Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd als nieuwsbrief van Ryan Grim. Meld u aan om de volgende in uw inbox te ontvangen.
Amerikanen die krijgen hun nieuws, voornamelijk via de kabel, zijn de enige mensen die geloven dat Israël geen genocide pleegt in Gaza, volgens een nieuw onderzoek dat de relatie onderzocht tussen de houding ten opzichte van de oorlog en de gewoonten van nieuwsconsumptie.
Het onderzoek geeft cijfers over trends die steeds duidelijker zijn geworden: kijkers van kabelnieuws zijn meer voorstander van de oorlogsinspanningen van Israël, denken minder vaak dat Israël oorlogsmisdaden begaat en zijn minder geïnteresseerd in de oorlog in het algemeen. Mensen die hun nieuws voornamelijk van sociale media, YouTube of podcasts halen, staan daarentegen over het algemeen aan de kant van de Palestijnen, geloven dat Israël oorlogsmisdaden en genocide pleegt, en beschouwen de kwestie van groot belang.
De enquête onder 1.001 Amerikaanse volwassenen werd van 16 tot en met 18 april uitgevoerd door JL Partners. De enquête werd betaald door het op YouTube gebaseerde nieuwsnetwerk Breaking Points (waarvoor ik mede-presentator ben van de show “Counter Points”).
Het onderzoek komt op een moment dat de gebeurtenissen rondom de oorlog in Gaza tot een hoogtepunt lijken te komen. Gesprekken gericht op iets dat in de buurt komt van een staakt-het-vuren boeken naar verluidt vooruitgang, zelfs nu Israël zijn bombardementen op Rafah opvoert. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft de afgelopen week het Internationaal Strafhof aangevallen vanwege wat volgens hem een dreigend plan van hen was om hem te beschuldigen van oorlogsmisdaden. De VS verdedigden hem plichtsgetrouw en beweerden belachelijk dat, omdat Israël geen partij is bij het ICC, de rechtbank geen jurisdictie heeft. Hetzelfde geldt voor Rusland, maar wij juichten de aanklachten van het ICC tegen Vladimir Poetin toe. Met Amerikaanse steun in de hand, kondigde Netanyahu aan hij zou doorgaan met een Rafah-invasie ongeacht of Hamas een gijzelingsovereenkomst accepteert.
Collegebestuurders en de lokale politie treden hard op tegen de uitdijende protesten op de campus. Van de ene op de andere dag namen studenten van Columbia University Hamilton Hall over, hetzelfde gebouw dat in de jaren zestig door anti-oorlogsdemonstranten werd bewoond. Ze noemden het Hind Hall, naar de 6-jarige Hind Rajab, wiens familie werd vermoord terwijl ze naar het zuiden van Gaza vluchtten. Haar aangrijpende laatste telefoontje naar de reddingswerkers fascineerde de hele wereld, terwijl mensen over de hele wereld wanhopig op nieuws over haar lot wachtten, om er vervolgens achter te komen dat Israël niet alleen haar en haar familie had gedood, maar ook de reddingswerkers die waren gestuurd om haar te redden – een reddingsteam dat had coördineerde zijn bewegingen met het Israëlische leger.
Ondanks dat president Joe Biden en een groot deel van de media proberen de campusprotesten als antisemitisch af te schilderen, hebben het harde optreden en de lastercampagne de groei van de beweging alleen maar aangewakkerd, omdat jonge mensen, zoals uit het onderzoek blijkt, niet afhankelijk zijn van de reguliere media voor hun news, en er zijn voldoende beelden van de vreedzame, respectvolle protesten op sociale media om het valse verhaal te weerleggen. Hoe kun je dat anders uitleggen aan een door en door establishment-minded instelling als de College Democrats? had de demonstranten kunnen steunen?
Het bestuur van de groep keurde de resolutie goed met 8 stemmen tegen 2. “Ik hoop dat het duidelijk wordt als je naar de honderden universiteitscampussen in het hele land kijkt: deze generatie zet zich in voor het waarborgen van gerechtigheid voor iedereen”, vertelde de voorzitter van de College Democrats Muslim Caucus, Hasan Pyarali, mij. “Het verzet tegen genocide en haat tegen welke groep dan ook is niet alleen goed beleid, maar ook goede politiek.”
Zij worden vergezeld door het Fairfax County Democratic Committee in Virginia, dat ook een verklaring heeft afgegeven waarin het harde optreden tegen de demonstranten aan de kaak wordt gesteld. De Fairfax-democraten zijn ongeveer net zo mainstream en verbonden met de gevestigde orde als je je maar kunt voorstellen. Veel van hun leden werken voor de federale overheid, en velen bevinden zich specifiek op het gebied van de nationale veiligheid. En toch zijn ze hier.
Wij horen het vaak mensen zeggen dat ‘Twitter niet het echte leven is’ of dat ‘niemand naar kabelnieuws kijkt’, maar in het onderzoek werd gevraagd waar mensen het meeste nieuws vandaan halen en werd hen gevraagd er maar één te kiezen, en kabel en sociale media wonnen de overwinning. De meeste Amerikanen halen hun nieuws voornamelijk via de kabel (42 procent) of sociale media zoals TikTok, Instagram of een ander platform (18 procent). Een derde van de mensen zei dat ze hun nieuws van YouTube of podcasts halen, terwijl 13 procent zegt dat ze dat hebben gedaan meest van hun nieuws op die manier.
Als we in het algemeen vragen waar mensen hun nieuws vandaan halen, met de optie ‘vink alles aan wat van toepassing is’, wordt het zelfs nog duidelijker hoe dominant de kabel (55 procent), sociale media (38 procent) en podcasts/YouTube zijn ( 34) worden vergeleken met print, met 21 procent. (Ik heb in het onderzoek gelezen dat ‘print’ wordt gebruikt als vervanging voor alle op tekst gebaseerde media, of het nu digitaal is zoals The Intercept of op echt gedrukt papier.) Slechts 8 procent van de mensen zei dat ze het grootste deel van hun nieuws uit de gedrukte journalistiek haalden, Dat was minder dan het deel van de mensen dat zei dat ze helemaal niet naar het nieuws kijken of lezen: 13 procent. (Dat aantal kan in de praktijk aanzienlijk hoger liggen, omdat degenen die geen nieuws consumeren moeilijk te bereiken zijn voor opiniepeilers.)
Deze cijfers betekenen niet dat printen niet relevant is. Nieuws is een ecosysteem, waarbij gedrukte verslaggevers de journalistiek produceren die vervolgens koren op het kabelnieuws is, maar ook op YouTube-shows of podcasts. Gedrukte journalisten vertellen ook veel van het nieuws waarover op sociale media wordt gesproken. Maar sociale media geven gebruikers/kijkers ook directe toegang tot informatiebronnen die ze voorheen nooit zouden hebben gehad, waarbij de journalisten in Gaza rechtstreeks uitzenden op Instagram en TikTok als meest zichtbare recente voorbeelden.
Wat het onderzoek niet helemaal beantwoordt, is welk fenomeen op de eerste plaats komt. Is de kans groter dat gebruikers van sociale media zich tegen de oorlog verzetten vanwege de informatie waaraan ze worden blootgesteld, of simpelweg omdat de kans groter is dat ze jong zijn? Worden kabelnieuwskijkers in hun positie gepropageerd door de pratende hoofden waar ze naar kijken, of zijn ze gewoon oud en conservatief? (Het gebruik van sociale media gaat uiteraard veel verder dan alleen jongeren. Uit het onderzoek bleek dat 38 procent van de mensen het als een van de vele nieuwsbronnen noemde.)
Op de vraag of Israël een genocide pleegt in Gaza antwoordden kabelnieuwskijkers met een marge van 34 tot 32 nee. Alle andere nieuwsconsumenten zeiden dat Israël genocide pleegt, inclusief print- (36-33), YouTube (41-31) en gebruikers van sociale media, die het met een marge van 44 tot 19 procent eens zijn met de verklaring. Mensen tussen de 18 en 29 jaar hebben vergelijkbare opvattingen (48-21 procent), terwijl 65-plussers met een meerderheid van 47 tot 21 procent zeggen dat Israël geen genocide pleegt.
Als het gaat om de saillantie van de oorlog tegen Gaza als electoraal zorgpunt, zet de trend zich voort. Slechts 12 procent van het totale publiek vermeldt het als een top drie-probleem, en slechts 3 procent zegt dat het hun belangrijkste probleem is. Van die 3 procent halen ze hun nieuws vrijwel allemaal via sociale media of YouTube. Eén op de vijf nieuwsconsumenten op sociale media zegt dat de oorlog in Israël een top-drie-probleem is; hetzelfde geldt voor 18- tot 29-jarigen.
Maar als bijna de helft van de jongeren denkt dat Israël genocide pleegt, waarom wordt dit dan niet belangrijker als verkiezingsthema? Het antwoord zou kunnen liggen in de keuzes die de kiezers ter beschikking staan: Biden heeft zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël gegeven, en Donald Trump heeft weinig meer gedaan dan suggereren: “Ik zal zeggen: Israël moet heel voorzichtig zijn, want je verliest veel de wereld, je verliest veel steun, je moet het afmaken, je moet de klus klaren.” Als dat uw keuzes zijn, lijkt de werkelijke keuze te zijn of u überhaupt gaat stemmen.
Het andere grote verschil tussen de cohorten was de neiging om te stemmen: gedrukte lezers en kabelkijkers gingen veruit het meest waarschijnlijk stemmen, en degenen die hun nieuws van sociale media of YouTube haalden, zeiden hoogstwaarschijnlijk dat ze absoluut niet gingen stemmen. of dat was onwaarschijnlijk.
Alleen gebruikers van sociale media zeiden dat ze eerder geneigd zouden zijn een kandidaat te steunen die de Palestijnen steunde (33-19 procent). Slechts 15 procent van de kabelnieuwskijkers zei hetzelfde, ook al was 31 procent van de kabelkijkers het ermee eens dat Israël genocide tegen de Palestijnen pleegde.
Een fragment uit de enquête kunt u hier bekijken.
Over mensen gesproken die hun nieuws uit podcasts halen: in de meest recente aflevering van Deconstructed interviewde ik een wervelkolomchirurg uit Dallas, Mohammed Khaleel, die net terugkwam van een medische missie naar Gaza. Tijdens zijn week ter plaatse werkte hij in het Europese Ziekenhuis in Khan Younis, feitelijk het enige ziekenhuis dat nog functioneerde. Het is de moeite waard om zijn verhaal uit de eerste hand te horen, en je kunt het vinden door te zoeken op ‘Deconstructed’ of mijn naam op een podcastplatform.
Bron: theintercept.com
