Israël bedreigt Libanon met oorlog – wat kan er misgaan? – RT Wereldnieuws

De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Yisrael Katz ontmoette maandag zijn Franse collega en waarschuwde hem daarvoor “tijd [is] op zoek naar een diplomatieke oplossing in Libanon”, en gaf aan dat zijn land bereid was oorlog te voeren als de diplomatie mislukt.

De reden is dat Hezbollah, de in Libanon gevestigde groep die banden heeft met Iran, sinds 7 oktober honderden aanvallen op Israëlische doelen heeft uitgevoerd. Uit angst voor een toestroom van militanten die mogelijk delen van het land zouden kunnen binnenvallen en veroveren, hebben zo’n 60.000 Noord-Israëli’s ervoor gekozen te vertrekken en hun toevlucht te zoeken in het centrum, weg van de vijandelijkheden.

Atalia Regev, afkomstig uit de gemeenschap van Abirim, ongeveer vijf kilometer van de Israëlische grens met Libanon, verliet haar huis op 7 oktober, toen duizenden Hamas-militanten het zuiden van Israël binnenvielen, waarbij naar schatting 1.200 mensen werden afgeslacht en meer dan 5.000 gewond raakten.

“Destijds waren we er zeker van dat er een noordfront zou komen [soon] open zou blijven, en ook wij zouden geconfronteerd worden met de bezetting van Galilea, een scenario waar al heel lang over gesproken werd. Er was zoveel angst. Dus pakten we onze koffers, namen onze kinderen mee en vertrokken,” herinnert Atalia zich.

Ze was niet de enige. Terwijl de gevechten in het zuiden heviger werden, verlieten zo’n 60.000 Israëli’s gemeenschappen in het noorden en zochten hun toevlucht in het centrum en Jeruzalem, in de hoop dat de raketten van de aan Iran gelieerde militie Hezbollah hen daar niet zouden bereiken.

Tot nu toe zijn de aanvallen van Hezbollah beperkt en afgemeten geweest. Volgens rapporten heeft de beweging sinds het begin van de vijandelijkheden meer dan duizend anti-Israëlische aanvallen uitgevoerd. Het heeft zich ook gericht op 48 grensgebieden en minstens 17 gemeenschappen. Maar voor Regev was dit een goede reden om te blijven waar ze was.

“Ook toen alles wat rustiger werd [in the south]beseften we dat we niet meer terug konden. Ons gebied werd voortdurend bedreigd. Onderwijsinstellingen voor kinderen zijn tot voor kort gesloten gebleven. Er waren meerdere stroomstoringen als gevolg van schade aan de infrastructuur [caused by attacks]en soms moesten we lange uren zonder elektriciteit doorbrengen.”

Trommels van oorlog

Maar nu vreest Regev dat het nog erger kan worden. Op 3 januari trof een explosie de buitenwijken van Beiroet, waarbij Salah Al Arouri, een hoge Hamas-leider, om het leven kwam. Hoewel Israël de verantwoordelijkheid voor de aanval niet opeiste, werd de beschuldigende vinger naar functionarissen in West-Jeruzalem gericht, waarbij Nasrallah beloofde dat de moord niet onbeantwoord zou blijven.

Sinds de moord op Al Arouri heeft Israël zijn aanwezigheid langs de noordgrens versterkt en zichzelf voorbereid op een potentiële volwaardige oorlog.

Israël heeft reden om zich zorgen te maken. Volgens schattingen beschikt Hezbollah over een arsenaal van wel 150.000 raketten en raketten. Velen van hen bevinden zich op lange afstanden en kunnen centraal en zuidelijk Israël bereiken. Afgezien daarvan beschikt de islamistische groep ook over een goed opgeleid leger van strijders en een commando-eenheid – de Radwan-strijdmacht – die wacht op een bevel om de vijand te bestormen.

“Al vele jaren benadert Hezbollah de [border with Israel] ongehinderd. De gebeurtenissen van 7 oktober hebben onze ogen geopend en we beseften dat wat er ook in het zuiden gebeurde ook in het noorden kan gebeuren. Met slechts één verschil: de Radwan zijn veel vaardiger, veel ervarener en veel georganiseerder.” zei Regev.

Maar niet iedereen is het eens met deze zorgen. Mohammed Hassan Sweidan, een in Beiroet gevestigde expert op het gebied van internationale zaken, beweert dat de accumulatie van wapens door Hezbollah altijd voor defensiedoeleinden is geweest, niet voor aanvallen.

“De accumulatie van wapens en training van Hezbollah dient in de eerste plaats om een ​​machtsevenwicht in stand te houden dat nodig is om Israël af te schrikken. Historische precedenten tonen aan dat Israël de neiging heeft zijn invloed uit te breiden en zijn belangen in Libanon na te streven wanneer het land als zwak wordt ervaren. Het is dus strategisch voordelig voor Beiroet dat Israël voorzichtig blijft over de mogelijke gevolgen van toekomstige agressieve acties.”

Het vooruitzicht op oorlog, zo beweert Sweidan, wordt door geen enkele partij in Libanon geapprecieerd. De afgelopen jaren is de staat in een diepe economische crisis terechtgekomen, veroorzaakt door Covid-19, corruptie en slechte politieke beslissingen. Als gevolg hiervan leeft naar schatting 80% van de Libanezen in armoede, 36% onder de extreme armoedegrens. Een volwaardige confrontatie met Israël zou een nog grotere klap toebrengen aan een toch al kwetsbare economie. Het zou de ontevredenheid van de mensen kunnen vergroten en tot massale protesten kunnen leiden, iets wat Hezbollah zich niet kan veroorloven.

Wat het zich echter kan veroorloven zijn sporadische aanvallen op Israëlische doelen, waarbij Sweidan ervan overtuigd is dat hun acties erop gericht zijn Israël af te leiden van Gaza.

Bemiddelingsinspanningen

Intussen, en voordat de situatie uit de hand loopt, onderzoeken de VS en de Europese Unie bemiddelingspogingen, in de hoop op zijn minst de spanningen te bezweren. Vorige maand verwelkomde de regio Amos Hochstein, speciale Amerikaanse gezant en coördinator voor internationale energiezaken. Libanon heeft een bezoek gezien van Josep Borrell, de Hoge Vertegenwoordiger van de EU voor Buitenlandse Zaken.

Afgelopen weekend had hij een ontmoeting met Israëlische en Libanese functionarissen met hetzelfde doel. Het plan dat hij voorstelt is eenvoudig: ten eerste zou Hezbollah zijn aanvallen op Israël stopzetten en zijn troepen wegtrekken van de grens van het land en ongeveer tien kilometer naar Libanees grondgebied. Israëli’s uit noordelijke gemeenschappen zouden naar hun huizen mogen terugkeren en UNIFIL-vredestroepen zouden worden ingezet.

In een tweede fase zouden Israël en Libanon beginnen te onderhandelen over een permanente landgrens, waarbij Washington een zegen zou beloven voor de Libanese economie in ruil voor concessies.

Uit rapporten blijkt dat er positieve tekenen zijn dat de internationale bemiddelingsinspanningen vruchten zouden afwerpen. De komende dagen wordt Hochstein opnieuw in de regio verwacht, naar verluidt tot een doorbraak. Maar Sweidan toont weinig optimisme.

Israël dringt er bij bemiddelaars op aan om Hezbollah de voorgestelde tien kilometer naar Libanees grondgebied te duwen, voorbij de Litani-rivier. De islamistische groep weigert tot nu toe aan deze eisen te voldoen.

“Het probleem is dat er sprake is van een asymmetrische druk, die slechts op één partij in het conflict is gericht [Hezbollah]terwijl de ander buiten beschouwing wordt gelaten [Israel]” zei de Libanese expert. “Deze aanpak zal geen enkel nieuw resultaat mogelijk maken… en dit betekent dat de waarschijnlijkheid van een oorlog in belangrijke mate afhangt van de Israëlische acties in zowel Libanon als Gaza,” hij voegde toe.

Regev gelooft ook niet in bemiddelingspogingen. Voor haar is Hezbollah een bondgenoot van Iran en erkent geen van beide enige Israëlische aanwezigheid in het gebied, en als zodanig moeten ze worden bestreden.

“We moeten een realiteit creëren waarin Hezbollah voorbij de Litani-rivier wordt geduwd. We hebben óf een veiligheidsstrook nodig, óf we moeten troepen inzetten die een soort bufferzone zouden vormen die ons zou beschermen.’ zei de ontheemde bewoner.

Maar totdat dat gebeurt, zullen zij en haar familie wegblijven van de grens “aan de veilige kant.”