Sofia Orr
Op de datum van mijn indiensttreding, 25 februari, ging ik naar het rekruteringscentrum en vertelde hen dat ik de inschrijving weigerde. Ze waren erg in de war omdat het zeer zeldzaam is en ze geen protocol hebben voor het omgaan met weigering. Ze sturen je dus gewoon van de ene officier naar de andere totdat je iemand tegenkomt die hoog genoeg is om je naar een cel te sturen. Je wacht daar een paar uur, soms zelfs een dag, en dan krijg je een proces en word je veroordeeld tot een willekeurig aantal dagen militaire gevangenis.
Bij mijn eerste proces werd ik veroordeeld tot twintig dagen. Toen ik uit de gevangenis werd vrijgelaten, ontving ik een conceptaankondiging waarin stond: ‘Oké, je hebt je straf uitgezeten. Over vierentwintig uur moet je je inschrijven.’ Ik weigerde opnieuw en de cyclus ging verder.
Ze kunnen dit voor altijd doen, het maakt deel uit van hun intimidatie. Ze willen niet dat we weten hoe lang we in de gevangenis zullen blijven, omdat het op die manier enger is, en ze willen mensen afschrikken om te weigeren. Ze willen dat we stil zijn. Dat blijkt ook in de gevangenis. Als we over politiek praten, worden we uitgescholden en bedreigd met straf. Er is een regel in het leger dat je niet over politiek mag praten, maar die geldt alleen tegen weigeraars die over hun “linkse” politiek praten. Dat gaat door totdat je breekt of ze je vrijstelling verlenen, wat voor mij na vijfentachtig dagen was. Ik was de tweede gewetensbezwaarde sinds het begin van de oorlog. De eerste, Tal Mitnick, bracht 185 dagen in de gevangenis door.
Toch zijn de meeste kosten sociaal. De meeste mensen maken geen bezwaar omdat ze bang zijn hun vrienden en familie te verliezen. Daarom proberen wij van het Mesarvot-netwerk een soort sociale ruggengraat te zijn voor mensen die gewetensbezwaren hebben. Je kunt na je weigering nog steeds toegelaten worden tot de universiteit en een baan krijgen, maar ik ken mensen die doodsbang zijn dat hun baas achter hun politieke overtuigingen komt en hen ontslaat.
Dat gezegd hebbende, wordt het grootste deel van het zwijgen opgelegd aan Palestijnen met het Israëlische staatsburgerschap. Ze worden naar de gevangenis gestuurd omdat ze een verhaal op Instagram plaatsen dat de autoriteiten niet leuk vinden.
Bron: jacobin.com
