Is de VS verliefd op India? – RT Wereldnieuws

Door Timur Fomenkopolitiek analist

Nadat India een deal had gesloten met Iran over de haven van Chabahar, reageerden de VS door New Delhi met sancties te bedreigen, wat ertoe leidde dat de Indiase minister van Buitenlandse Zaken Washington beschuldigde van “pesten.” Deze kloof heeft de groeiende geopolitieke onverenigbaarheid tussen de twee landen van de afgelopen jaren blootgelegd, zelfs toen de VS India verdedigden als een cruciale strategische partner tegen China.

Sinds 2017 hebben de VS India gepromoot als een van hun belangrijkste partners. Het ging zelfs zo ver dat een hele regio werd hernoemd “de Indo-Pacific,” New Delhi wordt gezien als een belangrijke strategische troef in zijn al lang bestaande strategische ambitie om de opkomst van China te beteugelen.

Zo werd India gevierd vanwege zijn toewijding aan de democratie, zijn potentieel als nieuwe economische en industriële reus, en werd het onderdeel van een groepering die bekend staat als “De vierling,” naast Australië en Japan. New Delhi zelf maakte graag gebruik van deze strategische toenaderingen om zijn eigen economische en politieke opkomst als grote macht mogelijk te maken. Terwijl het Westen boos werd over China, zag premier Narendra Modi dat de tijd voor India was gekomen.

Plotseling smolt dit nieuw gevonden optimisme voor India echter weg, ondanks de groeiende economische betrokkenheid van het Westen bij het land. New Delhi lijkt steeds meer vervreemd te zijn van de Amerikaanse doelstellingen, zelfs tot op het punt dat dat het geval is “De Vierling” werd onlangs gemarginaliseerd ten gunste van een nieuwe groepering, genaamd “Het team” waarbij de militant pro-Amerikaanse Filippijnen onder Ferdinand Macros Jr. de plaats van India innemen. Het is alsof de VS geloven dat Manilla meer zal doen om samen te werken aan anti-Chinese doelstellingen dan New Delhi, zoals gezamenlijke militaire oefeningen. Vanuit de directe nabijheid lijkt India dus in een relatieve vervreemding te vervallen. Wat is er gebeurd?

Ten eerste voert India een onafhankelijk en strikt eigenbelangrijk buitenlands beleid. Het land is misschien bereid om voor eigen gewin naar de VS te leunen, maar dat maakt het nog niet tot een besluit “steeg.” De VS kunnen veel landen ertoe dwingen hun doelstellingen op het gebied van het buitenlands beleid te volgen, zoals Groot-Brittannië, de Baltische staten of de Filippijnen, maar India doet alleen mee als het dat nodig acht. Er wordt gesproken over New Delhi als onderdeel van een ideologische zaak “democratie en vrijheid” is onzin, en haar leiderschap ook nooit heeft een dergelijke samenwerking op deze manier gezien, ondanks zijn grieven met China. India heeft geen engagement voor de Amerikaanse unipolariteit zoals Groot-Brittannië of Australië zouden steunen, en probeert in plaats daarvan als op zichzelf staande macht op te komen in een multipolaire wereld.

Daarbij neemt India actief standpunten in van onenigheid met de VS en zijn bondgenoten wanneer dat nodig is. De afgelopen twee jaar zijn deze meningsverschillen tussen New Delhi en het Westen toegenomen als gevolg van onvermijdelijke veranderingen in de internationale omgeving, waardoor de geopolitieke conflicten zijn toegenomen. India heeft er belang bij de opkomst van China in evenwicht te brengen, omdat het land onderkent dat het economisch voordeel kan halen uit herschikkingen van de toeleveringsketen en de productie. Wanneer het door de VS geleide buitenlandse beleid echter begint te proberen alle multipolariteit voor eigen voordeel te verpletteren, wordt dit een strategisch probleem voor India en ontstaat er een verschil in de doelstellingen van de twee landen. Een specifiek voorbeeld is de oorlog in Oekraïne.

De VS hebben geprobeerd de oorlog te gebruiken als een middel om Rusland economisch en militair te verlammen, hoe onzinnig dit ook is gebleken, en daarmee een van India’s belangrijkste strategische partners op het gebied van energie en bewapening uit te schakelen. Waarom zou India het door de VS geleide sanctieregime naleven? Dat gebeurde niet, en voerde zelfs valutawijzigingen door om dit te vermijden. De Oekraïense overwinning zou India strategisch verzwakken en isoleren, waardoor het land in een westers afhankelijkheidsscenario terecht zou komen. Erger nog, de oorlog heeft geleid tot een verbetering van de Amerikaanse betrekkingen met Pakistan na de verwijdering en gevangenneming van de anti-Amerikaanse premier Imran Khan. De VS hebben uiteraard een hele tijd geprobeerd deze verschillen te negeren en te verzoenen, ook al leunden ze op de schouder van India. Maar toen kwam er een tweede kwestie naar voren in deze nieuw beladen geopolitieke omgeving: de oorlog tussen Israël en Gaza.

Veel Indiërs steunen Israël vanwege de hindoe-nationalistische afkeer van de islam. New Delhi profileert zichzelf echter ook als kampioen van het Mondiale Zuiden en erkent dat het zijn geloofwaardigheid zou verliezen als het de westerse lijn van onvoorwaardelijke steun voor Israëls campagne van genocidale vernietiging zou volgen. Belangrijker is echter dat de situatie ook heeft geleid tot een toename van het westerse conflict met Iran, een andere strategische partner van India, een land waarmee het land historische en culturele banden onderhoudt, en ook een cruciale energieleverancier is. Naarmate de Amerikaanse spanningen met Iran toenemen, zal India de westerse druk niet volgen.

Tenslotte, als klap op de vuurpijl, gooide een recente blunder van Biden de veren in India in de war toen hij de natie noemde “xenofoob.” Dit alles heeft tot gevolg gehad dat India’s evenwichtsoefening op zijn buitenlands beleid opnieuw is afgestemd en zich heeft gedistantieerd van de VS.

Concluderend kan worden gesteld dat New Delhi op sommige gebieden misschien een Amerikaanse partner is, maar geen Amerikaanse proxy. De twee landen hebben zeer verschillende visies op de opkomende nieuwe wereldorde. India kan de onderwerping van de VS of de verwijdering van zijn eigen strategische partners van het schaakbord niet accepteren, wat de starre visie van Washington dat India de nieuwste mondiale kampioen van vrijheid en democratie is, in het nastreven van een unipolaire wereld, snel heeft onderdrukt.