Leren van de Labour Party uit de jaren negentig

Afgelopen november leden de Democraten een gênante nederlaag tegen Donald Trump, waardoor de GOP -controle over het Witte Huis en beide huizen van het Congres werden gegeven. Het verlies was gedeeltelijk de vrucht van een decennia lang proces van klassenovereenkomst, waarin de omarming van de Democratische Partij van het bedrijfsvriendelijk beleid in toenemende mate de kiezers van de arbeidersklasse heeft verdreven. De Republikeinse partij van Trump heeft ondertussen enkele van die kiezers gewonnen met populistische standpunten over immigratie en handel, terwijl de rechten van de vakbond en het beloven van grotere hand -outs voor de rijken aanvallen.

In reactie op democratisch falen heeft Bernie Sanders opgeroepen om meer kandidaten in de arbeidersklasse om als onafhankelijken op kantoor te gaan. Dan Osborn, een voormalige vakbondsstakleider die vorig jaar op een opvallende afstand kwam van het winnen van een senaatszetel als een onafhankelijke in dieprode Nebraska, suggereert het potentieel van de aanpak om te winnen over arbeidersklasse kiezers die ontevreden zijn geraakt met de Democratische Partij. Maar wat kan het betekenen voor de arbeidersklasse om een georganiseerd Vertegenwoordiging van haar belangen op het politieke toneel? In de jaren negentig, toen Democraten steeds blijer leek om zich bij de GOP aan te sluiten bij haar aanvallen op Labour en de verzorgingsstaat, probeerde een aantal progressieve vakbonden hun eigen onafhankelijke politieke partij te lanceren.

In een rondetafelgesprek eerder dit jaar, Jacobin medewerker en Socialistisch register Editor Stephen Maher sprak met enkele vooraanstaande organisatoren van de Labour Party om hun ervaring te bespreken en wat het ons zou kunnen vertellen over de vooruitzichten voor onafhankelijke arbeidersklasse politiek vandaag. Deelnemers waren Carl Rosen, algemeen president van de United Electrical, Radio and Machine Workers of America en een voormalige deelnemer aan de Labour Party die inspanningen organiseerde; Jenny Brown, voormalig cochair van het Labour Party Organizing Committee in Gainesville, Florida, gedurende tien jaar, en nu een assistent -redacteur bij Labour Notes; Mark Dudzic, voormalig nationale organisator van de Labour Party en huidige voorzitter van de Labour Campaign for Single Payer Healthcare, en Howard Botwinick, universitair hoofddocent economie bij SUNY Cortland en voormalig vice -voorzitter van de New York Labour Party. Dit transcript is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.