In New Hampshire is Trump niet de enige kandidaat die verslaggevers buiten de deur houdt – Moeder Jones

Voormalig president Donald Trump keek naar de rood en blauw geklede menigte tijdens zijn bomvolle bijeenkomst in Manchester, New Hampshire zaterdagavond en wees naar de achterkant van de arena, waar erkende media moesten zitten.

“Biden en zijn radicale misdadigers hebben de DOJ, zijn beschermers en de nepnieuwsmedia bewapend. Daar achteraan. Bekijk ze allemaal. Whoa”, zei Trump terwijl hij naar de pers gebaarde. “Nepnieuws. Het nepnieuws.”

Voor Trump was het bashen van de media een bekend refrein. Maar wat nieuw was, was de mate waarin zijn concurrenten in het Republikeinse veld zijn anti-media retoriek en tactieken hebben overgenomen. Tijdens de voorverkiezingen van 2016 was de campagne van Trump berucht omdat hij bepaalde nieuwsmedia de toegang tot zijn evenementen ontzegde. En ik was zeker niet geschokt toen zijn campagne van 2024 mijn verzoeken om mediareferenties tijdens zijn evenementen in New Hampshire afwees. (In Manchester wachtte ik, in plaats van me bij mijn mediacollega’s in de perssectie aan te sluiten, twee uur lang bij 16 graden weer in de rij voor de algemene toelating, waar verkopers t-shirts van $ 15 aan de man brachten waarop Trump pist op een CNN-logo.)

Toch was ik verrast dat het niet alleen Trump was die verslaggevers blokkeerde. Dat gold ook voor de campagne van Nikki Haley. In de loop van een aantal weken heb ik haar persteam herhaaldelijk gevraagd om mij toe te voegen aan hun media-e-maillijsten, zonder resultaat, en zij hebben mijn verzoeken om legitimatie afgewezen. Ik was het niet alleen. Een verslaggever van de New York Times vertelde me dat ook zij problemen hadden ondervonden om door het Haley-team erkend te worden. Axios bevestigde de ervaring van die verslaggever vrijdag en meldde dat het team van Haley de afgelopen dagen “haar interacties met niet-lokale verslaggevers heeft beperkt”. De campagne slaagde er deze week niet in om al haar campagnestops in de staat bekend te maken, en slechts “geselecteerde verslaggevers wisten van stops in Littleton en Rochester.”

Ondertussen vertelde een aparte verslaggever van een populair digitaal medium me dat zijn vrienden in het buitenlandse perskorps hadden geklaagd over hun onvermogen om erkend te worden door elk GOP-kandidaten. Maandagochtend was ik er getuige van dat de Haley-campagne een Zweedse journalist afwees die zich vooraf had aangemeld voor een evenement in Franklin.

De relatie tussen de “liberale media” en de politieke conservatieven is al tientallen jaren beladen, waarbij Gallup rapporteert dat in 2022 slechts 14 procent van de Republikeinen de massamedia vertrouwde, tegen 32 procent in 2015. Maar de niet aflatende pogingen van Trump om de pers in diskrediet te brengen lijken te mislukken. hebben een nieuwe en vijandigere omgeving ingeluid als het gaat om Republikeinse kandidaten en de pers.

Deze dynamiek was onlangs te zien toen Vaughn Hillyard van NBC News vroeg Vertegenwoordiger Elise Stefanik (R-NY), een mogelijke Trump-vep-keuze: “Gelooft u E. Jean Carroll?”

“Nee, natuurlijk niet”, zei Stefanik. “De media zijn zo bevooroordeeld. Dit is gewoon weer een voorbeeld van het feit dat de media geen contact meer hebben.”

‘Het ligt niet aan de media,’ verbeterde Hillyard haar. “Het is een jury die heeft vastgesteld dat hij E. Jean Carroll seksueel heeft misbruikt.”

Zondag werd Hillyard uitgesloten van reizen met Trump, ondanks dat hij diende als de aangewezen NBC-nieuwspoolverslaggever wiens rol het was om de berichtgeving met andere media te delen. Puck-nieuws meldde dat het verbod het resultaat was van Hillyard’s uitwisseling met Stefanik.

Het probleem met deze wraakzuchtige benadering, zegt Theodore Glasser, expert op het gebied van media-verantwoording en emeritus hoogleraar aan Stanford University, is dat Republikeinse kandidaten die bepaalde verslaggevers boycotten ‘geen kritiek op de pers’ zijn, wat volgens hem gezond is in een democratische samenleving, maar “een ontslag van de pers. En onder die omstandigheden is het een stuk eenvoudiger om willekeurig te beslissen wie aanwezig kan zijn en wie wordt uitgesloten.”

Deze toenemende vijandigheid in de media schaadt niet alleen het publiek, door hen te beroven van berichtgeving die hun verkiezingskeuzes zou kunnen beïnvloeden en kandidaten verantwoordelijk zou kunnen houden voor hun daden, zegt Glasser. Het kan de kandidaten ook schade toebrengen. Aan het begin van de verkiezingscyclus van 2024 leek de gouverneur van Florida, Ron DeSantis, een formidabele steunbasis aan het opbouwen. Zijn strategie hield in dat hij de reguliere media grotendeels mijdde, en hij zette de toon voor zijn kandidatuur toen hij zijn presidentskandidaat aankondigde tijdens een rampzalig Twitter-streamingevenement met Elon Musk dat werd ontsierd door technische problemen.

Eerder deze week, voordat hij uit de race stapte toen hij slechts enkele cijfers behaalde, gaf DeSantis toe dat hij er spijt van had de traditionele nieuwskanalen te negeren.

“Ik kwam binnen en deed niet echt zoveel media”, zei DeSantis tegen radiopresentator Hugh Hewitt. ‘Ik had gewoon moeten dekenen. Ik had naar alle bedrijfsshows moeten gaan. Ik had alles moeten doen.”

Hoewel de antipathie jegens de media in 2016 niet begon met Trump, werd deze er wel door verergerd. Ongeveer een eeuw geleden, in politieke jaren, dat wil zeggen in 2008, schreef mijn collega David Corn over hoe de presidentiële campagne van de Republikein John McCain leek te weigeren vragen van bepaalde verslaggevers te beantwoorden tijdens oproepen in de nationale pers.

Corn mocht in ieder geval überhaupt meedoen aan de gesprekken.