Griekse werknemers, studenten en professionals sloten zich aan bij de grootste algemene staking in de geschiedenis van het land op 28 februari. Meer dan 380 demonstraties werden gehouden in Griekenland en internationaal, met aanzienlijke protesten in Melbourne, Sydney en Perth.
De massale uitstorting was in solidariteit met de slachtoffers van een ongeval uit 2023 op de Thessaloniki-Athens Rail, waarin een botsing tussen een passagierstrein en een goederentrein het leven van 57 mensen in de Tempe Valley claimde.
In de twee jaar daarna heeft de gevolgen van de crash de Griekse politiek gevormd. De conservatieve regering heeft geprobeerd de opschudding het zwijgen op te leggen. Van het knoeien met bewijsmateriaal tot het smeren van de beweging voor gerechtigheid als een truc van oppositiepartijen, premier Kyriakos Mitsotakis, leider van de nieuwe Democracy Party, nam nooit een verantwoordelijkheid of nam enige actie om degenen die verantwoordelijk zijn voor de crash te realiseren. In plaats daarvan is de hele zaak de schuld gegeven aan een enkele stationsoperator in Larissa.
Toch is een toenemende hoeveelheid bewijsmateriaal dat de inmenging van de overheid onthulde, nalatigheid en corruptie aan het licht gebracht. Dit bereikte een kookpunt op 18 januari, toen Kontra News spraakberichten uitbracht met de aangrijpende laatste woorden van passagiers die de Europese noodlijn belden. Massale protesten volgden op deze ontwikkeling en zorgden voor een glimp van de schaal van de demonstraties die Griekenland een maand later overspoelden.
De opgenomen woorden van een jonge vrouw zijn een slogan van de beweging geworden: “Ik heb geen zuurstof”. Dit bewees dat veel van de slachtoffers niet stierven in de eerste botsing, maar waren overspoeld in een massale vuurbal veroorzaakt door gevaarlijk ontvlambare brandstof die werd getransporteerd zonder de juiste veiligheidsmaatregelen, waar de Griekse toestand van had moeten zijn.
De nationale organisatie voor de studie van luchtvaart- en spoorwegongevallen en transportveiligheid bleek inderdaad dat de vuurbal “het resultaat was van brandbaar materiaal op de goederentrein, en niet van de botsing van de treinen”. Het ontdekte ook dat slechte en verouderde veiligheidsnetten werden veroorzaakt door “slecht onderhouden en in toenemende mate vernederende infrastructuur en een structureel tekort aan personeel om de gebruikelijke dienst te blijven bieden”, die op zijn beurt werd veroorzaakt door bezuinigingen op de overheid.
Bovendien privatiseerde de Syriza-regering de traindrainatie en verkocht deze in 2016 aan de National Railway Holding Company van Italië in 2016. Dit leidde tot verdere kostenbesparende, omdat het bedrijf nu werd gerund voor winst en niet voor openbaar gebruik. De Griekse arbeidersklasse begrijpt dat deze misdaad het gevolg is van de bezuinigingsmaatregelen die worden opgelegd aan werknemers, het afsnijden van openbare uitgaven en de privatisering van publieke goederen.
De algemene staking van 28 februari was de derde in de afgelopen twaalf maanden. Het was duidelijk politiek en bracht luchthavens, dokken, treinlijnen, universiteiten, gastvrijheid en detailhandel tot stilstand. De protesten waren enorm, de belangrijkste wezen in Athene en Thessaloniki. Foto’s van drones konden niet alle drukte vangen. Hoewel de schaal moeilijk te meten is, zei de lokale journalist Nikos Evagelatos het eenvoudig: “Het was iedereen”.
Griekse werknemers hebben een lange geschiedenis van verzet en recente herinneringen aan de massale beweging die vocht tegen de bezuinigingsmemoranda die door opeenvolgende regeringen worden gebracht na de wereldwijde financiële crisis. Hoewel die beweging werd verslagen toen de regering van Syriza de eisen van de Europese heersende klasse capituleerde, laat deze beweging ons zien dat de strijd kan worden nieuw leven ingeblazen.
De boodschap was duidelijk over de plakkaten en banners, en in de gezangen: het zijn hun winst, over ons leven. Soortgelijke omstandigheden bestaan hier in Australië. NSW -spoorwegwerkers hebben een lang geschil met de deelstaatregering over loon, voorwaarden en veiligheid. Als opeenvolgende ALP- en liberale regeringen de overheidsuitgaven verlagen, vakbonden criminaliseren en publieke goederen privatiseren, komt een kleine kliek voordelen, terwijl de rest van ons wordt overgelaten om voor onszelf te zorgen.
De massale mobilisaties van Griekse werknemers en studenten herinneren ons aan de recente anti-bezittingsbeweging en laten ons zien dat er iets nieuws uit deze situatie kan komen: een beweging van nog grotere proporties die niet alleen gerechtigheid kan brengen aan de 57 mensen die hun leven hebben verloren in die vreselijke nacht twee jaar geleden, maar een nieuwe wereld vrij van de bloeddiast van het kapitalisme kunnen brengen.
Bron: redflag.org.au
