Israëlische denktank zegt dat Hamas-aanval ‘zeldzame kans’ biedt

Het Misgav Instituut for National Security & Zionist Strategy, een Israëlische denktank, publiceerde vorige week een artikel waarin stond dat dankzij de wrede Hamas-aanvallen van 7 oktober “er momenteel een unieke en zeldzame kans is om de hele Gazastrook te evacueren.”

Het artikel vervolgt: “Er bestaat geen twijfel over dat er, voordat dit plan kan worden uitgevoerd, veel voorwaarden parallel moeten bestaan. Op dit moment bestaan ​​deze omstandigheden en het is onduidelijk wanneer een dergelijke kans zich opnieuw zal voordoen, of helemaal niet.” Ongeveer 1.400 Israëli’s werden gedood tijdens de eerste aanval.

De denktank bepleit een bizar plan waarbij Israël heel Gaza etnisch zou zuiveren en Egypte zou betalen om zijn voormalige inwoners te huisvesten in momenteel leegstaande appartementen in de buurt van Caïro. (Het artikel werd voor het eerst gerapporteerd en uit het Hebreeuws vertaald door Mondoweiss.)

Het Misgav Instituut wordt geleid door Meir Ben Shabbat. Ben Shabbat was vier jaar lang stafchef van Israël voor de nationale veiligheid nadat hij in 2017 in deze functie werd benoemd door premier Benjamin Netanyahu. Hij was voorheen een hoge functionaris bij Shin Bet, ongeveer het equivalent van het Federal Bureau of Investigation in de VS. Andere voormalige topleden van de Israëlische regering hebben ook prominente posities bekleed bij het instituut, zoals Mondoweiss uitlegt.

Deze specifieke taal – rechtse leiders die enthousiast zijn over de ‘kans’ die voortkomt uit het massale lijden van hun eigen volk – is een soort macaber universeel na uitbarstingen van ultrageweld.

Op 19 september 2001 verklaarde de toenmalige president George W. Bush: “Door mijn tranen zie ik kansen.” Enkele maanden later legde de nationale veiligheidsadviseur van Bush, Condoleezza Rice, uit: “[T]Dit is niet alleen een periode van groot gevaar, maar ook van enorme kansen. Voordat de klei weer droog is, moeten Amerika en onze vrienden en bondgenoten resoluut actie ondernemen om van deze nieuwe kansen te profiteren.’ Er waren 2.977 mensen die stierven in het World Trade Center en het Pentagon, en aan boord van vlucht 93 van United Airlines.

Osama bin Laden gebruikte ook taal die leek op die van het Misgav Instituut – om de invasie van Irak door de VS en zijn bondgenoten te beschrijven. In 2004 zei Bin Laden in een audioboodschap: “Het richten op Amerika in Irak in termen van economie en verliezen in levens is een gouden en unieke kans. Verspil het niet om er later spijt van te krijgen.” Honderdduizenden Irakezen kwamen om tijdens het conflict.

Wat Netanyahu betreft, sprak hij in 2002 over de “gouden kans” die werd geboden door de bomaanslag door Al Qaeda op een hotel in Mombasa, Kenia. Bij die aanval kwamen 13 mensen om het leven, onder wie de Israëlische broers Noy en Dvir Anter, van 12 en 13 jaar oud. CNN meldde destijds dat “gillende kinderen onder het bloed wanhopig naar hun ouders zochten te midden van de puinhopen.”

Hoewel hij andere woorden gebruikte, zag Netanyahu op 11 september 2001 ook een mooie toekomst, toen hij na zijn eerste periode als premier in de particuliere sector werkte. Op de vraag van de New York Times wat de aanslagen betekenden voor de betrekkingen tussen de VS en Israël antwoordde hij: “Het is heel goed.” Netanyahu kwam vervolgens terug op zijn eerste opmerkingen en zei: “Nou, niet erg goed, maar het zal onmiddellijk sympathie opwekken.” Op dat moment werd aangenomen dat er veel meer mensen, ongeveer 20.000, waren omgekomen in het World Trade Center dan later het geval bleek te zijn.

Zoals dit allemaal aantoont, zien onze leiders, hoewel de dood van gewone mensen een regelrechte catastrofe is voor hen en hun families, vaak een lichtpuntje in onze pijn – een kans om te doen wat ze altijd al hadden gewild, maar voorheen niet hadden kunnen doen. .