Rashid Khuduri
Mijn boerderij ligt in Bardala, in het noorden van de Jordaanvallei. Ik boer al zeventien jaar, en mijn grootvader, vader en tante bewerkten het land ook. Twee van mijn broers en ik hebben een boerencoöperatie opgericht, en andere boeren in de Jordaanvallei maken daar ook deel van uit. Ik kweek guavefruit, olijfbomen en tarwe. Dit jaar heb ik ook maïs en kikkererwten verbouwd.
Het is heel moeilijk voor de boeren, vooral in de Jordaanvallei. De belangrijkste hulpbron voor boeren is water, en 85 procent van het water in de hele Jordaanvallei wordt beheerd door Mekorot, een Israëlisch bedrijf. Ze weigeren ons ons recht op water te geven: drinkbaar water, landbouwwater of welke vorm van water dan ook.
We lijden werkelijk zonder toegang tot waterbronnen. We hebben veel water, maar we hebben er geen toegang toe omdat het wordt gecontroleerd door de Israëlische regering en soldaten. Ze hebben een systeem van waterapartheid gecreëerd, en onze gemeenschap, boeren en gezinnen mogen niet eens drinkbaar water hebben.
Nog maar een paar dagen geleden kwamen Israëlische soldaten naar Bardala en vernietigden onze waterleiding, waardoor het dorp, en vooral de boeren, zonder water achterbleven. Water is dus de grootste uitdaging, maar het is ook moeilijk om onze producten te exporteren. We hebben geen echte grens; het wordt gecontroleerd door Israël, en ze vragen veel belastingen. Bovendien zijn er de controleposten rond de Jordaanvallei. Als ik mijn producten naar de belangrijkste markt op de Westelijke Jordaanoever moet sturen, moet ik minstens één of twee controleposten passeren, wat urenlang wachten met zich mee kan brengen. Landbouw onder bezetting is echt heel moeilijk.
Bron: jacobin.com
