Jibril Rajoub roept IOC op tot actie tegen Israël

Zolang de Olympische Spelen bestaan, hebben ze zich gehuld in de taal van internationale broederschap en vrede. Maar meer dan 10 maanden na de genocide van Israël in Gaza, heeft het Internationaal Olympisch Comité (IOC) nog steeds geen actie ondernomen tegen de deelname van de pariastaat aan de Spelen in Parijs. Rand van Sport presentator Dave Zirin spreekt met Jibril Rajoub, hoofd van het Palestijnse Olympisch Comité, voor een exclusief interview. Rajoub beschrijft de ontberingen en obstakels die de atleten van Palestina hebben overwonnen door de “fascistische, racistische bezetting” om de Olympische Spelen in Parijs bij te wonen, en roept op tot stilte van het IOC over de genocide van Israël.

Studioproductie: Jules Boykoff
Postproductie: David Hebden, Adam Coley

Transcriptie

Dave Zirin:

Hey, dit is Dave Zirin van Edge of Sports TV, alleen op het Real News Network. Ik spreek met Jibril Rajoub, die, naast vele andere titels, ook het hoofd is van het Palestijnse Olympisch Comité. We komen naar u toe vanuit Olympic Paris. Meneer Rajoub, bedankt dat u bij ons bent.

Jibril Rajoub:

Ik waardeer uw vriendelijkheid. Hopelijk kan ik via dit platform de boodschap van mijn volk overbrengen aan het Franse volk, namelijk een boodschap van hoop, vrede, liefde en vastberadenheid om te genieten van onze fundamentele rechten. Recht op zelfbeschikking, om in vrede en veiligheid te leven in onze soevereine, onafhankelijke, Palestijnse staat.

Dave Zirin:

Wat was voor jou de uitdaging om een ​​Olympisch team naar Parijs te halen, gezien de context van alles wat er sinds oktober is gebeurd?

Jibril Rajoub:

Ik heb de ergste uitdaging, die exclusief is voor de Palestijnen. Een fascistische en racistische bezetting die probeert mijn Palestijnse volk te liquideren, te vernietigen door middel van officiële terreur, agressie. Die ons probeert te ontkennen. Maar de andere kant van het plaatje is onze toewijding, onze ambities en zelfs onze toewijding om onze rechtvaardigheidszaak bloot te leggen door middel van de ethiek en de waarden van sport. Sport is een strategische keuze. Atleten, om onze rechtvaardigheidszaak bloot te leggen, [are] het meest effectieve instrument, en dat is… Ik denk dat de Israëliërs het niet leuk vinden en niet willen [this]omdat ze ons in een totaal andere vorm en karakter willen voorstellen.

Maar ik blijf aandringen en ik werk ondanks alles. [of the] sluiting, moord, verstikking, etnische zuivering in Gaza, vernietiging van alle sportfaciliteiten – en sommige ervan worden zelfs gebruikt als concentratiekampen op de Westelijke Jordaanoever. We moesten alle officiële sportactiviteiten opschorten vanwege de Israëlische gekke en domme en fascistische keuzes op de grond. Maar ondanks dat, zie je dat we met acht atleten kwamen om een ​​boodschap over te brengen aan de internationale gemeenschap: het is tijd om een ​​einde te maken aan het lijden van het Palestijnse volk.

Dave Zirin:

Waarom is sport zo effectief in het overbrengen van uw boodschap en uw doel?

Jibril Rajoub:

Ik denk dat sport vandaag de dag een wereldtaal is. Sport is een humanitair, vreedzaam middel. [And] daarom, ikzelf – ik lijd. En ik wil niemand zien lijden. Ik heb 17 jaar in Israëlische gevangenissen doorgebracht, wat erger was dan de Bastille. Maar ondanks dat wil ik niemand lijden bezorgen, ongeacht wie hij is en waar hij vandaan komt. Ik geloof wel dat het gebruiken van sport, het gebruiken van atleten als een troef in ons verzet en in onze strijd, heel effectief is. En zelfs hier in Frankrijk, de manier waarop we werden ontvangen, en overal ter wereld, moedigt me aan en motiveert me om dit pad te blijven bewandelen. Een vreedzaam, geweldloos instrument – sport, atleten, voetbal, enzovoort.

Dave Zirin:

Dat brengt me bij mijn volgende vraag. Hoe is de Palestijnse delegatie, de Palestijnse atleten, hoe zijn jullie verwelkomd, behandeld, ontvangen hier in Parijs?

Jibril Rajoub:

Heel vriendelijk. Met rozen, lachend. Waar we ook gaan, de Fransen, de normale mensen, verwelkomen ons op een vriendelijke, lachende, lieve manier. Zelfs de president van Frankrijk ontving me goed en moedigde me aan om door te gaan. En hij probeert ook een boodschap van hoop te sturen naar onze mensen. En ik denk dat hij dat kan. Hij kan [play] een grote rol in de huidige situatie, om een ​​boodschap van hoop te sturen naar de Palestijnen. Frustratie, het verliezen van hoop, zal leiden tot slechte gevolgen. We verwachten dat Frankrijk – het Franse volk, het Franse parlement, de regering en de president – in de huidige situatie een rol zal spelen [a] cruciaal [role]… Het is belangrijk om de Palestijnen niet te laten [lose] hoop. Het is de tijd. Geloof me, het is de tijd. Anders, door ons in de vicieuze cirkel van bloedvergieten en moorden te duwen, spelen ze in de handen van deze fascistische, gekke, domme Bibi en zijn racistische regering. Bibi is hetzelfde model van hopeloos. Bibi en zijn regering vormen een echte bedreiging voor de regionale stabiliteit en de wereldvrede. Ze zijn expansionisten, ze zijn fascisten. De manier waarop ze zich gedragen, de manier waarop ze over de Palestijnen praten, alsof we niet bestaan.

Ze kunnen niet ontkennen dat er meer dan zeven… ongeveer zeven miljoen Palestijnen in het historische Palestina wonen. Zouden ze dit kunnen negeren? Zouden ze deze apartheid kunnen voortzetten?

Dave Zirin:

Wauw.

Jibril Rajoub:

De bal ligt bij de internationale gemeenschap, de vrije volkeren, Frankrijk. De Franse Revolutie twee eeuwen geleden inspireerde de hele wereld. 13 juli 1789 inspireerde de hele wereld. Het is de tijd. Het is de tijd voor de discipelen van die revolutie om op te staan ​​en te zeggen: “Genoeg is genoeg.”

Dave Zirin:

Zoals u weet, is er het Olympisch Handvest. Er is ook iets dat de Olympische Wapenstilstand wordt genoemd. Israël heeft het Handvest en de Wapenstilstand flagrant geschonden.

Jibril Rajoub:

Israël blijft alle principes, alle wapenstilstanden, alle handvesten schenden en blijft doorgaan met hun krankzinnige en fascistische doctrine om feiten te dicteren door te doden, te vernietigen, te bezetten, door de Palestijnen te verstikken. De Israëli’s hebben geen recht vanwege de Holocaust, die wij veroordelen, waar wij tegen zijn. Wij hebben dat niet gedaan. Iemand anders! Waarom zouden wij een zondebok zijn? Waarom zouden wij de prijs moeten betalen? Hebben de kleinzonen van de slachtoffers van de Holocaust het recht om hetzelfde te doen tegen het Palestijnse volk? Het doden van tienduizenden in Gaza. De vernietiging van de hele infrastructuur. Wat betekent dit? Waarvoor? Hebben ze het recht? [What is their] rechtvaardiging? Vanwege de Holocaust? Wij zijn niet verantwoordelijk en dat zouden we ook niet moeten zijn. En dit minderwaardigheidscomplex voor de Europeanen moet worden weggenomen. En zelfs voor de Joden zelf, zij moeten begrijpen dat deze gekke en domme en rechtse, fascistische regering een echte bedreiging vormt voor hun eigen bestaan.

Dave Zirin:

Dus waarom, gezien het feit dat ze het Olympisch Handvest hebben geschonden, dat ze de Olympische Bestand hebben geschonden, waarom mag Israël dan nog steeds deelnemen aan de Olympische Spelen?

Jibril Rajoub:

De atleet die de vlag hijste, een judokampioen, hijzelf ondertekende een raket, die hij naar de kinderen van Gaza stuurde, ‘Van mij naar jou.’ Heeft hij het recht om aanwezig te zijn? De president van het Olympisch Comité van Israël bezocht, moedigde aan. En zelfs sommige spelers en atleten maakten deel uit van de Israëlische bezettingsmacht die [inaudible]. Het houden van officiële sportactiviteiten in de bezette gebieden – Oost-Jeruzalem, Westelijke Jordaanoever – is een duidelijke schending van het Olympisch Handvest en [inaudible] statuten.

De bal ligt bij Europa, die verantwoordelijk zijn voor de Holocaust. En het is tijd voor hen om [inaudible]. Het was geen grote eer voor Frankrijk en voor het IOC om de Israëliërs te hebben. Het is geen politiek probleem voor mij. Het is een moreel probleem. Het is een juridisch probleem. Het is een sportprobleem. Het is een ethisch probleem. Maar dit is de complexiteit van de minderwaardigheid van de Holocaust in Europa, die leidt, die motiveert.

Dave Zirin:

Wat begrijpt het Internationaal Olympisch Comité niet?

Jibril Rajoub:

Broeder, ik ben geen expert. Ik heb mijn best gedaan en ik zal doorgaan in twee richtingen. Aan de ene kant zal ik de sport blijven ontwikkelen, de jeugd in Palestina aanmoedigen om de ethiek en de waarden van een sport te volgen als een effectief platform om het lijden van ons volk bloot te leggen. En tegelijkertijd zal ik op alle fronten blijven werken om Israël te laten sanctioneren, te laten straffen door het IOC en de FIFA. Geloof me, als ik terugkijk op de geschiedenis van Zuid-Afrika, 60 jaar, 80 jaar, vorige eeuw, was het kleuterschool [compared to] wat de Israëli’s tegen de Palestijnen doen.

Dave Zirin:

Wauw. Ik wilde je ook echt vragen over de Algerijnse judoka die niet tegen… Ik weet dat het Algerije is, niet Palestina. Maar zouden atleten hier niet eens tegen Israëlische atleten moeten strijden? Welk advies zou je atleten geven, vooral atleten die geschokt zijn door wat er gebeurt?

Jibril Rajoub:

Ik denk dat de Israëliërs hun recht om deel te nemen en te concurreren weer eens hebben verloren. En ik denk niet dat iemand die om sportieve redenen niet kan spelen, gestraft moet worden. Ik wil een Israëlische atleet aanspreken met de ethiek van het spel. Zou hij het kunnen verdragen om te concurreren met een nazi-atleet? Geloof me, dit is hetzelfde. Dit is hetzelfde. Vraag het niet aan het slachtoffer. Vraag het aan de crimineel.

Dave Zirin:

Onze show is natuurlijk in de Verenigde Staten. Ons artikel dat we publiceren zal in de Verenigde Staten zijn. Welke boodschap heeft u voor de mensen in de Verenigde Staten en de politici in de Verenigde Staten die Israël bewapenen?

Jibril Rajoub:

Ze bewapenen, ze ondersteunen, ze verdedigen en ze beschermen, denk ik, voor hun eigen ethiek en waarden, recht op zelfbeschikking, mensenrechtenprincipes en zelfs voor hun eigen nationale veiligheidsbelangen in het Midden-Oosten en overal ter wereld. Ik roep ze op om een ​​rode kaart te trekken naar Israël. De Israëliërs hebben het recht om in vrede en veiligheid te leven, maar binnen hun internationaal erkende grenzen. De oprichting van een Palestijnse soevereine staat naast de staat Israël. De opkomst van zo’n staat zal bijdragen aan regionale stabiliteit, wereldwijde vrede. En de Israëliërs, daar ben ik zeker van, hebben dan het recht en zullen genieten van veiligheid en stabiliteit. De Israëliërs kunnen hun expansionistische en fascistische beleid op de grond niet voortzetten en tegelijkertijd denken dat ze kunnen genieten van veiligheid en integratie in het Midden-Oosten. Geen veiligheid, geen integratie zonder de opkomst van een onafhankelijke soevereine staat.

Dave Zirin:

Je bent zo gul geweest met je tijd, maar nog één vraag. Wat betekent sport?

Jibril Rajoub:

Voor mij?

Dave Zirin:

Nee, nee, nee. Aan de mensen van Gaza. En hoe heeft deze oorlog dat van hen afgenomen?

Jibril Rajoub:

Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft. Alle sportfaciliteiten in Gaza, 100 personen, vernietigd – atleten, werknemers, personeel van een sport, gedood. Honderden nog steeds vermist. Ik weet niet of ze onder puin liggen of in Israëlische gevangenissen. En ook honderden zijn gewond geraakt. Sport bestaat niet meer in Gaza. Wat er wel bestaat, is onze vastberadenheid, onze toewijding, onze principes. In de Westelijke Jordaanoever, vanwege het Israëlische verstikkingsbeleid, moeten we alle competities en sportactiviteiten opschorten. De beweging met die kolonisten, fascistische kolonisten, de discipelen van Baruch Goldstein die zich gedragen als de pestkoppen van de buurten tegen de Palestijnen. We kunnen niet bewegen. We kunnen niets doen. En ook sport werkt niet meer in de Westelijke Jordaanoever. Het is de tijd. Het is nu de tijd.

Dave Zirin:

Wauw. En ik moet je nog een laatste vraag stellen. Heb je soms het gevoel dat je hoofd gaat ontploffen als je al die Olympische pracht en praal en vreugde hebt terwijl de mensen in Gaza zoveel lijden?

Jibril Rajoub:

Niet makkelijk. Niet makkelijk. Maar frustratie, opgeven, overgave is geen onderdeel van mijn Palestijnse nationale doctrine. Mijn toewijding aan mijn volk, [our] nationale aspiraties—het is een genetisch probleem. Opgeven? Witte vlag? Nooit, nooit. En ik zal de jeugd, de atleten, de fans in de juiste richting blijven leiden om de nationale aspiraties van ons volk te verwezenlijken en het legitieme recht van ons volk, het fundamentele recht, om in hun eigen onafhankelijke Palestijnse soevereine staat te leven, volgens de resoluties en legitimiteit van de VN. Oké, broeder.

Dave Zirin:

Jibril Rajoub, bedankt dat je bij ons bent op Edge of Sports.

Jibril Rajoub:

Het allerbeste. Dank aan Catherine.

Dave Zirin:

Wij zijn hierna terug.

Maximiliaan Alvarez:

Hartelijk dank voor het kijken naar Real News Network, waar we de stemmen, verhalen en problemen die u het meest interesseren, naar voren brengen. En we hebben uw hulp nodig om dit werk te kunnen blijven doen, dus tik nu op uw scherm, abonneer u en doneer aan Real News Network. Solidariteit voor altijd.

Verwant