“Mijnbouw wordt onmisbaar” – BitcoinBlog.de – de blog voor Bitcoin en andere virtuele valuta

Hashlabs exploiteerde de eerste Bitcoin-mijnen in Kazachstan. Tegenwoordig mijnbouwt het bedrijf in Noorwegen, Finland en Ethiopië. De oprichters praten over de strategieën van de respectievelijke locaties – en waar de mijnbouw naartoe zal verhuizen.

Hashlabs is een mijnbouwbedrijf dat wereldwijd Bitcoin-mijnen exploiteert. Het verkoopt Asics en exploiteert deze namens zijn klanten. Dit maakt Hashlabs erg vergelijkbaar met Bitkern, dat we onlangs hebben geïntroduceerd. Maar het zijn de subtiele verschillen die hier belangrijk zullen zijn.

Alen Machmetov. Copyright op afbeelding door Hashlabs, verstrekt voor dit bericht.

Het verhaal van Hashlabs begint met Alen Makhmetov in Kazachstan in 2021. China had zojuist de mijnbouw verboden en mijnwerkers met apparatuur van meerdere gigawatt waren op zoek naar een nieuwe locatie. Het nabijgelegen Kazachstan presenteerde zich en Alen greep de kans. Tegenwoordig is het bedrijf Hashlabs geworden, dat niet langer één enkele mijn in Kazachstan exploiteert.

Een aantrekkelijke locatie – op het eerste gezicht

Alen had eerder voor Glencore, de grote grondstoffenhandelaar, gewerkt. Hij had de productie van legeringen in smelterijen in Peking georganiseerd. Hij herkende al snel de kansen die in de mijnbouw lagen. Voor het smelten van legeringen is veel elektriciteit nodig. Daarom beschikte Alen al over de belangrijkste vaardigheid voor de mijnbouw: het vinden van goedkope elektriciteit in grote hoeveelheden en zo de productie opschalen.

Kazachstan was op het eerste gezicht echter slechts een goede locatie. Het land heeft een overschot aan fossiele brandstoffen die goedkoop verkrijgbaar zijn. Dat maakt het aantrekkelijk. Maar de infrastructuur, de elektriciteitsnetten, waren oud. De elektriciteitsnetten raakten overbelast, Kazachstan moest elektriciteit uit Rusland importeren, de prijzen stegen en de overheid verhoogde de belastingen en reguleerde mijnbouwcentra nauwer om overbelasting te voorkomen.

Elk locatievoordeel dat Kazachstan had gehad, was binnen een jaar verdwenen en de mijnwerkers waren op zoek naar een nieuw huis. Minstens een gigawatt aan vraag bleef over de hele wereld bewegen – en Alen, die er nu deel van uitmaakt, ging daarin mee. Hij ontmoette Jaran Mellerud, een noorderling, en Marek Sarafik uit Tsjechië, met wie hij uiteindelijk Hashcash oprichtte.

Naar Afrika en Noord-Europa

Verbazingwekkend genoeg vond Alens Mining een nieuw thuis in twee van de duurste landen ter wereld: Noorwegen en Finland. Hashlabs exploiteert nog een boerderij in Ethiopië en er wordt momenteel een mijnbouwcentrum gepland op een locatie die tot nu toe weinig ontwikkeld is: in Indonesië.

Ethiopië, zegt Alen, is in opkomst. Er is nauwelijks een ander land waar mijnwerkers meer over praten als ze elkaar ontmoeten. Sinds het land de enorme Nijldam voltooide, heeft het een overschot aan elektriciteit. “De overheid heeft erkend dat mijnbouw een goede klant is. Daarom steunt de industrie hen.”

Jaran Mellerud. Copyright op afbeelding door Hashlabs, verstrekt voor dit bericht.

Als je van plan bent een heel grote boerderij te bouwen, voegt Jaran eraan toe, is Ethiopië een toplocatie naast de VS en Rusland. 100, 200 megawatt is mogelijk; Chinese mijnwerkers bouwen al enorme datacenters. Het land heeft echter ook een nadeel: “Ethiopië heeft een grote regering, een van de grootste ter wereld in relatie tot de economie. Het is erg gecentraliseerd, er zijn krachtige instellingen die alles reguleren. Dat maakt het heel ingewikkeld.”

De verwachtingen voor Indonesië zijn vergelijkbaar. Ook dit land heeft dankzij een dam een ​​overschot aan energie, maar is ook gecentraliseerd en streng en soms willekeurig gereguleerd. “Je kunt een verschil maken, maar je moet daarvoor de juiste mensen kennen”, zegt Alen. Hij hoopt hier ook grote boerderijen te ontwikkelen, misschien met 100 of meer megawatt.

Ten slotte is Noorwegen, waar Hashlabs andere mijnen exploiteert, ‘het tegenovergestelde van Kazachstan’, zegt Jaran: ‘De regering is niet direct voorstander van mijnbouw, maar is wel zeer stabiel, en dat betekent dat het voor hen ook moeilijk is om de mijnbouw te steunen. industrie Om willekeur en teveel regelgeving tegen te gaan.” Je weet waar je aan toe bent. In Finland is het vergelijkbaar, maar omdat het deel uitmaakt van de EU zijn de zaken daar iets ingewikkelder.

Waarom mijnbouw het meest lucratief is in Scandinavië

Over het algemeen streeft Hashlabs ernaar om mijnbouw zo onschadelijk mogelijk te maken. Hydrokoeling wordt voornamelijk gebruikt in plaats van koeling via rotators. Dit is veel rustiger, zodat boerderijen dicht bij steden kunnen worden gebouwd zonder dat de bewoners zich gestoord voelen, zoals onlangs het geval was in Hadseln, Noorwegen.

Omdat hydrokoeling ook efficiënter is, is het gemakkelijker om te mijnen in warme landen, zoals Indonesië. Het neemt ook minder ruimte in beslag, ongeveer 2-3 keer minder, wat handig is in Finland en Noorwegen vanwege de dure grondprijzen.

Bovendien drijft Hashlabs zijn mijnen nu uitsluitend aan met hernieuwbare energie. Zowel in Noord-Europa als in Ethiopië gaat het daarbij vooral om waterkracht. In Finland beginnen ze momenteel restwarmte aan een stad te verkopen om verwarming goedkoper te maken. “Dit maakt nu deel uit van het bedrijfsmodel hier”, legt Jaran uit. “Onze volledig geautomatiseerde boerderijen in Scandinavië zijn wereldwijd de meest concurrerende.”

De mijnen in Scandinavië hebben echter een andere schaal. Omdat er maar een beperkt aantal kopers voor warmte zijn, hebben enorme mijnen zoals die op de Ethiopische Nijldam geen zin. In plaats daarvan zijn kleinere boerderijen lucratiever, waardoor de mijnbouw in Scandinavië relatief kleinschalig en gedecentraliseerd is.

Locaties met grote nadelen

Als miner moet je nieuwe locaties uitproberen als je niet de trend wilt volgen die anderen zetten. Maar dat kan ook fout gaan. Alen en Jaran spreken niet rechtstreeks uit eigen ervaring, maar ze hebben veel verhalen van andere mijnwerkers gehoord.

Van een boerderij in Noorwegen. Copyright op afbeelding door Hashlabs, verstrekt voor dit bericht.

“Een interessant voorbeeld was Angola”, zegt Alan. “Na het verbod in China zijn veel Chinese mijnwerkers daarheen verhuisd. De elektriciteitsprijzen zijn goedkoop en de overheid was tevreden met de opbrengsten. Maar al na een paar maanden overbelasten de mijnwerkers het elektriciteitsnet en vaardigde de regering een verbod uit.”

Hashlabs bleef tot nu toe ook weg van de Zuid-Amerikaanse markt. Jaran is sceptisch over Paraguay, dat dankzij de grote dam op de grens met Brazilië een magneet is geworden voor mijnwerkers: “Het land heeft al jaren zo’n groot potentieel, maar het lijkt er niet op dat het werkelijkheid wordt verdacht, de locatie moet een nadeel hebben.”

In landen als Venezuela en Iran is het locatienadeel duidelijker zichtbaar: beide bieden goedkope elektriciteitsprijzen, maar hebben een willekeurige, soms despotische, diep corrupte regering. “In Venezuela moet je betrokken raken bij duistere deals om toegang te krijgen tot het elektriciteitssysteem en kom je vaak terecht bij criminele partners.” Bovendien raakt het elektriciteitsnet in Venezuela snel overbelast, waardoor de overheid pas onlangs mijnen heeft gesloten.

De situatie is vergelijkbaar in Iran: er is veel goedkope, zwaar gesubsidieerde elektriciteit uit steenkool en gas. Maar de meeste mijnwerkers maakten de fout om boerderijen op te zetten op punten op het netwerk waar ze niet zouden moeten zijn, dus ook daar was er sprake van opstoppingen. “Ethiopië doet het beter. “Je schaalt geleidelijk op en kijkt of het elektriciteitsnet de belasting kan bijhouden”, zegt Alen.

Mijnbouw wordt onmisbaar

Er is al veel gebeurd in de jaren dat Jaran en Alen Bitcoins minen met Hashlabs. De boerderijen werden complexer en de technologie moderner. De twee verwachten dat deze trend zich zal voortzetten.

Het wordt nu al duidelijk dat mijnwerkers de warmte niet alleen als afval beschouwen, maar deze ook verder gebruiken door steden en industrieën te verwarmen. Hierdoor worden de stookkosten verlaagd, waardoor particulieren en fabrieken kosten besparen. Bovendien beginnen mijnwerkers nu verweven te raken met het energiesysteem, lange tijd in Texas en meest recentelijk in Japan. Dergelijke voordelen van mijnbouw worden langzaamaan populair bij het publiek.

“Mijnbouw moet onmisbaar worden”, zegt Alen, “zodat het niet langer verboden kan worden.” Dit wordt nu al duidelijk in Finland. “Als Finland de mijnbouw zou verbieden,” zegt Jaran, “zouden de verwarmingsprijzen stijgen; Je zou meer energiegrondstoffen moeten verbranden om warmte te creëren, waardoor de prijzen voor deze grondstoffen, zoals gas, ook zullen stijgen, wat op zijn beurt de industrie schaadt. Dit heeft trapsgewijze effecten.”