Macron heeft het mis. De Franse verkiezingen hadden een winnaar.

Dit is geen evenement als alle andere. Niemand die zich inzet voor onze Republiek kan de politieke betekenis ervan minimaliseren — of het extreem serieuze moment waarin we ons bevinden. In een brief aan het Franse volk beweert de president van de Republiek dat “niemand de verkiezingen heeft gewonnen.” Dat is niet waar. Dat weet iedereen. Het Nouveau Front Populaire kwam als winnaar uit de bus bij de verkiezingen — en het is aan hen om de volgende regering te vormen. In alle democratieën ter wereld bepalen verkiezingen op deze manier wie de regering wordt, of deze nu een absolute meerderheid van de parlementsleden heeft of niet.

Na de verkiezingen van 2022 gebruikte Emmanuel Macron deze regel om een ​​premier te benoemen uit een presidentiële coalitie die geen absolute meerderheid had in de Nationale Assemblee. Deze coalitie werd zelfs de “presidentiële meerderheid” genoemd, ook al had ze geen meerderheid van parlementsleden. Deze keer kwam de coalitie van partijen die Macron steunden op de tweede plaats. De president kan de vorming van een nieuwe coalitie niet aanbevelen totdat hij heeft gezien hoe de zaken ervoor staan ​​met de coalitie die eigenlijk als eerste kwam. Handelen zoals de president doet, is daarom een ​​machtsmisbruik, een machtsmisbruik.

Het is ook een daad van geweld tegen de Nationale Assemblee zelf. Macron vraagt ​​inderdaad om de verkiezingen [by MPs] van de president van de Nationale Assemblee om de contouren van een nieuwe regeringsmeerderheid te definiëren, ongeacht de resultaten van de stemming door het hele electoraat. Maar dat is helemaal niet waar de verkiezing voor de president van de Assemblee over gaat. Bovendien, kan de president van de Republiek zich er werkelijk niet van bewust zijn dat er geen parlementaire fracties kunnen worden gevormd zonder te verklaren of ze tot de meerderheid of de oppositie behoren? Dit is onmogelijk als de regeringsmeerderheid onbekend blijft. Dus, deze dingen horen allemaal bij elkaar en hebben allemaal één aanvaardbare betekenis: dezelfde die vervat zit in de zin waarin de president beweert dat “niemand heeft gewonnen”. Hij ontkent daarmee de uitslag van de stemming op zondag 7 juli. Wie zou dit accepteren — en zo’n parodie goedkeuren? En dat is nog niet alles.

De president schendt ook de politieke betekenis van wat er tussen de twee ronden van de parlementsverkiezingen gebeurde. Hij keert het “republikeinse front” [against Marine Le Pen’s Rassemblement National] in een politieke alliantie die een regering of een meerderheid in het parlement moet opleveren. Maar daar kan geen sprake van zijn. Het zogenaamde “front” is geen politieke alliantie. Dat is het nooit geweest. In feite is de diepste betekenis ervan dat het partijen en partijgrenzen overstijgt om een ​​hoger gemeenschappelijk belang te dienen. Het is een sanitair cordon tegen een partij die vijandig staat tegenover het republikeinse karakter van de staat, zoals het Rassemblement National, die aan de macht komt, om alle redenen die al duizend keer over dit onderwerp zijn genoemd.

Wat betreft France Insoumise heb ik onze beslissing om onze kandidaten voor de derde plaats terug te trekken openbaar gemaakt [from runoff races] toen het Rassemblement National vijftien minuten na de exitpoll in de eerste ronde op de eerste plaats stond, zonder dat er eerst onderhandeld hoefde te worden en zonder dat er om een ​​wederdienst werd gevraagd. De poging om een sanitair cordon in een politieke alliantie is een ongegrond misbruik van politieke macht. Het komt bovenop het misbruik dat de verkiezingsuitslag en de overwinning van het Nouveau Front Populaire ontkent. De twee vormen een onaanvaardbaar geheel.

De uitslag van de verkiezingen van 7 juli garandeerde de nederlaag van het Rassemblement National dankzij de overwinning van het Nouveau Front Populaire. Dit resultaat moet nu worden verlengd door de machtsgreep van Macron te verslaan. Hij wil de macht behouden die de Franse kiezers hem hebben afgenomen. Er kan geen sprake zijn van het accepteren van dit soort terugkeer naar het koninklijke veto tegen een stem van het electoraat. Er kan geen sprake zijn van het toestaan ​​van de terugkeer van gewetenloze combinaties en geheime complotten om zichzelf op te dringen via een andere coalitie dan die welke door de volksstemming is gekozen! Wat onaanvaardbaar is, mag niet worden geaccepteerd. En dit moet worden omgezet in concrete actie, totdat de president het besluit respecteert dat is genomen via algemeen kiesrecht.