Jonathan Soto
Ik kwam uit een gezin in Puerto Rico dat erg religieus was en ook suikerrietarbeiders was in het westelijke deel van Puerto Rico. In het Caribisch gebied werd suikerriet een instrument voor kapitalisten om lokale gemeenschappen uit te buiten; mijn familie bestond uit vier of vijf generaties suikerrietarbeiders.
In de bewegingen of protesten van de suikerrietarbeiders vond een groot deel van het kennis-je-rechtenonderwijs waarover ik van mijn familie hoorde, plaats in de gebedshuizen – alleen maar omdat ze minimaal tweeënvijftig keer per jaar samenkwamen. . Dat heeft een groot deel van mijn leven bepaald toen ik opgroeide, omdat mijn ouders predikanten waren en heen en weer verhuisden.
Voor alle duidelijkheid: het was erg sekte-achtig. Omdat er een element van christelijk nationalisme in zit, wat Donald Trump momenteel bezielt. Het is hetzelfde wat u destijds in Puerto Rico door de zendelingen zag.
Ik vond echter kracht in de interactie ervan met de rechten van werknemers, vooral toen ik meer begon te lezen en te leren over geschiedenis, arbeid en religieuze socialisten zoals Eugene Debs bijvoorbeeld. Als je naar de socialistische Bijbel met rode letters kijkt, zie je alleen maar de woorden van: ‘De laatsten zullen de eersten zijn’, ‘Het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke man om het koninkrijk der hemelen binnen te gaan. ,” “Wees niet bang voor degenen die het lichaam kunnen vernietigen, wees niet bang voor degenen die de ziel kunnen vernietigen” – er is een abolitionistische interpretatie van de arbeidersklasse, die ik verdraaid zag en gebruikte om de kapitalisten en de rijken en de machtigen en het leger te eren. .
Dat is wat ik denk dat mijn leven is – een reactie daarop, en mijn organisatie- en bevrijdingstheologie maakte daar een groot deel van uit. In New York City begon ik met het organiseren van de end-stop-and-frisk en Fight for $15-bewegingen.
Over de ‘stop-and-frisk’-situatie: er was de dood van Ramarley Graham in de Bronx, toen de NYPD hem volgde naar de badkamer van zijn oma en hem vermoordde. Dat gebeurde veertien jaar geleden. Ik ging in de Bronx naar school en zat in een klas voor sociale rechtvaardigheid die door geloofsleiders was georganiseerd om hiertegen te protesteren, omdat er een traditie bestond van geloofsleiders die opstonden tegen politiegeweld. Ik denk dat ik daar in New York City begon met organiseren, en toen ontstond de Fight for $15-beweging, en er waren ook veel geloofsleiders aanwezig.
Voor mij is het belangrijk om dat te relateren aan mijn achtergrond toen ik opgroeide, hoe we verstrikt kunnen raken in instellingen die een slechte ideologie hebben – maar binnen die instellingen kunnen mensen zich intuïtief samen organiseren en begrijpen dat we elkaar kunnen bevrijden als we deze waarden hebben. Ik denk dat de waarden er zijn: democratie, internationalisme en arbeidersmacht.
Bron: jacobin.com
