JD Vance zei ooit: “Sommige mensen die op Trump stemden waren racisten” – Mother Jones

Begin februari 2017, net toen Donald Trump zich in het Witte Huis nestelde, wist het Institute of Politics van de Universiteit van Chicago een speciale gast te strikken voor een evenement: JD Vance. Zijn bestseller Elegie van de Hillbilly was de vorige zomer gepubliceerd en na de overwinning van Trump werd Vance in politieke en mediakringen gezien als iemand die Trumps verrassende win en de Amerikanen die de voormalige reality-tv-ster hadden gesteund. Als onderdeel van de IOP-serie “America in the Trump Era” stelde journalist Alex Kotlowitz vragen aan Vance, die zichzelf op dat moment positioneerde als een centrumrechtse publieke intellectueel die, als inwoner van de Appalachen, uit Trump-land was gekomen en een gids kon zijn voor degenen die verbijsterd waren door Trumps succes.

Kotlowitz begon met vragen die gericht waren op het boek. Vervolgens schakelde hij over naar de verkiezingen van 2016 en vroeg Vance: “Waar denk je dat ras een rol speelde in dit alles? Omdat ik denk dat de mythe is dat al deze Trump-aanhangers heftige racisten en anti-immigranten zijn. En waar denk je dat het speelde?”

Vance antwoordde:

Ras speelde absoluut een rol in de verkiezingen van 2016. Ik denk dat ras altijd een rol zal spelen in ons land. Het is gewoon een soort constant feit in het Amerikaanse leven. En zeker waren sommige mensen die op Trump stemden racisten, en ze stemden op hem om racistische redenen.

Vance was hierover eenduidig: een onbekend aantal Trump-stemmers waren racisten.

Maar hij voegde eraan toe dat hij niet geloofde dat alle Trump-kiezers gemotiveerd werden door raciale vijandigheid en dat hij vond dat het land minder racistisch was geworden:

Ik verzet me altijd tegen het idee dat de echte drijfveer van de meeste Trump-stemmers raciale angst of raciale vijandigheid was, deels omdat ik het niet zag. Ik bedoel, het ding dat mensen echt motiveerde om op Trump te stemmen, eerst in de voorverkiezingen en daarna in de algemene verkiezingen, waren drie woorden: banen, banen, banen. Toch?… En dus vind ik het een beetje bizar om het toe te schrijven aan een soort raciale vijandigheid, omdat, ten eerste, het land nu minder racistisch is dan 15 jaar geleden, en we Donald Trump 15 jaar geleden niet kozen. En, ten tweede, dat was niet het kernonderdeel van zijn boodschap en dat was niet waar veel van zijn kiezers echt mee verbonden waren.

Toch gaf Vance toe dat de verkiezingen van 2016 “hyperracistisch” waren geweest. Toch gaf hij Trump of zijn kiezers daar niet de schuld van. In plaats daarvan wees hij met de vinger naar extremisten binnen de conservatieve beweging.

Er waren al die alt-right-mensen, en ik ben in een interraciaal huwelijk, en ik kreeg veel dingen gericht op mij en mijn vrouw op online message boards en Twitter en zo. Dus ik geloof absoluut dat dit een geracialiseerd discours was zoals we dat in lange tijd niet hebben gehad. Maar ik geef Trumps kiezers daar niet de schuld van. De mensen die ik daarvoor de schuld geef, zijn eigenlijk meestal goed opgeleide kust-elitairen, mensen zoals [avowed white nationalist] Richard Spencer en de alt-right. Het is veelzeggend dat de alt-right voornamelijk wordt aangestuurd door zeer goed opgeleide, relatief slimme, relatief stabiele mensen. Het wordt niet aangestuurd door mensen in de Rust Belt die op 4chan op deze echt nare manieren over Michelle Obama praten. Het zijn er 2.500, ik bedoel, ongeacht het aantal mensen, ik heb schattingen gehoord tot wel 100.000. Maar dit zijn mensen die echt goed opgeleid zijn en op hun eigen vreemde manier cognitieve elites zijn.

“Zoals Steve Bannon?” vroeg Kotlowitz. Vance antwoordde: “Juist.”

Vance legde niet uit hoe Bannon en deze kleine groep conservatieven racisme in de campagne van 2016 hadden geïnjecteerd. (In 2016, voordat Bannon zich als strateeg bij Trumps campagne aansloot, was hij Breitbart Nieuws en noemde het het “platform voor de alt-right.”) Maar het was vreemd dat Vance alleen de alt-right verantwoordelijk hield, in plaats van Trump, wiens retoriek een beroep had gedaan op racisten en andere extremisten.

Vance merkte ook op dat hij geen fan was van het “moslimverbod” dat Trump voorstelde tijdens de campagne van 2016: “Zodra hij het had over een moslimverbod, steunden plotseling veel kiezers het idee van een moslimverbod. Ik denk alleen niet dat dat verrassend is, want nogmaals, mensen volgen de retoriek van hun politici. En dus maakte ik me daar zorgen over. Ik blijf me daar zorgen over maken.”

De opmerkingen van Vance tijdens het IOP-evenement waren in lijn met zijn algemene standpunt van die tijd. Hij was een gematigde Never Trumper die in 2016 tegen NPR had gezegd dat Trump “de blanke arbeidersklasse naar een heel duistere plek leidde.” Hij had geschreven dat Trump “culturele heldin” was. In besloten kring had hij Trump vergeleken met Hitler.

Vance liep in die dagen op een dun koord. Hij was een criticus van Trump, maar zou niet te ver gaan in het publiekelijk bekritiseren van Trump. Zijn waarde was zijn vermogen om Trump en zijn kiezers te interpreteren voor degenen die in de war waren door Trumps overwinning. En hij sprak vaak over de noodzaak om Trump-kiezers te respecteren.

Maar bij deze gelegenheid erkende Vance dat een deel van Trumps achterban uit racisten bestond. En hij bekritiseerde de alt-right, een deel van de conservatieve beweging die al lang van racisme wordt beschuldigd en Trump enthousiast had omarmd.

Tegenwoordig is Vance, nu een Republikeinse senator uit Ohio en Trumps running mate, volledig op één lijn met extreemrechts (inclusief wat er nog over is van alt-right) en Bannon, de gevangengenomen voormalige Trump-assistent die als informele strateeg en cheerleader voor de Trump-beweging fungeert. Het is ondenkbaar dat Vance nu een deel van Trumps kiezers als racisten zou karakteriseren of Bannon en zijn volgelingen zou afkraken. Dat komt niet doordat de dynamiek van Trumps electoraat is veranderd. Het komt doordat Vance dat is.