Hoe de campagneleider van Bernie Sanders de DNC opnieuw zou opbouwen – Moeder Jones

Donald Trump had veel tegen zijn kandidatuur voor 2024. Tijdens zijn eerste presidentschap werd hij tweemaal afgezet: de tweede keer wegens het aanzetten tot de gewelddadige menigte die het Amerikaanse Capitool bestormde. In de jaren daarna werd hij aansprakelijk bevonden voor seksueel misbruik en werd hij in vier strafzaken aangeklaagd. In één van die gevallen werd hij schuldig bevonden aan 34 misdrijven, hoewel hij in de andere drie zaken aan de rechtszaak wist te ontsnappen.

Die lange lijst van schandalen zorgde ervoor dat de tweede overwinning van Trump in het Witte Huis voor veel progressieven verwarrend was. Maar niet Bernie Sanders: “Het zou geen grote verrassing moeten zijn dat een Democratische Partij die de arbeidersklasse in de steek heeft gelaten, zou merken dat de arbeidersklasse hen in de steek heeft gelaten”, schreef de onafhankelijke, linkse senator uit Vermont op 6 november.

Vorig jaar steunden kiezers zonder universitair diploma Trump ten opzichte van Kamala Harris met een verhouding van 2 op 1, zo blijkt uit de exitpolls van NBC News. Hoewel Sanders de Democratische nominatie voor het presidentschap van 2020 verloor, kreeg zijn campagne wel recordbrekende financiële steun van grassroots-donoren. Nu probeert Sanders’ campagneleider voor 2020, Faiz Shakir, die magie terug te winnen met een poging om voorzitter te worden van het Democratisch Nationaal Comité.

Shakir, die ook hogere functies bekleedde bij de ACLU, vertegenwoordiger Nancy Pelosi en wijlen senator Harry Reid, zal op 1 februari met verschillende tegenstanders worden geconfronteerd – met name staatspartijvoorzitters Ken Martin uit Minnesota en Ben Wikler uit Wisconsin. De kandidaat die de meerderheid van de stemmen van de 448 leden van de DNC behaalt, zal winnen.

Ik sprak onlangs met Shakir over zijn visie op de toekomst van de partij. Ons gesprek is aangepast voor lengte en duidelijkheid.

In uw verklaring waarin u uw plan aankondigde om voorzitter te worden van de DNC, zei u dat u gelooft dat het de centrale taak van de voorzitter is om te veranderen hoe de Democraten door de kiezers worden waargenomen. Hoe Zijn Democraten die de kiezers op dit moment waarnemen?

Ik geloof dat veel mensen uit de arbeidersklasse de Democratische Partij op een andere standaard houden dan de Republikeinse Partij, en eerlijk gezegd is het een hogere standaard. Dat betekent dat ze het gevoel hebben dat er een grote welvaarts- en inkomensongelijkheid in de samenleving is, dat miljardairs aan de macht zijn, dat er grote gevechten zijn die hen op allerlei verschillende plaatsen van economische vrijheid beroven – of dat nu op de werkvloer is, of als consument, of in kleine kringen. bedrijven worden verpletterd door monopolisten – als je dat in de samenleving aan de hand hebt, verwachten en willen ze een vechter die zijn nek uitsteekt met en voor ons.

Ik trek de metafoor naar vakbonden. Als je naar buiten gaat en met een aantal werknemers praat die in staking zijn en die boos zijn over de contractonderhandelingen, zullen ze soms bozer zijn op hun vakbondshoofd dan op het bedrijf. “Het hoofd van het bedrijf geeft alleen om hun bedrijfsresultaten. Dat is de manier waarop ze te werk gaan”, zou een werknemer kunnen zeggen. “Mijn vakbondshoofd moet voor mij opkomen. Dat is hun taak.” En op die manier worden ze boos. Dat is wat er volgens mij met veel mensen uit de arbeidersklasse hier aan de hand is, omdat we een partij zijn geworden die minder tijd besteedt aan het stellen van prioriteiten. [the] De boodschap van economische rechtvaardigheid, die de historische lijn van onze partij is, heeft ervoor gezorgd dat mensen zich afmelden en thuis bleven. Als gevolg hiervan denk ik dat we een zeer zwak en worstelend democratisch merk hebben.

Ik ben opgegroeid in een conservatief gebied, en wat ik hoorde van de mensen thuis was het gevoel vergeten te worden: alsof de Democraten veel kwesties prioriteit gaven – transrechten, abortus, immigratie – maar zich niet concentreerden op de kwesties die het meest relevant waren voor hun land. leeft. Als u tot DNC-voorzitter wordt gekozen, hoe brengt u dan uw eigen waarden op het gebied van gelijkheid en diversiteit in evenwicht met het feit dat het benadrukken van enkele van deze kwesties ervoor zorgt dat kiezers uit de arbeidersklasse zich in de steek gelaten voelen?

Ik herken alles wat je zegt, en ik ben het er mee eens. Hoe u dit kunt oplossen, is het primaat van uw boodschap over economische rechtvaardigheid. Besteedt u werkelijk veel tijd en energie aan de manier waarop u met mensen praat, en wat u hen vertelt is de kern van onze partij?…Identificeert u zich met de Boeing-arbeiders als zij gaan staken, als de autoarbeiders doorgaan? staking? Met Starbucks-barista’s? Als je je daarmee identificeert [issues] vaak en tegen mensen zeggen dat dit een belangrijke kwestie is: wanneer [Jeff] Bezos probeert de regering te kopen, of wanneer Elon Musk de grootste fusie en overname in de geschiedenis probeert uit te voeren door de federale overheid over te nemen – dat zal ons het meest geagiteerd maken, je zult onze passie en onze overtuigingen zien in de Democratische partij kom naar buiten.

Je moet het primaat van economische rechtvaardigheid helemaal naar de top van de hoofden van de mensen verplaatsen. Ik ben er sterk van overtuigd dat Amerikanen op veel cultureel gebied overal op de kaart staan [issues]– immigratie, politiezaken… Je moet mensen de ruimte geven om met overtuiging te spreken over waar je op een van deze vragen valt, waardoor mensen er binnen deze partij anders over kunnen denken… Je zult zeggen: “Hé, dit is waar ik ben afkomstig van. Ik waardeer het als je een ander perspectief hebt. Ik wil je vertellen: dit is waar ik ben.” Ik denk dat [approach] zou veel kunnen herstellen, vooral als we het primaat van de economische rechtvaardigheid bovenaan houden.

Maar Sherrod Brown en Jon Tester deden dat in 2024 en verloren nog steeds. Vooral het verlies van Brown valt op; zijn tegenstander was een verkoper van luxe auto’s die door een aantal van zijn werknemers werd aangeklaagd wegens beschuldigingen van discriminatie en loondiefstal.

Je hebt volkomen gelijk. Mijn analyse van die verkiezingscyclus is dat ze overmatig presteerden ten opzichte van het democratische merk. Wat deed hen pijn? Het Democratische merk. Op een gegeven moment probeer je zo agressief mogelijk boven water te zwemmen, totdat dat anker je gewoon naar beneden trekt.

Tester en Brown zijn daarvan de beste voorbeelden in de laatste verkiezingscyclus. Kijk eens naar Dan Osborne [an independent Senate candidate running in Nebraska with quiet support from Democrats]die zijn race verloor. Hij liep niet onder de Democratische vlag, maar je kunt naar zijn overprestaties kijken. Kijk niet alleen naar de W’s en L’s. Het belangrijkste was dat deze jongens veel te goed presteerden [the national Democratic ticket].

In een interview met de New Yorkse tijden, Nieuwgekozen vicepresident JD Vance zei dat de mensen aan de linkerkant voor wier politiek hij het meest openstaat, de ‘Bernie Bros.’ zijn. Experts hebben potentiële allianties tussen extreemrechts en extreemlinks vergeleken met iets dat op een hoefijzer lijkt. Wat vind je daarvan?

Is het mogelijk dat we steeds meer vakbondsmensen uit de arbeidersklasse verliezen, die nu door de Republikeinse Partij worden beconcurreerd? Ja, het is gevaarlijk en het is echt… Het meest frustrerende hiervan van de afgelopen jaren is dat als je kijkt naar veel van de acties van de regering-Biden op regelgevend gebied – het Consumer Financial Protection Bureau, de Federal Trade Commission, de Federal Communications Commission, de IRS, enz… – acties [by these agencies] brachten een zekere mate van verantwoordelijkheid naar het Amerikaanse bedrijfsleven. En het Amerikaanse bedrijfsleven reageerde woedend en vocht terug. Maar een groot deel van dat gevecht speelde zich achter de schermen af.

Je hebt een beleidsapparaat dat kiest [a fight] dat zou erg populair zijn bij mensen, en dan gaat het niet gepaard met een politiek apparaat dat de waarde inziet van het verdedigen en je nek uitsteken voor die mensen die het harde werk op het gebied van bedrijfsverantwoordelijkheid doen. Wat je op beleidsgebied had, was deze poging om te zeggen: “Nou, we gaan hier het harde werk doen, en dan klagen we een paar jaar later dat niemand wist wat er aan de hand was.” Dat komt omdat niemand er zelfs maar over sprak. Zelfs toen Joe Biden tijdens die UAW-aanval naar de piketlijn ging, was het alsof Joe Biden Joe Biden deed; het was niet de DNC die zich achter de zaak van de UAW-arbeiders had geschaard.

Stel je voor dat je de klok terugdraait en dat anders doet. Als je de DNC meer betrokken had, door mensen te rekruteren om naar het piket te gaan [line] in solidariteit, dan zal je lijst met mensen groeien. Je relaties met mensen ter plaatse zullen groeien omdat ze je op dat moment je nek zagen uitsteken… Mensen zeggen misschien: ‘Nou, ik hou niet van Democraten, maar ik zag ze daar iets doen dat echt belangrijk voor me was. .” Er was op politiek vlak geen sprake van steun bij zoveel van deze grote beleidsinspanningen van de regering-Biden.

In plaats van zich te concentreren op prioriteiten als het afschaffen van rommelvergoedingen of het najagen van monopolies, was het Democratische apparaat zo gefocust op het feit dat Trump een bedreiging voor de democratie zou zijn, een crimineel, een racist, enz. Welke impact denk je dat het had gehad waar de Democraten over bleven praten? Trumps moraal?

De “bedreiging voor de democratie” [theme] kwam overal door en ik denk dat het uiteindelijk onze overtuiging bij de arbeidersklasse heeft geschaad om daarop te leunen, omdat ze voelden: ‘Nou, jij hebt de leiding. Jij hebt macht. Wat doe je daarmee? Dat is wat ik wilde weten.”

Nummer twee, vonden ze, ‘Trump bleef maar zeggen dat dit een politieke poppenkast is, en toen zag ik de [Democratic] Mensen uit de politiek bevestigen dat…’ De hele zaak had gewoon een heel sterk misplaatste prioriteitstelling van wat mensen wilden horen.

Het moeilijke hieraan is dat het geen domme mensen zijn bij de DNC die kwaadaardige beslissingen nemen. Ze proberen op dat moment geld in te zamelen vanwege de woede en frustratie rond de rechtszaak tegen Donald Trump. In plaats daarvan – door alleen maar te proberen op die emotionele golf van woede in te spelen – kun je beter nadenken over het opbouwen van het merk van een Democratische Partij. In plaats van alleen maar oppositie te zijn tegen Donald Trump, bestaat de kans er nu in om iemand te zijn die beter uitdrukt waar je voor staat. Niet alleen waar je tegen bent.

Mocht u de stoel winnen, wat vindt u er dan van dat Trump zoveel miljonairs en miljardairs in hoge regeringsposities benoemt? Geeft dat u veel materiaal om mee te werken bij het terugwinnen van de arbeidersklasse?

Wat ze doen op het gebied van AI, wat ze doen op het gebied van crypto, wat ze doen om de arbeid in Amerika te verdringen en te bestrijden – die dingen zullen krachtig voor ons zijn, als we de tijd en energie kunnen besteden en gedisciplineerd kunnen zijn. over diep ingaan op het begrip van wat ze willen en dat voor mensen uitpakken als een keuze: “Wat ze proberen te doen doet je pijn in je leven, en in plaats daarvan zouden we iets anders kunnen doen.” Ik vermoed dat als we dat goed doen, er ook mogelijkheden zullen zijn om mensen voor te lichten die niets wisten van wat Biden feitelijk deed – al dat gedoe van de handhavingsinstanties.

Is er iets dat ik u niet heb gevraagd, maar dat u wilt overbrengen over uw kandidatuur?

Uiteindelijk moet de DNC een middel zijn om verkiezingen te helpen winnen. Ik hecht veel waarde aan het opbouwen van een donorbestand van kleine dollars. Het moet een topprioriteit zijn. Het was [a priority] voor mij met de campagne van Bernie; en bij de ACLU hadden we een enorme hoeveelheid donaties van kleine dollars waar we destijds energie van kregen. Als je dat goed doet, zijn de kansen groot om staten die partij zijn weer op te bouwen. Wanneer je maar wilt [races] waar mensen geven uit passie, intensiteit en verlangen, betekent dit dat je een betere kans hebt om de mogelijkheden van wat mogelijk is structureel te heroverwegen.

Er is ook een rol die de DNC zelf zou kunnen vervullen als media-apparaat…Je zou de verhalen direct kunnen vertellen, niet alleen over wanneer arbeiders gaan staken, maar ook over [show] mensen vinden het leuk [Reps.] Marie Gluesenkamp Perez en Jared Golden in deze paarse en rode wijken [having] gesprekken met hun leden. Het zou informatieve en interessante inhoud zijn. Je zou dan een beter geïnformeerde en geïnteresseerde basis hebben.

Ik heb ook veel tijd doorgebracht met More Perfect Union (een vooruitstrevende non-profit mediagroep die Shakir heeft opgericht en die zich bezighoudt met arbeidskwesties) in het proberen een actieve, levendige basislijst op te bouwen. Nu komt er geld binnen… Nu heb je de kans om een ​​sterk basisnetwerk voor fondsenwerving met kleine bedragen weer op te bouwen. Je kunt die basislijn verhogen en hopelijk zelfs extra geld hebben om aan de staat te geven [democratic parties] meer doel en missie: “Beste staten, ga boeiende en interessante campagnes voor de arbeidersklasse bedenken die de moeite waard zijn om gefinancierd te worden,” en laat ze concurreren om ideeën te pitchen. Dat is wat ik me zou voorstellen.

Noot van de redactie: de auteur van dit bericht en andere medewerkers van Mother Jones worden vertegenwoordigd door UAW Local 2103.