Meer dan zes maanden na de genocide van Israël in Gaza heeft de FIFA zich nog niet uitgesproken ter verdediging van het Palestijnse leven. Het enorme succes van het Palestijnse team tijdens de Asian Cup van dit jaar heeft de FIFA niet tot actie aangezet. Zelfs de Israëlische moord op de Palestijnse voetballegendes Hani Al-Masdar en Mohammed Barakat, die zijn laatste momenten live aan de wereld uitzond, heeft de FIFA er niet van kunnen overtuigen haar beschamende stilzwijgen te doorbreken. Dave Zirin richt zich in deze editie van ‘Choice Words’ op de FIFA en haar president, Gianni Infantino.
Studioproductie: David Hebden
Postproductie: Taylor Hebden
Audiopostproductie: David Hebden
Openingsscène: Cameron Granadino
Muziek door: Eze Jackson & Carlos Guillen
Vertaling
Dave Zirin: Oké, kijk, vóór het WK 2022 in Qatar was FIFA-voorzitter Gianni Infantino het beu. Critici hekelden de keuze om het evenement in de petrostaat te organiseren, gezien de erbarmelijke staat van dienst op het gebied van de mensenrechten. Infantino reageerde dus uitdagend in een bizarre en onstuimige verklaring van solidariteit met het gastland en de miljardairbaronnen erachter, door te zeggen: “Vandaag voel ik mij Qatari. Vandaag voel ik mij Arabisch. Vandaag voel ik me Afrikaans. Vandaag voel ik me homo. Vandaag voel ik mij gehandicapt. Tegenwoordig voel ik me een arbeidsmigrant.”
Infantino probeert, hoe pijnlijk onhandig ook, te zeggen dat voetbal voor iedereen moet zijn. Maar als het om zijn waslijst aan symbolische identiteiten gaat, voelt hij zich duidelijk niet Palestijns, afgezien van een ‘condoleancebrief’ op 13 oktober, die alleen naar het hoofd van de Israëlische voetbalbond is gestuurd, waarin voetbal wordt opgeroepen een voertuig voor vrede te zijn. . Infantino heeft ervoor gekozen niets te zeggen terwijl Israël Palestijnse voetballers, coaches en sportfunctionarissen afslacht.
Infantino’s weigering om zelfs maar een symbolische oproep te doen tot een permanent staakt-het-vuren maakt dat hij een schaamteloze hypocriet is. Vergeet niet dat de FIFA na de invasie van Oekraïne in actie kwam tegen Rusland en hen tijdelijk van alle competitie verbood. En de FIFA zei destijds in haar verklaring: “Het voetbal is hier volledig verenigd en volledig solidair met alle getroffen mensen in Oekraïne.”
De stilte van de FIFA was vooral verontrustend in januari, toen Palestina, te midden van de verschrikkingen van de aanvallen van de Israel Defense Force, een team naar de Asian Cup stuurde, waar ze het verrassend goed deden door de kwartfinales te halen. Het team was een favoriet bij de fans, zoals je je misschien kunt voorstellen, en het onderwerp van veel media-aandacht, tenminste buiten de Verenigde Staten.
De ironie schalt gewoon. Hier is het Palestijnse team dat onder extreme dwang opduikt voor de FIFA en een toernooi speelt, en hier keert de FIFA zich de rug toe.
Infantino’s stilte en omkoopbaarheid zijn vernietigend. Hij zal opkomen tegen het Westen voor de miljarden van Qatar, maar niet voor een volk dat wanhopig behoefte heeft aan moed en een stem. Hij maakt door zijn acties duidelijk dat de FIFA de Verenigde Staten en Europa niet zal overschrijden als dit de bedrijfsresultaten zou kunnen beïnvloeden.
De prijs van de zelfcensuur van de FIFA kwam in beeld nadat Israël het Palestijnse nationale teamlid en voetbalster Mohammed Barakat had vermoord. In een veel bekeken video op sociale media filmde Barakat zijn laatste publieke woorden toen hij de Israëlische luchtaanvallen dichterbij hoorde komen.
De 39-jarige Barakat, bekend als de legende van Khan Younis, was de eerste speler in de Palestijnse Liga in Gaza die 100 doelpunten scoorde. Hij speelde ook voor de Al-Wehdat Club in Jordanië, maar ook professioneel in Saoedi-Arabië. Dat alles deed er niet toe toen Israël het huis van Barakat’s familie aanviel op de eerste vastendag tijdens de islamitische heilige maand Ramadan.
Volgens de Internationale Palestijnse Voetbalbond is Barakat slechts een van de honderden Palestijnse spelers op alle niveaus die zijn omgekomen door Israëlische aanvallen. Israël vermoordde afgelopen januari zelfs Hani Al-Masdar, een van Palestina’s grootste spelers en manager van het Olympische team.
En toch zegt de FIFA nog steeds niets. Misschien hoeft dat niet zo verrassend te zijn. Niemand mag ooit naar de FIFA of Gianni Infantino kijken voor morele begeleiding. Toch moeten we nog steeds eisen dat de FIFA zich uitspreekt. FIFA vertegenwoordigt de populairste sport ter wereld en heeft de verantwoordelijkheid om iedereen te vertegenwoordigen.
De FIFA heeft een macht die een kracht van eenheid en rechtvaardigheid zou kunnen zijn. De mondiale solidariteit van Infantino strekt zich echter duidelijk niet uit tot de Palestijnen. Als we het hebben over de ontmenselijking van het Palestijnse volk, maakt het zwijgen van de FIFA deel uit van wat dat werkelijkheid maakt. Deze ontmenselijking is een voorwaarde voor de dansende IDF-soldaten, de partijen met een springkasteel die voedselhulp blokkeren, de Israëlische rappers die genocideliederen opnemen, en alle andere daarmee gepaard gaande verschrikkingen.
We moeten onthouden wie ervoor koos zich uit te spreken en wie zweeg. Maar we moeten ook druk uitoefenen op de zwijgenden om hun stem te verheffen. En wees ervan verzekerd dat Infantino de komende weken herinnerd zal worden om wat hij wel en niet zegt.
Maximiliaan Alvarez: Heel erg bedankt voor het kijken naar The Real News Network, waar we de stemmen, verhalen en worstelingen verheffen waar u het meest om geeft. En we hebben uw hulp nodig om dit werk te kunnen blijven doen. Dus tik nu op je scherm, abonneer je en doneer aan The Real News Network. Solidariteit voor altijd.
Meer verhalen…
Bron: therealnews.com