Musk stapt uit – en komt gemakkelijk uit – Moeder Jones

Het onderstaande artikel verscheen voor het eerst in de nieuwsbrief van David Corn, Ons land. De nieuwsbrief verschijnt twee keer per week (meestal) en biedt verhalen achter de schermen en artikelen over politiek, media en cultuur. Assschreefkosten slechts $ 5 per maand-maar u kunt zich aanmelden voor een gratis proefperiode van 30 dagen.

Elon Musk pakte zijn koffers en skedaddled uit Washington, DC, vorige week, verklaarde dat zijn run als een “speciale overheidsmedewerker” werd gedaan. Het is een goede gok dat hij zich zal blijven bemoeien in administratiebedrijven, vooral wanneer hij een financieel belang op het spel heeft en contact zal houden met Dogers en hun voortdurende kruistocht om cruciale overheidsprogramma’s te ontmantelen. Maar zijn zeer publieke afwijking uit Trump Town bracht verslaggevers ertoe afscheid te nemen die geen recht hebben gedaan aan de diepgaande schade die deze grillige en oneerlijke Gazillionaire heeft veroorzaakt.

Een interview schrijven dat hij met Musk, de Washington Post‘s Christian Davenport opende met een’ reflecterende ‘muskusmusering,’ de federale bureaucratie -situatie is veel erger dan ik me realiseerde. Ik dacht dat er problemen waren, maar het is zeker een zware strijd die op zijn zachtst gezegd dingen probeert te verbeteren in DC. ‘ Davenport merkte op dat Musk’s “pogingen om de federale bureaucratie te hervormen, woest institutioneel verzet tegenkwam.” Hij stond Musk toe zichzelf te prijzen als een hard rijdende visionair-“Als we niet ultrahardcore zijn, hoe gaan we dan naar Mars?”-en zijn missie in Washington definiëren als “afval en fraude verminderen.”

Al deze bolsters Het nepverhaal van Trump en Musk dat Doge een project was (en is) een project was om de veronderstelde ongebreidelde fraude te fretten en te verspillen die de federale overheid infecteren. Dat is niet het geval geweest. De onderneming van Musk is een aanval geweest op overheidsdiensten, geen inefficiënte overheidsuitgaven. Hij en zijn Doge Minions verlaagden programma’s en decimeerden agentschappen zonder ze te evalueren. Afval en fraude was slechts een coververhaal. Te veel in de nieuwsmedia hebben deze oplichter ingeschakeld en zelfs gepromoot.

Davenport merkte wel op dat Musk’s “claims over het vinden van massale besparingen en afvalverspilling in de overheid zijn aangetoond te zijn overdreven” en dat hij “niet zoveel bereikte als hij wilde.” Maar zelfs deze por in de miljardair accepteert het nobele klinkende uitgangspunt van Musk. Zijn streven is niet geweest om alleen maar ‘de federale bureaucratie te hervormen’, zoals Davenport het uitdrukte, maar om diensten en bescherming voor miljoenen te verdrijven en krachtige belangen te laten ontsnappen aan controle, regulering en toezicht.

Bij de New York Timeseen multi-bylined artikel-Tyler Pager, Maggie Haberman, Theodore Schleifer, Jonathan Swann en Ryan Mac-rapporteerden dat Musk ‘gedesillusioneerd was met Washington en gefrustreerd was met de obstakels die hij tegenkwam toen hij de federale bureaucratie’ had. De bureaucratie is een andere al te neutrale manier om te karakteriseren hoe hij en zijn handlangers agentschappen hebben afgebroken. Het stuk merkte op dat Musk Trump had bedankt voor “de kans om verspillende uitgaven te verminderen” en noemde zijn inspanning “een initiatief om de uitgaven drastisch te verlagen.”

Zoals de Washington Postde Tijd Schreef: “Het Doge-team van Musk heeft herhaaldelijk zijn kostenbesparende inspanningen opgeblazen, en heeft soms onjuiste claims geplaatst over het beëindigen van federale contracten die ze later hebben verwijderd.” En het merkte op dat de “bezuinigingen die hij wilde vaststellen veel moeilijker waren dan hij had verwacht.” Nogmaals, het gepresenteerde verhaal was dat van Musk die verspillende uitgaven wilde tegengaan en er niet in slaagden zoveel te bereiken als hij wenste.

Geen van beide stukken vermeldde hoe Musk en zijn Libertarian Shock -troepen het Amerikaanse bureau voor internationale ontwikkeling hebben gedood en een einde maakten aan levensreddende hulp voor ontvangers over de hele wereld. Evenmin dekten ze andere oneerlijke doge -prestaties. Musk en zijn posse blies het Consumer Financial Protection Bureau op, dat voorkomt dat gierende financiële bedrijven miljarden dollars van Amerikanen uitharden. Ze ondermijnden of gesloten programma’s van de sleutel tot voedselveiligheid, veiligheid op de werkplek, milieuveiligheid en luchtvaartveiligheid. Doge bezuinigingen bij de National Institutes of Health, NASA en andere instanties hebben een generatie wetenschap en onderzoek verwoest. Ze dwongen massale ontslagen op het ministerie van Buitenlandse Zaken en de CIA die deze organisaties en de Nationale Veiligheid van de Imperil zullen verzwakken. Ze hebben programma’s opgelicht om klimaatverandering bij te houden en aan te pakken. Brandweerlieden, park Rangers, weersvoorspellers, IRS -belastingontvangers, socialezekerheidsklerk, werknemers van het Census Bureau, werknemers bij veteranenzaken die onze gewonde krijgers helpen – allemaal opgestart uit belangrijke banen.

Niets van dit alles was gerelateerd aan afval en fraude. En laten we blijven bij Musk’s aanval op USAID. In februari belde hij dit bureau dat miljoenen mensen over de hele wereld heeft geholpen malaria, ebola en aids te vermijden, schoon water te verkrijgen en toegang te krijgen tot voedsel en gezondheidszorg ‘een criminele organisatie’. Ja, de rijkste man ter wereld zei dat. De volgende maand, niet verrassend, kleinerde hij het idee van empathie. Hij beweerde ook: “Niemand is gestorven als gevolg van een korte pauze om een ​​gezond verstand te controleren op de financiering van buitenlandse hulp. Niemand.” Niet waar. Brooke Nichols, een wiskundige modelleerder en gezondheidseconoom van de besmettelijke ziekte aan de Boston University, heeft een tracker gecreëerd die het aantal doden in het buitenland schat dat wordt veroorzaakt door de met muskus aangedreven opschorting van buitenlandse hulp. Vanaf dit weekend bereikte het aantal sterfgevallen voor volwassenen 100.000 en bedroegen doden voor kinderen 208.000. Dit is obsceen.

Toch is het grote idee voor deze media dat Musk gefrustreerd was dat hij niet meer vooruitgang boekte in zijn strijd tegen afval en fraude. Maar het was geen oorlog tegen verspilling en fraude in de overheid. Het was een oorlog op regering.

Beide New York Times en de Washington Post hebben prachtig onderzoek gedaan naar Musk en Doge. Vorige week, de Tijd zijn intense gebruik van drugs, inclusief ketamine, blootgesteld en gerapporteerd over hoe door doge aangedreven omkeringen van voorschriften Amerikanen miljarden zullen kosten aan hogere bankkosten, elektrische en waterrekeningen en betalingen voor ziektekostenverzekeringen. New York Times Columnist Nicholas Kristof heeft bewegende stukken geschreven over de dodelijke gevolgen van Musk’s vernietiging van USAID.

Maar tijdens de muskterreur slaagden veel van de media er niet in om nauwkeurig te karakteriseren wat deze alt-rechte, samenzwering, oneven, vreemde, drugsverslaafde (?), Anti-empathie technische miljardair echt aan het doen was. (Dan is er de hele doge-inspanning om zijn vuile wanten te krijgen over overheidsgegevens om who-knows-wat redenen.) Musk voerde een gemene aanval. Hij probeerde niet te evalueren om programma’s en agentschappen te evalueren om inefficiënties of activiteiten die niet langer van vitaal belang waren, te richten. Hij wilde vernietigen. Honderdduizenden mensen zullen door hem sterven. Miljoenen Amerikanen zullen lijden. Wat maakt het uit of hij gefrustreerd of gedesillusioneerd is? Het verhaal is niet wat er met Musk is gebeurd; Het is wat hij ons allemaal heeft aangedaan.