Washington, DC – De reactie van de regering van de Amerikaanse president Joe Biden op de historische raket- en drone-aanval van Iran op Israël was tweeledig: Washington heeft zijn belofte herhaald om altijd achter zijn “ijzeren bondgenoot Israël” te staan, terwijl hij ook een beroep deed op de regering van de Israëlische premier Benjamin. Netanyahu moet geen verdere actie ondernemen die de regio in een bredere oorlog zou kunnen meeslepen.
De komende dagen zullen uitwijzen of deze twee opties verenigbaar zijn, of dat de prioriteiten van de twee regeringen op ramkoers liggen, zeiden analisten tegen Al Jazeera.
Op de korte termijn is de Iraanse aanval van 13 en 14 april een staatsgreep voor zowel Israël als zijn aanhangers in de VS. Vanuit hun perspectief biedt het een hernieuwde rechtvaardiging voor militaire steun aan Israël, terwijl het de aandacht van de wereld verzwakt voor vermeende misstanden begaan in Gaza tijdens zeven maanden van oorlog, aldus Trita Parsi, de uitvoerend vice-president van het in Washington gevestigde Quincy Institute for Responsible Statecraft.
Maar het verzet van Netanyahu tegen de Amerikaanse oproepen tot terughoudendheid zou ertoe kunnen leiden dat de regering-Biden verder wordt belemmerd door haar politieke en ideologische verplichtingen jegens Israël, wat Washington uiteindelijk in een bredere oorlog zou kunnen meeslepen, voegde hij eraan toe.
“De Israëli’s hebben van Biden te horen gekregen dat ze dit als een overwinning moeten beschouwen en hier moeten stoppen”, zei Parsi tegen Al Jazeera. “Hoewel dat nuttig is, is het bij geen enkele verbeelding sterk en duidelijk genoeg, gezien Netanyahu’s systematische kritiek op Biden’s advies en waarschuwingen in de loop van de afgelopen zeven maanden.”
“Dit is een moment – gezien het feit dat we in termen van de regio in de afgrond kijken – dat Biden veel duidelijker en veel sterker moet zijn in het trekken van een rode lijn voor Israël en Netanyahu om de hele regio niet in een oorlog te brengen. .”
Operatie ‘Ware Belofte’
Biden onderbrak een weekendtrip en keerde terug naar Washington, DC, toen Iran zaterdag honderden drones en raketten richting Israël lanceerde in wat Teheran operatie ‘True Promise’ noemde.
De aanval was de eerste keer dat Iran ooit Israël rechtstreeks had aangevallen, en Iraanse functionarissen zeiden dat het bedoeld was om “afschrikking” te bewerkstelligen. Het kwam als een directe reactie op een Israëlische aanval van 1 april op het Iraanse consulaat in Damascus, Syrië, waarbij acht mensen omkwamen, waaronder twee Iraanse generaals, en die breed werd veroordeeld wegens het schenden van diplomatieke normen. Volgens het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer worden de ambassades van landen op één lijn gesteld met hun soevereine grondgebied: juridisch gezien was het bombarderen van de Iraanse diplomatieke missie in Syrië gelijk aan een aanval op Iraans grondgebied.
Maar verschillende analisten suggereerden dat de aanvallen van Teheran mogelijk bedoeld waren als een signaal naar Washington. De VS en Israël zeiden dat bijna alle van de meer dan 300 lanceringen werden onderschept, waarbij slechts kleine schade werd gemeld. Op die manier stelde de aanval Teheran in staat om uit te voeren wat velen beschouwden als een onvermijdelijke reactie op de aanval van Israël op zijn consulaat, terwijl een aantal van de variabelen werden verwijderd die zouden kunnen voortkomen uit een meer verrassingsaanval of door proxy-troepen, en die op hun beurt potentieel leiden tot een minder beheersbaar conflict, aldus Khalil Jahshan, uitvoerend directeur van het Arab Center Washington DC.
“Ik ben niet vatbaar voor samenzweringen, maar ik heb het gevoel dat er de afgelopen dagen enige coördinatie tussen de partijen heeft plaatsgevonden”, zei Jahshan tegen Al Jazeera, waarbij hij opmerkte dat dit naar verluidt via derde partijen in de regio gebeurde.
“Er is veel informatie gedeeld tussen Teheran en Washington. Dus [the attack] was geen verrassing… Het is een soort politiek theater met andere middelen.’
Zondag meldde persbureau Reuters, onder verwijzing naar een functionaris van de regering-Biden, dat de VS zowel voor als na de aanval via Zwitserse tussenpersonen contact hadden met Iran. De functionaris ontkende echter dat Iran “kennisgeving” had gegeven voorafgaand aan de lanceringen, die volgens de functionaris bedoeld waren om “te vernietigen en slachtoffers te veroorzaken”.
‘Brandstichter en brandweerman’
In de nasleep van de aanval gaf de Iraanse missie bij de VN aan dat er geen verdere plannen zijn om wraak te nemen op Israël, en zei in een verklaring dat “de zaak als afgerond kan worden beschouwd”.
“Mocht het Israëlische regime echter opnieuw een fout maken, dan zal de reactie van Iran aanzienlijk ernstiger zijn”, aldus het rapport, waarin de VS werden gewaarschuwd “weg te blijven”.
Op hun beurt brachten topfunctionarissen van de VS en Israël de uren na de aanval door met een stortvloed aan telefoontjes, waarbij Biden naar verluidt Netanyahu vertelde dat Washington een daaropvolgende Israëlische aanval op Iran niet zou steunen. Biden benadrukte de kracht die Israël had getoond in de verdediging tegen de aanval, zeiden regeringsfunctionarissen, terwijl ze probeerden verdere gevechten onschadelijk te maken.
Daarin belichaamde de reactie van de regering-Biden een “microkosmos van hun algemene aanpak sinds 7 oktober”, aldus Brian Finucane, senior adviseur voor het Amerikaanse programma bij Crisis Group.
Die aanpak “is om zowel de rol van brandstichter als brandweerman te spelen in Israël-Palestina en in het bredere Midden-Oosten”, zei hij.
De regering-Biden is Israël materiële en politieke steun blijven verlenen tijdens de oorlog in Gaza, ook al heeft zij te maken gekregen met toenemende binnenlandse druk om hulp te verlenen te midden van wijdverbreide beschuldigingen van Israëlische schendingen in de enclave. Volgens de autoriteiten van Gaza zijn sinds het begin van de oorlog minstens 33.729 Palestijnen gedood.
De regering is bekritiseerd omdat ze de afgelopen weken voornamelijk retorische druk heeft uitgeoefend op de regering van Netanyahu, terwijl ze weigerde materiële druk uit te oefenen. Bij een Israëlische aanval op 1 april in Gaza, waarbij zeven hulpverleners van de World Central Kitchen – waaronder burgers van de VS en hun bondgenoten – om het leven kwamen, nam de regering-Biden echter het hardste standpunt tot nu toe tegen Israël in.
Toch legde Finucane uit dat Amerikaanse wapens al jaren Israëlische aanvallen in de hele regio mogelijk maken, “die aantoonbaar in strijd zijn met de Amerikaanse wet”.
“De aanvallen van Israël in Syrië, inclusief de aanval in Damascus op 1 april die deze specifieke crisis veroorzaakte, zijn uitgevoerd met door de VS geleverde oorlogsvliegtuigen,” zei hij, erop wijzend dat het gebruik mogelijk in strijd is met de Arms Export Control Act, die zegt dat Amerikaanse wapens mag alleen worden gebruikt voor legitieme zelfverdediging.
Joshua Landis, directeur van het Center for Middle East Studies aan de Universiteit van Oklahoma, wees op verzet van de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk tegen een verklaring van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties begin april waarin de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat zou zijn veroordeeld. hij omschreef het als een “escalatoire schending van de normale diplomatieke regels”.
“De VS hebben beweerd dat het tijd is om deze escalatie te stoppen”, zei Landis tegen Al Jazeera. “Maar in feite is er olie op het vuur gegooid door zo eenzijdig de kant van Israël te kiezen en de internationale normen te schenden.”
Zal Netanyahu luisteren?
De huidige situatie laat de volgende stap volledig in de handen van Israël, vertelden verschillende analisten aan Al Jazeera.
Netanyahu en andere Israëlische functionarissen hebben nog niet aangegeven of ze zullen reageren en hoe, hoewel sommige leden van de regering hebben opgeroepen tot een krachtig antwoord.
“Ik denk dat het heel duidelijk is dat Washington en Teheran ironisch genoeg dichter bij elkaar staan in hun doel, beiden willen geen escalatie om hun eigen redenen”, vertelde Firas Maksad, een senior fellow bij het Middle East Institute, aan Al Jazeera.
“Netanyahu is hier de wildcard. En het gevaar voor de VS is dat dat wel zo zou moeten zijn [Israel] Als ze geen acht slaan op hun roep om kalmte, kunnen ze worden meegesleurd en gedwongen om Israël te hulp te komen, misschien met tegenzin,” zei hij.
Zowel in de VS als in Israël zal de binnenlandse politiek waarschijnlijk leidend zijn voor wat er daarna komt, aldus Andreas Krieg, hoofddocent aan de School of Security Studies van King’s College London.
“Netanyahu heeft dringend behoefte aan een overwinningsverhaal, hij moet dringend een soort kracht uitstralen naar zijn eigen kiezers”, zei Krieg tegen Al Jaeera.
“Dus dat maakt hem de meest gevoelige kandidaat om verder te escaleren”, zei hij. “Hij is zeker altijd behoorlijk risicogevoelig geweest als het om zijn politieke overleving gaat… Het gaat dus niet echt om de veiligheidsbelangen van Israël – het gaat om zijn eigen politieke overleving”. De Israëlische premier is het doelwit geweest van regelmatige – en grote – protesten binnen Israël, waarbij velen tot aftreden riepen. Verschillende analisten hebben gesuggereerd dat Netanyahu’s beste gok om aan de macht te blijven, is door de oorlog gaande te houden.
Ondertussen heeft de aanval van Iran de inspanningen om meer militaire hulp aan Israël te verlenen al nieuw leven ingeblazen, na weken van toenemende druk op de regering-Biden om voorwaarden te stellen aan de hulp aan zijn bondgenoot in het Midden-Oosten. Zondag zei Mike Johnson, voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, dat hij later deze week in de Kamer zou stemmen over meer hulp aan Israël.
“[The attack] heeft het verhaal veranderd. We hebben het erover dat Israël vandaag wordt aangevallen door Iran zonder weerga, we hebben het niet over uitgehongerde kinderen in Gaza”, aldus Finucane van Crisis Group. “We hebben het niet over drone-aanvallen op hulpverleners in Gaza, waar een week geleden nog over werd gesproken.”
En hoewel de politieke druk op Biden zal blijven aanhouden om aan te dringen op een einde aan de oorlog, is Netanyahu zich er ook van bewust dat Biden de politieke kosten van het breken met Israël waarschijnlijk nog groter acht in een verkiezingsjaar, voegde Landis van de Universiteit van Oklahoma eraan toe.
“Uiteindelijk is dat het slechte nieuws dat hieruit voortkomt: dat Israël zich heeft voorbereid op een zeer lange oorlog in Gaza,” zei hij.
Vanwege het al lang bestaande Amerikaanse beleid zei Jahshan van het Arabische Centrum dat hij zich geen scenario kon voorstellen waarin Biden zich losmaakt van Netanyahu, ongeacht welke handelwijze de Israëlische leider volgt en wat de regionale implicaties ervan kunnen zijn.
“Gebaseerd op mijn persoonlijke kennis van [Biden] – nadat ik hem tientallen jaren heb geobserveerd en behandeld – denk ik dat hij niet in staat is een meningsverschil met Israël tot een definitief einde te brengen”, zei hij.
“Misschien meer breedsprakigheid en dubbelzinnigheid, maar een serieuze beleidsverandering? hij voegde toe. “Dat voorzie ik niet.”
Bron: www.aljazeera.com
