Als het gaat om het porren van gaten in de claims van de GOP om nu een populistische partij van de arbeidersklasse te zijn, is de inspanning om Medicaid te versnipperen om te betalen voor belastingverlagingen voor de rijken, tentoonstelling A. Maar ik zou de zaak zijn dat een $ 5 miljard tegoedoppervlakte in actie kan zijn. Dat komt omdat de manoeuvre niet alleen de wil van de eigen kiezers van Donald Trump omzeilt, maar ook de zeer rijken verrijkt en de openbare budgetten in het proces decimeert.
Een snelle samenvatting: de educatieve Choice for Children Act (ECCA) van 2025 heeft nu officieel de ‘grote, mooie rekening’ gehaald, het Huis GOP-belastingplan dat belastingverlagingen compenseert met diepe bezuinigingen op de gezondheidszorg voor Amerikanen met een laag inkomen. (Gubltons voor straf zou moeten overslaan naar pagina zevenenvijftig van het wetsvoorstel waar de tekst van ECCA begint.) De New York Times‘Dana Goldstein behandelt de basis hier:
Het programma is gestructureerd als een belastingkrediet van $ 5 miljard, waardoor donoren hun belastingaanslag met $ 1 kunnen verlagen voor elke $ 1 die ze geven aan non -profitorganisaties die beurzen verlenen – tot 10 procent van het inkomen van de donor. De optie om te doneren zal naar verwachting populair zijn bij rijke belastingbetalers. De resulterende beurzen kunnen $ 5.000 per kind waard zijn en een miljoen studenten bereiken. Elk gezin dat minder dan 300 procent van het gemiddelde inkomen van hun gebied verdient – dat in sommige delen van het land gelijk is aan meer dan $ 300.000 – zou de fondsen kunnen gebruiken, wat betekent dat een overgrote meerderheid van de gezinnen in aanmerking zou komen.
Ik wil hier pauzeren en stilstaan bij het deel “populair bij rijke belastingbetalers”, omdat de kern van ECCA een poging is om te profiteren van de diepe wens van de rijken om te voorkomen dat belasting wordt betaald. Het Institute on Taxation and Economic Policy (ITEP) legt deze dynamiek perfect vast in de titel van hun recente rapport: “Shelter Skelter: How the Educational Choice for Children Act zou belastingontwijking gebruiken voor privatisering van de brandstofschool.” Sinds het rapport in maart werd uitgebracht, heb ik het meerdere keren gelezen en ben ik opnieuw geschokt bij elke inzage door de schaamteloosheid van de graorg. ITEP’s Carl Davis schrijft in het rapport:
De educatieve keuze voor Children Act van 2025 (ECCA) zou de belastingcode gebruiken om non-profit organisaties te bevoorrechten die privé-K-12 schoolvouchers geven. . . . Het zou dit doen door donoren terug te betalen aan groepen met bundelbunden, volledig, met een ongekende dollar-voor-dollar federaal belastingkrediet.
Volgens ITEP zal deze regeling uiteindelijk resulteren in een verlies van overheidsinkomsten van $ 136,3 miljard in de komende tien jaar. Dat geld zal worden geleid naar “particuliere scholen, beloningsorganisaties en rijke donoren”-en maar liefst 8 procent daarvan, op een bedrag van $ 10,5 miljard, “zou naar rijke gezinnen stromen als persoonlijke winst.”
De bottom line: niet alleen zal het programma vouchers brengen naar alle vijftig staten, inclusief staten die hen hebben afgewezen, maar de diepe donoren aan het roer van de schoolprivatiseringsrollen zullen Royce nu kunnen profiteren van hun inspanningen om openbare scholen te ontmantelen.
“Het is veilig om te zeggen dat de Trump -coalitie in november niet aan de hendel was voor Medicaid -bezuinigingen” New York Times onlangs. Het is ook veilig om te zeggen dat de Trump -coalitie niet aan de hendel voor schoolvouchers trok.
We weten dat omdat, in meerdere staten, de eigen kiezers van Trump de hendel hebben getrokken tegen Vouchers, vaak door spannende marges. Laten we Kentucky nemen waar kiezers uit elke provincie een wijziging van hun staatsgroep verwierpen die de deur naar vouchers zou hebben geopend – dit ondanks een advertentiecampagne die gericht was op hen te overtuigen dat niemand anders dan Trump zelf wilde dat ze ja zouden stemmen.
Tenzij je denkt dat Kentucky een soort afwijking is, ik moedig je aan om wat tijd door te brengen met het lezen van het rapport: “Kiezers verwerpen vouchers – alweer!” Zoals de auteurs aangeven, sinds 1978: “Toen zeven op de 10 Michigan -kiezers zich verzetten tegen een privé -schoolvoucher -plan daar, zijn keuzevoorstellen consequent verloren in de staat na de staat, vaak door overweldigende marges.” Dat is de reden waarom Governor Greg Abbott en de voorstanders van Texas Greg Abbott in die staat zo wanhopig waren om te voorkomen dat vouchers voor een staatsstem werden gezet – ze konden de theebladeren lezen.
Door een federaal voucher -programma in de belastingcode te sluipen, kunnen de GOP de eigen kiezers van de partij omzeilen. Inderdaad, de hoofdsponsor van ECCA komt uit Nebraska, waar kiezers net een belastingkredietprogramma overweldigend, die erg lijkt op het feit dat ze nu op het punt staan hen te worden opgedrongen. En in Kentucky, waar voorstanders van vouchers hun wonden hebben gelikt over de besluitvorming van de berisping van de kiezers dit najaar, wordt het federale programma gezien als een handige manier om diezelfde kiezers te omzeilen, vooral landelijke Kentuckians. Jim Waters, hoofd van het vrije market bluegrass-instituut voor openbare beleidsoplossingen, vertelde de Wall Street Journal Vorig jaar, dat “hij verrast was door de breedte van de nederlaag van de amendement”:
Hij zei dat plattelandsstemmers ’emotionele’ connecties hebben met lokale openbare scholen die moeilijk te loskomen zijn. Hij zei dat hij hoopt dat een federaal keuzeprogramma wordt vastgesteld. “Dat zou vooral nuttig zijn in Kentucky, om de vestiging te omzeilen – ze zouden dit niet kunnen stoppen.”
Bij Jacobinde Onderwijooroornissenen elders heb ik de enorme woede over vouchers aan de rechterkant beschreven. Een deel van die woede heeft zijn oorsprong in een oprecht geloof dat vouchers het ethos van het maga -populisme tegenspreken. Wat kan mogelijk worden opgevat als populistisch over het ondermijnen van landelijke scholen, of de zakken van dezelfde rijke elite verder bekleden als Maga beweert te zijn?
Dan zijn er de rechtse activisten die een federaal voucher-programma beschouwen als een voorbeeld van de zeer federale overbereik waar ze tegen moeten zijn. Dit is trouwens een positie dat de Heritage Foundation, nu een groot voorstander van ECCA, tot ongeveer vijftien minuten geleden werd gehouden.
Deze tegenstanders van een federaal voucher -programma aan de rechterkant zijn op hun hoede voor de uitbreiding van schoolkeuze om dezelfde reden dat conservatieven in Texas, Tennessee en elders zo hard zijn teruggedrongen: “strings”. Ze zien een gladde helling waarin federale belastingkredieten een middel worden om voorschriften op te leggen aan particuliere scholen of thuisscholen, zoals gestandaardiseerde tests. En natuurlijk, in een tijd waarin Trump et al luid de deugden prees van “het sturen van onderwijs terug naar de staten waar het zo terecht hoort”, kan het opleggen van vouchers aan elke staat via de federale overheid sommigen als inconsistent slaan. Zoals deze man bijvoorbeeld, wie New York Times kan gewoon niet genoeg krijgen van:
“De federale overheid moet zich zo goed mogelijk bevrijden van K-12-onderwijs,” zei Christopher Rufo, een vooraanstaande kruisvaarder tegen diversiteitsprogramma’s op scholen en een voorstander van schoolkeuze. “Het wordt het beste aan de Verenigde Staten overgelaten.”
Dit schoolvoucher -schema is slecht – er is echt geen manier om. Maar hoewel we de hoop kunnen houden dat de “grote, mooie rekening” uit elkaar valt dankzij de eigen interne tegenstrijdigheden van de GOP, zal dit “voucher -schema samengevoegd tot een belastingopvang voor sommige van de rijkste Amerikanen”, zoals Josh Cowen het behulpzaam beschrijft, ook die tegenstrijdigheden verergeren. Medicaid snijden is niet populistisch; Schoolvouchers zijn ook niet.
Bron: jacobin.com
