Katholieke bisschoppen verontschuldigen zich eindelijk voor de rol van de kerk bij het schaden van kinderen op inheemse kostscholen – Mother Jones

De Amerikaanse conferentie van katholieke bisschoppen, die het beleid voor de kerk in de Verenigde Staten uitstippelt, verontschuldigde zich vrijdag formeel voor de rol van de kerk in het traumatiseren van Indiaanse kinderen op kostscholen tot halverwege de twintigste eeuw. Het is “de meest directe uiting van spijt tot nu toe” door kerkelijke functionarissen voor het met geweld assimileren van inheemse kinderen in de blanke cultuur, volgens de Washington Postwiens onderzoeksjournalisten onlangs het wijdverbreide seksuele misbruik door priesters en nonnen op deze scholen documenteerden.

“De familiesystemen van veel inheemse volkeren zijn nooit volledig hersteld van deze tragedies, die vaak hebben geleid tot gebroken gezinnen die zijn beschadigd door verslaving, huiselijk geweld, verwaarlozing en verwaarlozing”, zeiden de bisschoppen in een document van 56 pagina’s, dat tot stand kwam na tientallen jaren van pogingen van Inheemse Amerikanen eisen verantwoording van de Amerikaanse regering en de katholieke kerk. Er waren meer dan 500 scholen in de Verenigde Staten, en 84 daarvan werden beheerd door de kerk of haar religieuze filialen, volgens het document van de bisschoppen.

Fotograaf Daniella Zalcman, die sprak met Moeder Jones over beelden die ze maakte van overlevenden van kostscholen in Canada, zei dat de Amerikaanse regering eind 19e eeuw het draaiboek ‘uitvond’ voor het schaden van kinderen in deze faciliteiten:

Een overheidsfunctionaris, een Indiase agent genaamd, verscheen in reservaten en in inheemse gemeenschappen en ontvoerde feitelijk alle kinderen onder de vijftien jaar – sommigen waren nog maar twee of drie jaar oud. Eenmaal op school werden ze gedwongen westerse kleding te dragen, werd hun haar vaak afgeknipt en werden ze gestraft als ze hun eigen taal spraken of hun eigen culturele tradities in praktijk brachten. Er was sprake van veelvuldig lichamelijk en seksueel geweld. In extreme gevallen was er sprake van sterilisatie en medische tests.

Tienduizenden inheemse kinderen werden naar deze scholen in de Verenigde Staten gestuurd. Het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken schat dat minstens 500 van hen daar omkwamen.

Cliff Trafzer, hoogleraar geschiedenis van de Amerikaanse Indianen aan de Universiteit van Californië-Riverside, vertelde mijn voormalige Moeder Jones collega Maha Ahmed dat de scholen “een poging waren om dat wat Indiaas was te vernietigen en mensen opnieuw te creëren naar het beeld van Wit Amerika.” Hij werkte eerder op een van deze scholen en was co-auteur van een fotoboek erover, waarin jongens korte kapsels krijgen, de verplichte stijl, en meisjes poseren met de Kerstman tijdens een kerstfeest; kinderen bleven over het algemeen op de campus om Kerstmis te vieren met hun kostschoolfamilie.

De verontschuldigingen van de bisschoppen vrijdag hadden niet specifiek betrekking op seksueel misbruik, ook al hadden de bisschoppen er wel last van Na vond op 22 katholieke kostscholen minstens 122 priesters, zusters en broeders die later werden beschuldigd van het seksueel misbruiken van Indiaanse kinderen onder hun hoede. “De Kerk erkent dat zij een rol heeft gespeeld in de trauma’s die inheemse kinderen ervaren”, schreven de bisschoppen.

Ze voegden er later aan toe: “Deze trauma’s van meerdere generaties hebben nog steeds een impact, een impact die wordt bestendigd door racisme en allerlei vormen van verwaarlozing. Door onze luistersessies hoorden we dat veel inheemse mensen zich niet geaccepteerd en niet welkom voelen in de samenleving en zelfs in de Kerk.”

Sommige indianen vertelden het Na dat ze het gebaar op prijs stelden, maar meer van de kerk wilden: “Het zou voor de mensen betekenisvoller zijn als de paus zelf een verontschuldiging zou aanbieden”, zei Warren Morin, wiens grootvader en andere familieleden de door katholieken gerunde St. Paul Mission and Boarding School bezochten in Montana. In 2022 verontschuldigde paus Franciscus zich voor de rol van de kerk in de “gedwongen assimilatie” in Canada, maar in de Verenigde Staten heeft hij zich er niet over uitgesproken.

Fotograaf Zalcman deelde portretten van overlevenden met Moeder Jones en sprak met hen over hun herinneringen. Hier is Pat Pumpkin Seed, die van 1949 tot 1960 de Heilige Rozenkransmissie bijwoonde.

“Op school werd ik voortdurend geslagen. Geslagen omdat ik in de kerk aan het rommelen was, gegeseld omdat ik niet had gebeden, gegeseld omdat ik Lakota met mijn broer sprak. Ik vond dat altijd zo stom. Het enige wat ik wil – alles wat de Lakota ooit hebben gewild – is dat we onszelf mogen zijn. Wij willen onze cultuur terug. Wij willen onze taal terug. Wij willen onze ceremonies terug. Wij willen ons leven terug.”

Hier is Wanda Garnier, die van 1958 tot 1963 op dezelfde school zat:

“Jaren daarna werd ik badend in het koude zweet wakker, steeds uit dezelfde nachtmerrie. De nonnen kwamen me terughalen. Moeder Edeltrude stond over me heen gebogen en vertelde me dat we daar de rest van ons leven moesten blijven… Die vrouwen behandelden ons alsof we wilden waren die beschaafd moesten zijn. Ik dacht dat we behoorlijk beschaafd waren, maar volgens mij niet in hun boeken.’

En Lisa Schrader, die van 1974 tot 1979 de St. Joe’s Indian School en van 1979 tot 1982 de Red Cloud Indian School bezocht, sprak over het belang van het erkennen van wangedrag:

‘Weet je, genezing vereist erkenning. En toen we uit ons huis werden gehaald en onze taal verloren, onze cultuur en onze identiteit verloren, zei niemand ooit tegen ons: ‘Welkom thuis. Ik ben blij dat je terug bent.’ Mensen hebben dat nodig, en dat hebben ze niet gekregen.”