ander soort regering.
France Insoumise, de Parti Socialiste, de Parti Communiste en Les Écologistes zullen een gemeenschappelijk blok van kandidaten in de 577 kiesdistricten van Frankrijk aansturen voor de eerste stemronde, die op 30 juni zal plaatsvinden. Aanhoudende linkse verdeeldheid hield een dergelijke deal tegen van bereik bij de Europese verkiezingen van 9 juni, die Jordan Bardella’s Rassemblement National-lijst won met een voorsprong van dubbele cijfers op al zijn rivalen. De historische overwinning van extreemrechts zette president Emmanuel Macron ertoe aan zondagavond de verrassende ontbinding van de Nationale Vergadering aan te kondigen.
Op 14 juni kwamen linkse partijleiders bijeen in een conferentiecentrum in de buurt van de Nationale Vergadering om het “wetgevende contract” van 150 maatregelen, dat het beleidsplatform van de alliantie vormt, gedetailleerder uiteen te zetten. “We gaan regeren om de levens van mensen te veranderen”, zei Écologistes-president Marine Tondelier, terwijl zij en de rest van de leiding van de linkse alliantie de microfoon wisselden. Ze legden de belangrijkste krachtlijnen uit van een regeringsprogramma dat een verhoging van het minimumloon, investeringen in openbare diensten, een intrekking van Macrons pensioenhervorming uit 2023, een herstel van de belastingen op de rijkste fortuinen en een beweging in de richting van ‘ecologische planning’ omvat.
Met de dreigende mogelijkheid van een extreemrechtse regering is het Nouveau Front Populaire meer dan alleen een overlevingspact tussen partijen. De leiders beloven nauw samen te werken met sociale bewegingen en verenigingen om een duurzame coalitie tegen extreemrechts op te bouwen. Na de verklaringen van de partijtop betrad een vakbondsman van de Confédération Générale du Travail (CGT) van een onlangs gesloten Stellantis-autofabriek in de buitenwijken van Parijs het podium om zijn “volledige steun” aan de alliantie te betuigen. Hij werd gevolgd door de directeur van Greenpeace Frankrijk, die het programma van het Volksfront prees als “het aangaan van de uitdaging om de samenleving te transformeren” – en beloofde het ter verantwoording te roepen.
De vaak lastige linkse partijen in Frankrijk moesten veel obstakels overwinnen om dit akkoord te kunnen verwezenlijken. Het Nouveau Front Populaire is grotendeels een heropleving van de alliantie Nouveau Union Populaire Écologique et Sociale (NUPES), gevormd in de aanloop naar de parlementsverkiezingen van juni 2022, waarbij Macron een absolute meerderheid in de Nationale Vergadering werd ontzegd. Maar dit steeds onstabiele pact werd definitief verbroken na de door Hamas geleide aanvallen op 7 oktober en de Israëlische invasie van de Gazastrook. Dat deze krachten zich konden herenigen in minder dan een week nadat ze elkaar bij de Europese verkiezingen tegenkwamen, heeft velen verrast – waarschijnlijk zelfs Macron, wiens oproep tot vervroegde verkiezingen getimed was om het gebroken Franse links uit te buiten.
De verkiezingen voor de Europese Unie (EU) van zondag dreigden de confrontatie tussen de centrumlinkse Parti Socialiste en France Insoumise, de dominante partij in de NUPES-alliantie en de grootste linkse kracht in het vertrekkende parlement, verder aan te wakkeren. Een hernieuwde Parti Socialiste keek ernaar uit om te wijzen op haar relatieve succes bij de verkiezingen van afgelopen zondag (stijgend van 6 naar 14 procent) als rechtvaardiging voor het marginaliseren van France Insoumise (dat 10 procent scoorde – een daling ten opzichte van 2022, zij het hoger dan de vorige Europese verkiezingsstemming uit 2019). ). Er was een nieuw ‘machtsevenwicht’, zei Raphaël Glucksmann, de belangrijkste kandidaat van de Parti Socialiste bij de Europese verkiezingen, in een heethoofdig televisie-interview op maandagavond, net op het moment dat linkse leiders bijeenkwamen om het initiële raamwerk voor een pact uit te werken. .
De alliantieonderhandelingen werden donderdagochtend kortstondig opgeschort, voornamelijk vanwege de verdeling van de parlementaire kiesdistricten, maar ook vanwege geschillen over de inhoudelijke elementen van het alliantieprogramma. In de eerste stemronde op 30 juni zullen de kandidaten voor France Insoumise 229 zetels bemachtigen, gevolgd door 175 kandidaturen voor de Parti Socialiste, 92 voor de Écologistes en 50 voor de Parti Communiste. Deze verdeling weerspiegelt een lichte verschuiving ten opzichte van France Insoumise, voornamelijk ten gunste van de Parti Socialiste.
Andere spanningspunten waren onder meer de verwijzing door het platform naar Hamas als een “terroristische” organisatie en de oorlog in Oekraïne. De reactie van France Insoumise op 7 oktober, die de partij weigerde een terroristische aanslag te noemen, was de directe aanleiding voor het opgeven van de NUPES-alliantie door de Parti Socialiste afgelopen najaar.
Maar deze verdeeldheid verhulde slechts een voor de hand liggend feit: zonder eenheid zouden de linkse partijen van Frankrijk geen schijn van kans hebben bij deze vervroegde verkiezingen, waardoor naar alle waarschijnlijkheid de kansen op een overwinning voor het Rassemblement National zouden toenemen. In Parijs en andere steden hebben duizenden mensen deze week meerdere avonden betogingen gehouden om linkse eenheid te eisen. Op zaterdag 15 juni zullen naar verwachting honderdduizenden mensen opnieuw de straat op gaan voor de eerste dag van nationale actie tegen de Rassemblement National. En ze hebben nu een politiek programma waar ze zich achter kunnen scharen.
Hoewel het enkele wijzigingen bevat ten opzichte van het NUPES-platform van 2022, omvat het door het Nouveau Front Populaire voorgestelde “wetgevende contract” een breed programma van democratische hervormingen. Het linkse plan is verdeeld in drie fasen. De eerste vijftien dagen van de linkse regering zijn bedoeld om een reeks ‘noodmaatregelen’ te zien, waaronder een onmiddellijke verhoging van het minimumloon na belastingen tot 1600 euro per maand, prijsbevriezingen van levensbehoeften en energierekeningen, investeringen in sociale woningen. en een afwijzing van de EU-regels voor begrotingstekorten – zij het zonder de eerdere mantra van France Insoumise van “ongehoorzaamheid” aan de EU-verdragen te herbevestigen.
Vervolgens zouden de eerste honderd dagen de basis leggen voor voorgestelde ‘koerswijzigingen’ via vijf wetgevingspakketten die betrekking hebben op de koopkracht, het onderwijs, het gezondheidszorgsysteem, ‘ecologische planning’ en de ‘afschaffing van de privileges van miljardairs’. De komende maanden – getiteld ‘transformaties’ – zullen de duurzame versterking van de openbare diensten, het ‘recht op huisvesting’, groene herindustrialisatie, hervormingen van de politie en het strafrechtsysteem zien, en constitutionele veranderingen die zullen leiden tot de oprichting van een ‘Zesde Republiek’. ” ter vervanging van het huidige quasi-monarchale presidentschap.
Het “wetgevende contract” van links zou een duidelijke breuk betekenen met het leidmotief van de Macron-jaren: aanvallen op de bescherming van de verzorgingsstaat en de erosie van openbare diensten ten gunste van een overdracht van economische macht aan de rijksten. Een nieuwe linkse regering zou Macron’s aanscherping van het werkloosheidsverzekeringssysteem, waarvan de laatste editie naar verwachting deze zomer in werking zal treden, ongedaan maken. Het plan roept op tot loonsverhogingen voor werknemers in de publieke sector en tot gratis lunches in de schoolkantines vanaf september. In de eerste vijftien dagen zou Macrons verhoging van de pensioenleeftijd in 2022 van tweeënzestig naar vierenzestig jaar worden afgeschaft. Het programma lijkt echter de belofte van France Insoumise om de pensioengerechtigde leeftijd terug te brengen naar zestig jaar te hebben ingetrokken.
Door de subsidies uit het Macron-tijdperk voor het rijke en grote kapitaal af te wikkelen, biedt het linkse plan de mogelijkheid om verschillende voormalige begrotingsregimes te herstellen. De alliantie roept op tot de heropleving van een vermogensbelasting op grote fortuinen, die al vroeg tijdens het presidentschap van Macron werd vervangen door een kleinere, minder progressieve belasting op onroerend goed. Op dezelfde manier streeft het naar het herstel van een geannuleerde “exit-belasting” op de terugtrekking van rijkdom uit het land, evenals naar de aanscherping van een nieuwe vlaktaks op vermogenswinsten. Nu bedrijven als de Franse oliegigant Total sinds de post-pandemische energiecrisis meevallers binnenhalen, roept de alliantie ook op tot een nieuwe belasting op ‘superwinsten’.
Als het Volksfront wordt gekozen, zou het de grootste beleidswijziging van een westerse macht in het Israëlisch-Palestijnse conflict sinds 7 oktober doorvoeren. De overeenkomst roept op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren in de Israëlische oorlog in Gaza, naast de bevrijding van alle Israëlische gijzelaars in de Gazastrook. Gazastrook en Palestijnse politieke gevangenen in Israëlische gevangenissen. Om druk uit te oefenen op Israël roept het land op tot een wapenembargo en de opschorting van de associatieovereenkomst van de EU met de Israëlische staat. Terwijl de Hamas-aanslagen van 7 oktober als “terrorist” worden bestempeld, zou een regering van een linkse alliantie sancties eisen tegen de regering van Benjamin Netanyahu en werken aan het afdwingen van mogelijke bevelen van het Internationaal Strafhof tegen Israëlische functionarissen, waaronder Israëls huidige regeringsleider. De linkse alliantie werkt binnen het raamwerk van een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict en roept op tot “onmiddellijke erkenning” van de Palestijnse staat.
Ook wat het internationale beleid betreft, zegt de overeenkomst van de alliantie dat deze “onvoorwaardelijk de soevereiniteit en vrijheid van het Oekraïense volk ondersteunt, evenals de integriteit van hun grenzen.” Het land zal verdere wapenleveringen, de kwijtschelding van de Oekraïense buitenlandse schulden en de inbeslagname van bezittingen in Frankrijk die eigendom zijn van Russische oligarchen, nastreven.
De komende weken zullen het Nouveau Front Populaire en zijn “wetgevende contract” zeker het doelwit zijn van talloze lasterpraatjes. De bondgenoten en experts van Macron zullen horrorverhalen vertellen over een de facto Franse exit uit de Europese Unie of een dreigende financiële crisis. Wat betreft het Israëlisch-Palestijnse conflict zullen anderen beweren dat antisemitisme op het punt staat officieel staatsbeleid te worden. Centristen zullen klagen over een linkse alliantie die nog steeds onder het juk van France Insoumise staat, en uitgebreide morele argumenten construeren over waarom een stem ervoor net zo gevaarlijk is als een stem voor Le Pen.
In feite is het verre van ondenkbaar dat het Volksfront de belangrijkste concurrent van het Rassemblement National zou kunnen worden. Uit peilingen blijkt dat dit plausibel of zelfs waarschijnlijk is. Maar meer dan alleen een reactie op Le Pen, gaat het gepaard met een gedetailleerd en verreikend plan voor een ander soort regering.
Bron: jacobin.com
