Hoe u een “economische black-out” kunt maken in een totale oorlog tegen bedrijfsmacht

Amerikanen die dat niet konden Versla president Donald Trump in de stemhokje van plan zijn op vrijdag om terug te vechten – met hun portemonnee.

De People’s Union USA, een beweging onder leiding van een voormalige druminstructeur John Schwarz, organiseerde een 24-uurs “economische black-out” die Amerikaanse consumenten oproept om geen aankopen te doen, vooral bij grote detailhandel, gas of fastfoodbedrijven. Als mensen essentials moeten kopen, worden ze aangespoord om te winkelen bij lokale, kleine bedrijven.

Schwarz zei dat de boycot bedoeld is om een ​​boodschap te sturen naar ‘de elite’ dat gewone mensen de economische macht hebben en de corruptie van bedrijven, industrieën en politici ‘blootleggen’. Toekomstige weeklange boycots gericht op Amazon, Nestlé, Target en Walmart zijn gepland van maart tot juli.

“Bedrijven profiteren van onze arbeid, terwijl de lonen laag houden, banken stelen miljarden door inflatie en roofzuchtige beleid, politici accepteren steekpenningen vermomd als donaties terwijl ze de mensen negeren,” zei Schwarz in een virale video op Instagram. “Ze hebben alles van ons afgenomen terwijl ze ons overtuigen dat we de restjes dankbaar moeten zijn. En dat eindigt nu. “

Door consumenten geleide boycots zijn geen nieuw fenomenen. Ze zijn zelfs tientallen jaren uitstrekken en zijn gegroeid naast een steeds populairder wordende theorie en sociale beweging die op dezelfde manier gericht zijn om de controle weg van bedrijven te worstelen en het in handen van de mensen te plaatsen.

Worteld in het werk van Amerikaanse en Europese politieke theoretici van de jaren zeventig, bekritiseert de “degrowth” -beweging een kapitalistisch systeem dat oneindig groei en winst zoekt, wat heeft geleid tot ecologische en milieu -ruïne zoals de gevolgen van klimaatverandering. In plaats daarvan pleit het voor een systeem dat prioriteit geeft aan de behoeften van de planeet en zijn mensen, zoals huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg. Volgens Jason Hickel, een toonaangevende pleitbezorger van degrowth en auteur van “Less Is More: How Degrowth zal de wereld redden”, vraagt ​​de beweging op tot het verminderen van consumptie en productie van dingen die de planeet schade toebrengen, dergelijke fossiele brandstoffen, SUV’s, privé -jets, herenhuizen, snelle mode, industrieel rundvlees, cruiseschepen en het leger -industrial complex.

Hoewel de term misschien niet bekend is voor veel Amerikanen, zijn de kernideeën ervan opgedoken in de doelen van de Green New Deal van een post-fossiele brandstofverbruik; Het fenomeen pandemische tijdperk van werknemers van witte boorden storten vrijwillig op hun werk en werken minder; en de recente trend op sociale media van ‘geen buy’, die mensen aanmoedigde om minder te kopen en meer opnieuw te gebruiken.

“Mensen krijgen het gevoel dat ze worden opgelicht, dat ze worden misbruikt en uitgebuit als consumenten,” zei Aaron Vansintjan, co-auteur van “De toekomst is degrowth: een gids voor een wereld buiten het kapitalisme.” “Het is veelbelovend dat mensen op het huidige moment reageren door hun wantrouwen van deze bedrijven te tonen.”

De boycot is wijd ontstaan ​​- rangschikkende media -aandacht, samen met de aandacht van sommige beroemdheden. Het trok ook de aandacht van Linda Sarsour, een progressieve activist die vooral bekend staat om het organiseren van de Women’s March 2017 na de eerste verkiezingen van Trump.

“Het is een gemakkelijke risicovrije manier om massa’s mensen uit te nodigen om te handelen in reactie op de schandnelijkheid van deze administratie,” vertelde Sarsour de onderschepping in een e-mail. Ze zei dat haar groep, tot de vrijheid, ook de zwarte geleide boycot van Target steunt, die zijn diversiteit, billijkheid en inclusie-initiatieven in Lockstep terugdeed met de aanvallen van de Trump-regering op DEI in de federale overheid. Een afzonderlijke pro-dei-boycot door het nationale actienetwerk van Eerwaarde Al Sharpton wordt gepland nadat ze zich hebben verbonden om “de Dr. King-Rosa Parks te doen”, bedrijven die diversiteitsinspanningen hebben geëlimineerd.

Samen met uitvoerende acties die gericht zijn op diversiteitsinspanningen, heeft de Trump -administratie haar eerste weken besteed aan het samenstellen van bedrijfsbelangen. Huisrepublikeinen hebben woensdag ternauwernood een budget goedgekeurd, dat vraagt ​​om $ 4,5 biljoen aan belastingverlagingen en toename van de uitgaven voor militaire en grensbeveiliging. Een dergelijk plan zou ultrarijke bedrijfseigenaren ten goede komen en zal waarschijnlijk leiden tot bezuinigingen in sociale programma’s zoals Medicaid.

Vorige week riep miljardair Elon Musk’s zogenaamde ministerie van Government Efficiency op tot de ontslagen werknemers van Social Security Administration, die de toegang van kwetsbare Amerikanen tot socialezekerheidsbetalingen kunnen beperken. Musk viel eerder het programma aan en beweerde ten onrechte dat tientallen miljoenen dode mensen nog steeds overheidsuitkeringen krijgen.

De Trump -administratie heeft ook het werk gestopt bij het Consumer Financial Protection Bureau, een overheidsinstantie voor Watchdog die consumenten verdedigt tegen roofbedrijven en banken. Deze week liet het bureau zijn rechtszaken vallen tegen grote bedrijven, zoals Capitol One, die naar verluidt miljoenen klanten heeft bedrogen van de $ 8 miljard aan rentebetalingen.

Schwarz, die niet heeft gereageerd op het verzoek van de onderschepping om commentaar, vermeldt de Trump -administratie of het specifieke beleid niet in zijn berichten en richt zich in plaats daarvan op ‘politici’ zowel links als rechts ‘die’ wetten hebben aangenomen die miljardairs dienen ‘.

Hoewel het onduidelijk is van welke bewegingen en ideeën Schwarz put voor de boycot van 28 februari, ziet Hickel overlapping tussen de economische black -out van vrijdag en de bredere degrowth -beweging.

“Degrowth roept op tot een grotere democratische controle over de productie en roept op dat productie wordt georganiseerd rond menselijk welzijn en sociale vooruitgang in plaats van winstmaximalisatie,” vertelde Hickel, die les geeft aan het Institute of Environmental Science and Technology in Spanje, aan The Intercept.

“AAN bedrijven als Amazon en Nestlé en anderen, die worden gekenmerkt door zakelijke hebzucht en mishandeling van werknemers, is daar zeker in overeenstemming met dat,” zei hij. “Degrowth is ook sterk anti-koloniaal, en veel van de beoogde bedrijven, zoals Nestlé, profiteren van een brutale uitbuiting van mensen in het Global South.”

Hij wees ook op de aanmoediging van de campagne om uitgaven voor lokale bedrijven, die verder afstemmen op degrowth, omdat dergelijke kleine bedrijven ‘meestal meer democratisch en ethischer worden georiënteerd’.

Voor Matthias Schmelzer, een andere toonaangevende expert in degrowth en co-auteur met Vansintjan over ‘The Future Is Degrowth’, herinneren de boycots andere recente door de consument geleide bewegingen:

• De anti-kapitalistische No Logo-beweging van de vroege jaren 2000, die zijn naam leent uit het boek van Naomi Klein, gepubliceerd kort na de protesten van de Sentle World Trade Organisation in 1999.
• No-Buy Black Friday Boycots, die ontstonden te midden van demonstraties van vakbonden die vechten voor een beter loon, klimaatactivisten die zich verzetten tegen de milieueffecten van overmatige consumptie, evenals Black Lives Matter-demonstranten na een grote jurybeslissing om de politieagent niet te beschuldigen die Michael Brown heeft vermoord.
• De boycot, desinvestering en sancties van beweging die zich verzet tegen de bezetting en apartheid van Israël in Palestina en is gemodelleerd naar de boycotbeweging tegen apartheid Zuid -Afrika. De BDS-beweging heeft een aanzienlijke deuk geplaatst in de verkoop en winst van McDonald’s en Starbucks, voornamelijk in landen met moslim-meerderheid, over de banden van de bedrijven met de genocidale oorlog van Israël in Gaza.

Hoewel dergelijke acties publieke en politieke druk op bedrijven uitoefenen, waarschuwde Schmelzer een plafond voor door de consument geleide boycots.

“Als consumenten hebben we slechts een zeer beperkte hoeveelheid stroom,” zei Schmelzer. “Daarom ben ik erg sceptisch over de effectiviteit van deze boycot -acties om daadwerkelijk markten te verschuiven.”

Vansintjan is ook sceptisch over de langetermijnimpact van de boycot van 28 februari, vooral zonder de steun van georganiseerde arbeid. Vansintjan, een inwoner van Montreal, wees vorig jaar op een door de consument geleide boycot van de Canadese supermarktketen Loblaw over stijgende prijzen van goederen. Ondanks de boycot, die voornamelijk door Reddit was georganiseerd en op grote schaal populair was bij Canadezen, meldde de keten verhoogde winst. Er was een uiteindelijke dip voor hun inkomsten, maar dat was waarschijnlijk te wijten aan een rechtszaak over prijs-gouging.

Toch werd Vansintjan aangemoedigd door de opwinding rond de boycot van 28 februari. Hij hoopt dat het zich zal vertalen in verdere actie die gericht is op het niet alleen bedrijfsverkopen, maar ook van bedrijfsaandeelhouders, die doorgaans niet worden beïnvloed door enkele DAY-dips in omzet.

Hij noemde een landelijke boycot in Canada tegen Amazon, die al zijn Quebec -magazijnen sloot nadat werknemers daar onlangs een unie hadden gevormd. Vakbonden leiden de boycot, maar lokale regeringen hebben zich ook aangesloten bij de actie met de stad Montreal die ophoudt te kopen bij Amazon en belooft in plaats daarvan lokaal te kopen.

Hoewel de kracht van consumenten beperkt kan zijn, zei Vansintjan, is de kracht van werknemers en huurders enorm. Medewerkers kunnen hun werkgevers op een beroep doen om hun pensioenfondsen van doelbedrijven af ​​te stoten. Huurdersorganisatie kan zich verzetten tegen verhuurders bij huurverhogingen of uitzettingen, wat zou worden gevoeld door grote bedrijven die de neiging hebben hun winst in onroerend goed te investeren. Dergelijke bewegingen kunnen niet alleen de waarde van de activa van een bedrijf schaden, maar kunnen ook de waargenomen waarde in de ogen van aandeelhouders beïnvloeden.

“Het is moeilijk om een ​​impact te hebben waar u winkelt, omdat de meesten van ons daar niet echt veel keuze in hebben,” zei hij, de monopolies erkennen die sommige bedrijven hebben op essentiële goederen. Maar “als werknemer of als huurder kun je eigenlijk een impact hebben omdat je ergens woont, je werkt ergens – het is een plek waar je je eigen uitbuiting kunt weerstaan.”