Jeff Bezos heeft eindelijk de pretentie laten vallen. De derde-rijkste man ter wereld heeft besloten dat de Washington Postdie hij in 2013 heeft gekocht, zal niet langer meningen publiceren die vrije markteconomie uitdagen. Met een informele diktat die William Randolph Hearst Body zou maken, heeft Bezos de blote aangelegd wat critici al lang vermoedden: wanneer miljardairs kranten kopen, zijn ze niet alleen na winstgevende investeringen – ze kopen ideologische lijfwachten.
In 2019 merkte de democratische socialistische presidentskandidaat Bernie Sanders droog op dat de Na had hem op een extreem negatieve manier bedekt en speculeerde dat “er misschien een verband is” tussen dit feit en de Na eigendom zijn van Bezos. Destijds werd deze speculatie op grote schaal bespot als een absurde en aanstootgevende complottheorie.
Twee jaar later hebben rechtse blogger en Peter Thiel Protégé Curtis Yarvin dezelfde zekerheid uitgesproken over de kracht van de firewall tussen Wapo‘s editors en zijn eigenaar van de mega-miljardair. In een debat met Yarvin in het najaar van 2022, stelde ik voor dat zijn obsessie met de liberale vooroordelen van college-geschoolde journalisten het grotere geheel miste. Ik dacht toch, wat het belangrijkst was, waren de vooroordelen van eigenaren. In reactie daarop stond Yarvin erop dat de Na Was een stralend voorbeeld van de niet -interferentie van eigenaren, dus ‘autonoom’ dat Bezos minder de eigenaar van de krant was dan zijn ‘sponsor’.
Vervolgens kwam Bezos vorig jaar persoonlijk tussenbeide om te stoppen Wapo van het onderschrijven van Kamala Harris. In januari verscheen hij bij de inhuldiging van Donald Trump, waar hij behoorlijk chummy leek met zijn pro-Trump miljardairgenoten.
Op woensdag liet Bezos de kat eindelijk uit de tas en kondigde een grote nieuwe beperking aan op de standpunten die kunnen verschijnen in de opiniepagina’s van de krant.
We gaan elke dag schrijven ter ondersteuning en verdediging van twee pijlers: persoonlijke vrijheden en vrije markten. We behandelen natuurlijk ook andere onderwerpen, maar gezichtspunten die tegen die pijlers zijn, zullen worden overgelaten om door anderen te worden gepubliceerd.
Opdat dit opdat dit niet wordt aangezien voor alles behalve een hardhandig edict van op High, vermeldt Bezos terloops dat hij heeft verteld Wapo Editoriale pagina -editor David Shipley dat hij dit beleid enthousiast zou moeten implementeren of vertrekt. Als het antwoord van Shipley niet ‘hel ja’ was, schreef Bezos: ‘Het zou nee moeten zijn.’ Het was “nee”, dus de aankondiging kwam met een soort vacatures: “We zullen op zoek zijn naar een nieuwe opinie -editor om deze nieuwe richting te bezitten.”
Het koppelen van “persoonlijke vrijheden” en “vrije markten” is een nietje van libertarische retoriek. Het is in feite de slogan van het Libertarian Magazine Reden: “Vrije geesten en vrije markten.” Maar deze abstracties verdoezelen veel meer dan ze verduidelijken. Wat gebeurt er als vrijheid van denken en spraak in conflict komen met ‘de vrije markt’, dwz, met het laten doen van ondernemers wat ze willen?
In 2017 schreef socialistische schrijver Freddie DeBoer een essay voor de Na Met de titel “Corporaties zijn op het kantoor – en buiten op kantoor.” Daarin citeerde hij verschillende gevallen waarin werknemers op verschillende bedrijven waren ontslagen omdat ze tijdens hun vrije tijd meningen hadden uitgesproken dat hun bazen het niet leuk vonden en concludeerde dat “bedrijven nieuwe manieren krijgen om het privéleven van werknemers te observeren, ze zullen meer bedreven worden in het poleren van die off-the-clock-momenten”, en “allemaal zullen we minder vrij worden.”
Kan het stuk DeBoer -stuk worden gepubliceerd Wapo nu? Het hangt ervan af of Bezos meer geeft om de “persoonlijke vrijheden” helft of de vrijheid van kapitalisten om hun personeelsbestand te bewaken, hoe ze nodig achten. Gezien zijn eigen geschiedenis van het afvuren van werknemers voor het bekritiseren van zijn bedrijf bij Union Rally’s, is het vrij duidelijk dat hij de laatste zou kiezen.
In zijn verklaring waarin het nieuwe redactionele beleid wordt aangekondigd, maakt Bezos twee argumenten die ongemakkelijk in elkaar passen. Ten eerste zegt hij dat krantenop-ed-pagina’s zo onbelangrijk zijn geworden dat het niet uitmaakt dat hij nu alle kritiek op ‘vrije markten’ uitsluit. Ten tweede zegt hij dat het belangrijk is om die pagina’s te besteden aan het vervolgen van de zaak voor marktvrijheid omdat de pro-marktpositie correct en belangrijk is.
Er was een tijd dat een krant, vooral een krant die een lokaal monopolie was, het misschien als een service had gezien om elke ochtend een brede opiniosectie van de lezer te brengen die alle opvattingen wilde behandelen. Tegenwoordig doet internet dat werk.
Ik ben van Amerika en voor Amerika, en trots om dat te zijn. Ons land kwam hier niet door typisch te zijn. En een groot deel van het succes van Amerika is vrijheid geweest in het economische rijk en overal elders. Vrijheid is ethisch – het minimaliseert dwang – en praktisch – het stimuleert creativiteit, uitvinding en welvaart. . . . Ik ben ervan overtuigd dat vrije markten en persoonlijke vrijheden geschikt zijn voor Amerika.
In een laatste wending beweert Bezos dat het perspectief van de pro – ‘vrije markt’ ‘achtergebleven’ is in de Amerikaanse media en dat zijn diktat dat zal betekenen Wapo vult een ‘leegte’. Iedereen die dit serieus neemt, moet de opiniepagina’s openen van de edities van vandaag van de New York Times en de Wall Street Journal (of trouwens de opiniepagina’s van de Na Elke dag voordat de nieuwe richting werd aangekondigd) en tel hoeveel op-eds een socialistisch oogpunt weerspiegelen.
Bezos ‘doublespeak is transparant. Als ‘het internet’ al elk perspectief onder de zon biedt, waarom moet een van Amerika’s meest invloedrijke kranten worden omgezet in nog een ander libertarisch mondstuk? Het antwoord is duidelijk: Bezos weet precies wat hij met zijn miljarden koopt. Zijn eigendom van de Washington Post – Een van slechts drie nationaal dominante kranten – geeft hem buitengewone macht om het publieke discours vorm te geven. Hij hanteert die kracht nu brutaaler omdat de inzet van de ideologische oorlog is gestegen. Zelfs de incidentele linkse mening die door de NaDe filters van het verleden vormen nu blijkbaar een te grote bedreiging voor de miljardair -klasse.
Geen wonder, gezien het feit dat de argumenten van Bezos onder het minste controle instorten. Stimuleert ‘The Free Market’ op zichzelf echt creativiteit en uitvinding? Zo ja, waarom is de publieke sector zo’n enorme motor van technologische vooruitgang geweest? Zoals Mariana Mazzucato laat zien De ondernemersstaatBijna alles wat smartphones ‘slim’ maakt, is ontstaan uit openbare universiteiten, het ministerie van Defensie en de federaal gefinancierde laboratoria.
Zijn bewering dat het laten uitoefenen van kapitalisten onbeperkte macht “ethisch” is omdat het “dwang” minimaliseert “is nog absurder. Elke verdeling van schaarse middelen wordt noodzakelijkerwijs ondersteund door dwang. Een bord “geen schending” is evenzeer een impliciete dreiging om geweld te gebruiken als brief van de IRS. Het echte argument gaat niet over de vraag of dwang zal worden gebruikt, maar welke verdeling van eigendom het zal afdwingen.
Het is natuurlijk genoeg dat iemand als Bezos, die meer rijkdom heeft dan een goed betaalde werknemer in de loop van duizenden levensduur van ononderbroken arbeid kan verdienen, de economische status quo wil handhaven. Het is ook te verwachten dat hij, zoals zoveel apologen voor de status -quo voor hem, het echte probleem in geschil zou willen verdoezelen door te doen alsof het een argument is over ‘dwang’. Maar het vertelt dat hij zo bang is voor de andere kant van het argument dat zijn zegje heeft.
Reden Magazine bestaat al. Iedereen die een publicatie wil die een doelbewust toegewijd is aan het standpunt van Bezos, kan daar kijken, net als iedereen die een publicatie wil die een goed ingestelde is gewijd aan egalitaire en pro-werker Jacobin. Het bepalen van dat een van de laatste nominaal neutrale grote kranten die in de Verenigde Staten zijn achtergelaten, nu volledig (in plaats van gewoon) zal zijn gewijd aan pro -status quo -perspectieven is een verbazingwekkende erkenning van intellectuele zwakte. Mensen die vertrouwen hebben in hun opvattingen zijn niet zo doodsbang voor open debat.
Bron: jacobin.com
