Mijn generatie maakte een naïeve fout

Mijn generatie maakte een naïeve fout. We geloofden dat sociale verandering slechts een kwestie was van uitdagende productiewijzen en distributie in de samenleving. We hebben de enorme rol van cultuur niet begrepen. Kapitalisme is een cultuur, en we moeten reageren op het kapitalisme met een andere cultuur. Een andere manier om dit te zeggen: we zijn in een worsteling tussen een cultuur van solidariteit en een cultuur van egoïsme.

Ik denk niet aan cultuur die wordt verkocht, zoals professionele muziek of dans. Dat alles is natuurlijk belangrijk, maar als ik over cultuur spreek, verwijs ik naar menselijke relaties, naar de reeks ideeën die onze relaties regeren zonder dat we het realiseren. Het is een reeks onuitgesproken waarden die bepalen de manier waarop miljoenen anonieme mensen over de hele wereld zich tot elkaar hebben.

Consumentisme maakt deel uit van die cultuur. Het is een ethiek die nodig is voor het kapitalisme in zijn strijd om oneindige accumulatie. Het ergste probleem voor het kapitalisme zou zijn om te stoppen met kopen of heel weinig te kopen. En dit heeft de consumentencultuur gegenereerd die ons omhult. Maar een kapitalistisch sociaal systeem is niet alleen eigendomsrelaties; Het is ook een reeks onuitgesproken waarden die de samenleving gemeen hebben. Deze waarden zijn sterker dan enig leger en ze zijn de belangrijkste kracht die het kapitalisme tegenwoordig handhaaft.

Mijn generatie geloofde dat het de wereld zou veranderen door te proberen de media en distributie te nationaliseren, maar we hebben niet begrepen dat in het centrum van deze strijd de constructie van een andere cultuur moest zijn. U kunt geen socialistisch gebouw bouwen met metselaars die kapitalisten zijn. Waarom? Omdat ze de wapening gaan stelen, gaan ze het cement stelen, omdat ze alleen op zoek zijn om hun eigen problemen op te lossen, want dat is hoe we worden gevormd. Mijn generatie, rationalist met een programmatische visie op de geschiedenis, begreep niet dat mensen vaak beslissen met hun lef en vervolgens hun geweten argumenten construeert om hun beslissingen te rechtvaardigen. We kiezen met ons hart, en hier wordt cultuur een essentieel probleem omdat het onze irrationaliteit tempeert.

Wat is er bijvoorbeeld gebeurd met onze linkers leiders? Linkse leiders zijn ziek en ondergedompeld in diezelfde cultuur, en daarom is hun manier van leven geen boodschap die coherent is met hun strijd. Kijk, ze zeiden dat ik arm was toen ik president was, maar ze begrepen niets! Ik ben niet arm. Slecht is degene die veel nodig heeft. Mijn doel is om een ​​stoïcijn te zijn. En het feit is dat als de wereld niet leert leven met een bepaalde soberheid, niet om te verspillen, niet te verspillen, als het dit niet snel leert, zal onze wereld niet overleven.

De lust naar geld roept ons op om nieuwe dingen te blijven kopen, maar het in stand houden van het leven van de planeet betekent dat we moeten leren leven met wat nodig is en niet om onze middelen te verspillen. Zoals je kunt zien, is deze strijd een cultureel epos. Wij, links, moeten een gedachtegang construeren die anders is dan degene die we hebben.

Dit betekent onze verbinding met het kapitalisme weggooien. We hadden geen creativiteit meer in termen van ideeën. We wilden hetzelfde doen als het kapitalisme, maar met meer gelijkheid. En uiteindelijk heeft dit allemaal te maken met wat we beschouwen als het goede leven, de waarden die we kunnen koesteren in het leven, de dingen waar we naar kunnen streven. Het betekent een gevoel van grenzen. Niets te veel, zoals de Grieken vroeger zeiden.

Links moet trouw zijn aan een andere reeks waarden, en daarom sta ik aan op het probleem van cultuur, op het probleem van toewijding en op het probleem van het waarderen van bepaalde gebieden van het leven dat het kapitalisme niet waardeert. Er is veel verdriet in onze samenlevingen, ook al zijn ze vol rijkdom. Wij zijn een overvoedsel met samenlevingen die worden verstikt door de hoeveelheid afval die we creëren. We besmetten alles, we kopen dingen die we niet nodig hebben en dan leven we in wanhoop betalende rekeningen. We moeten een andere manier van leven voorstellen! Voor mij moet links revolutionair zijn dan ooit.

Het betekent leven zoals je denkt. Anders denken we uiteindelijk aan terwijl we leven. De strijd is om een ​​zelfmanagerende samenleving, om onze eigen bazen te leren zijn en onze gemeenschappelijke projecten te leiden. Deze dingen zullen moeten worden besproken door een nieuw links. Ik geloof in het permanente bestaan ​​van links, maar het zal niet links zijn zoals het was. Wat het was is weg, is verstreken! Links zal anders moeten zijn omdat de tijd verandert. Het enige permanente is verandering.

Ik ga geen obstakels voorstellen voor het creëren van nieuwe revolutionaire programma’s. Integendeel! Maar ik heb geen magische formule. Het lijkt mij dat creativiteit moet worden aangemoedigd, omdat we in een wereld zijn met een oude links die te veel leeft op nostalgie, een links dat het moeilijk vindt om te beseffen waarom het faalde en grote moeite heeft om nieuwe manieren vooruit te stellen. Ik geloof dat dit een tijd is van veel repetitie, veel experimenten en creativiteit. En daarvoor zijn er enkele parameters die we kunnen volgen, omdat, zoals ik al zei, mijn generatie onvoldoende nadruk legde op cultuur. Ik verwijs naar de cultuur die inherent is aan de gemeenschappelijke en gewone relaties die mensen hebben, die onder het kapitalisme nu de gebeurtenissen in het dagelijks leven alleen gebruikt om verdere accumulatie te garanderen.

De cultuur waarin we zijn ingebed, waarin we zijn omgeven, is alleen functioneel voor de vermenigvuldiging van individuele winst. En die cultuur is veel sterker dan legers en militaire macht en al het andere, omdat die cultuur de permanente relaties van miljoenen gewone mensen over de hele wereld bepaalt.

En dat is veel sterker dan de atoombom! Het is dus nutteloos om een ​​systeem te veranderen zonder het probleem van een verandering in cultuur onder ogen te zien. We moeten een nieuw systeem bouwen en, parallel, een nieuwe cultuur, een nieuwe ethiek, omdat, zo niet, wat we met de Sovjetunie zagen, opnieuw zal gebeuren, waar een revolutionaire beweging een perfecte 360 ​​graden beurt maakte om op dezelfde plaats te zijn – maar veel erger! We moeten van die nederlaag leren, toch?