Sophia Rosenfeld
Een boek schrijven is een lang proces, en je weet nooit in welk politiek landschap het zal landen. Het is belangrijk om niet iets te schrijven dat alleen een specifiek moment weerspiegelt, omdat de levenscyclus van boeken en politiek vaak wordt verbroken.
Het boek onderzoekt hoe we – met name in de VS, maar ook veel van de moderne wereld – vrijheid zijn gaan zien als het vermogen om uit verschillende opties te kiezen, hetzij in de consumentencultuur of in het democratisch en mensenrechtendiscours. We zijn de vrijheid gekoppeld aan het selecteren van mensen om lief te hebben, ideeën om vast te houden, politieke platforms om te ondersteunen of producten om te kopen. We stellen ons voor dat het hebben en maken van keuzes een bron is van zowel persoonlijke vervulling als publieke erkenning van onszelf als autonome individuen. Ik had twee hoofdvragen: hoe ontwikkelde dit concept van vrijheid zich en wat zijn de voor- en nadelen ervan? Het is duidelijk dat vrijheid en keuze geen tijdloze ideeën zijn; Ze zijn geëvolueerd. Ik wilde onderzoeken hoe deze kijk op vrijheid naar voren kwam en de impact ervan op ons leven.
Ik begon het project eerder [Donald] Trump’s presidentschap, in de late [Barack] Obama -jaren, en geloofde dat het politieke traject op dat moment waarschijnlijk zou doorgaan. Het is duidelijk dat de situatie is veranderd. Tijdens de eerste jaren van de regering van Trump pauzeerde ik werk aan dit boek om te schrijven Democratie en waarheid: een korte geschiedenisdie zich richtte op de politieke polarisatie en conflicten rond de waarheid die meer uitgesproken werden tijdens de ambtstermijn van Trump. Dat boek, dat zich richtte op de kloof tussen technocratie en populisme, resoneerde uiteindelijk met latere ontwikkelingen, vooral rond kwesties als verkeerde informatie.
Toen ik terugkeerde naar De leeftijd van keuzeIk had een ander perspectief, gevormd door de politieke verschuivingen onder zowel Trump als [Joe] Biden. Het concept van keuze werd door beide administraties anders gemobiliseerd, van reproductieve keuze tot schoolkeuze, die bredere veranderingen in het politieke discours weerspiegelt.
Wat betreft de ontvangst van De leeftijd van keuzehet is nog vroeg, maar het heeft al positieve aandacht gekregen, zowel in de VS als internationaal, ook in Frankrijk, Italië en Brazilië. Het boek biedt inzicht in de politieke dynamiek van het huidige moment, hoewel ik nog steeds nadenk over hoe het nieuwe Trump -tijdperk specifiek kruist met de argumenten van het boek.
Het is belangrijk op te merken dat de VS niet het eerste land is dat experimenteert met een vorm van autoritaire democratie gebonden aan een kapitalistische economie. Leiders zoals Silvio Berlusconi, Viktor Orbán en Jair Bolsonaro hebben precedenten vastgesteld voor Trump, die al op keuzes gebaseerde taal in zijn beleid heeft opgenomen, met name rond consumentengoederen en onderwijs. Maar deze retoriek “vrijheid van keuzevrijheid” werkt grotendeels in de consumentensfeer, waarbij de nadruk wordt gelegd op individuele autonomie en tegelijkertijd de macht in handen van de staat consolideert.
In deze nieuwe politieke omgeving heeft keuze gemuteerd. Wat we hebben is een mix van libertarisme in het consumentenrijk, waar bedrijven en individuen worden aangemoedigd om keuzes te maken en autoritarisme in de politiek, waar de staat de beschikbare opties regelt. Dit hybride model is ook in andere landen te zien, waaronder China, dat het consumentenkapitalisme combineert met een autoritaire staat. Zoals ik al eerder zei, is het een uitdaging om te voorspellen hoe dingen zich de komende zes maanden politiek zullen ontvouwen. Als historicus probeer ik grotere patronen te identificeren die politieke cycli overstijgen, in plaats van claims te specifiek te maken voor het huidige moment.
Bron: jacobin.com
