Er waren goede hoop dat MDMA-ondersteunde therapie in 2024 door de Amerikaanse toezichthouders zou worden goedgekeurd. Uit de gegevens bleek dat de combinatie van medicamenteuze therapie de symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) aanzienlijk vermindert, of zelfs volledig verlicht – ondanks een sterk placebo-effect. in de proeven, waarbij ruim duizend deelnemers betrokken waren. Toen de onderzoeksgegevens in september 2023 werden gepubliceerd, werd de New York Times rapporteerde dat MDMA-ondersteunde therapie “dichter bij goedkeuring kwam.” Maar in een uitspraak van augustus, die een wake-up call was voor figuren uit de opkomende psychedelische industrie en voor een onderliggende psychedelische beweging die bestond uit een mengelmoes van campagnevoerders, weigerde de Food and Drug Administration (FDA) groen licht te geven. daarbij verwijzend naar een gebrek aan overtuigend klinisch bewijs en problemen met de onderzoeken. De FDA vroeg om aanvullende gegevens uit een nieuw onderzoek, dat enkele jaren zou duren, wat een aanzienlijke tegenslag zou betekenen voor het vooruitzicht op medische psychedelica.
Maar al in 2026 zal de FDA waarschijnlijk nog een kans krijgen om een ander psychedelisch medicijn voor Amerikanen met een depressie goed te keuren – psilocybine, dat is afgeleid van paddo’s – afhankelijk van de resultaten van laat onderzoek. Zelfs als het wel overgaat, zal de therapie waarschijnlijk niet onmiddellijk door de verzekering worden gedekt en dus buiten het bereik van de meeste Amerikanen blijven. Deze realiteit, plus het feit dat psychedelica bedoeld zijn om je het gevoel te geven dat je meer met elkaar verbonden bent (en dus misschien minder snel winst wilt afpersen van je collega’s), roept een intrigerende mogelijkheid op: dat de psychedelica-industrie genationaliseerd zou kunnen worden voor het algemeen belang.
“Psychedelica zullen, net als farmaceutische producten, voor heel veel mensen ontoegankelijk zijn”, zegt professor Susi Geiger, een patentexpert van University College Dublin. De eerste stap om eerlijke toegang te garanderen, en ziekenhuizen wat uitstel te geven van het keurslijf dat hen vaak dwingt om veel meer te betalen voor medicijnen, is het hervormen van een patentsysteem dat Big Pharma in staat stelt de prijzen voor bestaande drugskartels te verhogen, dankzij de monopolies. ze genieten van hun producten. Om te voorkomen dat Google-oprichter Sergey Brin de prijs van bepaalde psychedelische therapieprotocollen zou kunnen controleren, stelt Geiger een volledig moratorium voor op particuliere patenten op psychedelica. “Dat is het equivalent van het nationaliseren van het probleem bij de bron en het behouden ervan als een publiek goed.”
Het idee klinkt misschien utopisch en roept meer vragen op dan het onmiddellijk oplost, zelfs als het Amerikaanse octrooibureau mee zou doen en het Congres een semi-gesocialiseerd gezondheidszorgsysteem in Europese stijl zou creëren, gratis op de plaats van gebruik. “Hoe kunnen we vertrouwen op exclusieve toegang via een nationale gezondheidszorgdienst als de staat voorheen alleen de toegang regelde [to psychedelics] door verbod en religieuze censuur?” vraagt Chris Byrnes, octrooigemachtigde bij CalyxLaw. Matt Brockmeier, raadsman bij Antithesis Law, zegt minder liefdadig: ‘Ik vertrouw er niet op dat de federale overheid – deze of welke andere regering dan ook – toezicht zal houden op zoiets monumentaals als ons collectieve bewustzijn. Hun staat van dienst is verschrikkelijk; ze ruïneren alles waar ze ook maar naar kijken vanwege de invloed van speciale belangen, fraude, verspilling, misbruik, regelrechte corruptie en algemene incompetentie.”
Byrnes stelt dat voor een dergelijk plan een ‘ingebouwde, hardgecodeerde belasting’ nodig is die als herstel- of wederkerigheidsfonds kan dienen. Dit zou, zo stelt hij, te danken zijn aan de inheemse gemeenschappen die eeuwenlang de kennis van de psychedelische geneeskunde in Mexico, Gabon en elders beheerden, ondanks ernstige vervolging die erop gericht was hun vooraf gevestigde spirituele praktijken te onderdrukken. Hij haalt voorstellen aan van het Chacruna Institute, een op antropologie gerichte psychedelische onderzoeksorganisatie, die het idee van wederkerigheid tussen de opkomende psychedelische industrie en de psychedelica-gebruikende gemeenschappen die hebben geleden onder het kolonialisme heeft gepromoot. “Welke modellen hebben we waarbij de Amerikaanse regering terecht wordt vertrouwd om elk verdrag met inheemse volkeren na te komen?” (Recentelijk zijn initiatieven voor sociale gelijkheid in staten die cannabis hebben gelegaliseerd ook vaak mislukt, verzand door bureaucratie, gebrek aan politieke wil en rechtszaken van bedrijven die beweren dat de aandelenbedrijven oneerlijk bevoordeelde concurrenten zouden zijn).
Toch zou de psychedelische geneeskunde, zo suggereert Byrnes, in een unieke positie kunnen verkeren om ‘de ongebreidelde geestelijke gezondheidsziekte’ van de samenleving te genezen die het gevolg is van het kolonialisme, zelfs als een trip niet altijd het ego verplettert en nederige mensen van megalomanen maakt. In augustus ging een hoopvolle, door AI gegenereerde video waarin Donald Trump ayahuasca ontdekte viraal. In de clip ondergaat de voormalige Amerikaanse president een morele metamorfose, laat vervolgens een baard groeien en wijdt zijn leven aan echte publieke dienstverlening. ‘Ik verliet de politiek om mezelf te genezen’, zegt de fictieve weergave van Trump. “Ik gaf het grootste deel van mijn bezittingen weg en ging naar India en mediteerde met de goeroes. . . . Ik heb alles verwijderd waarvan ik dacht dat het me geweldig maakte.”
Niet iedereen komt echter met meer nederigheid uit de psychedelische ervaring. Sommigen krijgen ‘een groter gevoel van een rechtvaardig doel’, aldus drugsschrijver Rich Haridy in Salonzonder rekening te houden met eigenzinnige overtuigingen. Onder verwijzing naar onderzoek voegt hij eraan toe dat “psychedelica dat gevoel alleen maar versterkten zij waren de enigen die de wereld konden redden.” Fotograaf James Oroc schreef ondertussen in een invloedrijk boek over de psychedelische cultuur: “Wij zijn de 5 procent die de mensheid moeten helpen naar de volgende fase te gaan, de erkenning van onze eigen goddelijke oorsprong.” Dit ‘meer ontwikkeld dan jij’-discours neemt in bepaalde kringen alleen maar toe.
Toch lijkt het erop dat psychedelische geneeskunde voor veel mensen verlichting zou kunnen bieden bij geestelijke gezondheidsproblemen zoals depressie, angst en PTSS, waarvoor de huidige behandelingsopties vaak de neiging hebben de symptomen te maskeren, in plaats van de oorzaak ervan aan te pakken. “Op een hele goede manier, [nationalization] zou ons bij Thank You Life in theorie overbodig maken”, zegt Kevin Cannella, de CEO van de non-profitorganisatie, die mensen helpt toegang te krijgen tot psychedelische therapie via subsidies van vermogende particulieren. “Wij bestaan omdat er ongelijke toegang is. En dus, als toegang geen probleem is, hoe groot zou dat dan zijn?”
In zijn huidige vorm is Oregon de enige plaats in de Verenigde Staten waar Amerikanen legaal een klassiek psychedelicum – namelijk psilocybine – onder toezicht kunnen nemen. Er zijn een paar goedkopere opties, waarbij de daaropvolgende gesprekstherapie niet is inbegrepen, maar voor een heel pakket bedragen de kosten vooraf meer dan $ 3.000. De kosten voor het onder begeleiding ondergaan van ketamine-ondersteunde therapie zijn niet verschillend. De welvarende Amerikanen geven ook meer dan $10.000 uit aan luxe psychedelische retraites in Jamaica, Costa Rica en Mexico.
“Voor de meerderheid van de potentiële patiënten is het gebrek aan verzekeringsdekking een serieuze uitdaging: het is een van de belangrijkste redenen waarom ze de torenhoge prijzen niet kunnen betalen, en het is voor maar al te veel mensen het verschil tussen het krijgen van een behandeling en het afzien ervan. of tussen het krijgen van een behandeling en het daarvoor in de schulden steken”, schreef Alissa Quart, hoofdredacteur van het Economic Hardship Reporting Project, in de Natie in mei. Psychedelica, nog niet zo lang uit de criminele underground, zijn snel meegesleurd in een ‘investeerdersbonanza’, schrijft ze, en de industrie zou in 2028 acht miljard dollar waard kunnen zijn. ‘Miljardairs als Peter Thiel willen therapeutische beloften graag omzetten in bedrijfswinsten zijn aan de actie begonnen, door geld te injecteren in biotech start-ups die racen om nieuwe psychedelische verbindingen te patenteren, terwijl farmaceutische bedrijven zich haasten om hun eigen psychedelische behandelingen te verzinnen.”
Big Pharma (de grote beesten van de industrie) zijn traag betrokken geraakt bij psychedelica. De medicijnen blijven tenslotte federaal illegaal, en het onderzoek dat hun werkzaamheid aantoont staat verre van buiten twijfel. Toch geven publieke financieringsinstanties al geld aan universiteiten om onderzoek te doen, waarvan de bevindingen vervolgens zullen worden gepatenteerd door particuliere bedrijven die met hen samenwerken. Net als in de bredere gezondheidszorg roept deze regeling de vraag op waarom de belastingbetaler onderzoek zou moeten financieren dat uiteindelijk de particuliere winsten ondersteunt. Misschien nog verontrustender voor psychonauten is dat het erop lijkt dat bepaalde organisaties er meer in geïnteresseerd zijn om de trip uit de psychedelica te halen dan iedereen aan te zetten, zich aan te passen en weer af te haken.
Bedrijven als AbbVie onderzoeken de mogelijkheden van ‘pseudodelic’S”: tripvrije, psychedelisch-achtige drugs die zijn aangepast om de mogelijkheid van hallucinaties uit te sluiten. ‘De gedachte aan een volledig spiritueel ontwaken in de spreekkamer van een dokter heeft altijd een beetje ongemakkelijk gevoeld, nietwaar? Misschien is de oplossing toch een harde vork”, grapte Tricycle Day, de nieuwsbrief voor de psychedelische industrie, onlangs. Voor gelovigen zijn de inspanningen nog meer een indicatie dat het systeem onvermijdelijk de magie uit het medicijn zal persen.
Er is binnen de psychedelische gemeenschap een zelfs nog heftiger debat gaande tussen voorstanders van psychedelisch gebruik in gemedicaliseerde omgevingen en degenen die voorstander zijn van psychedelisch gebruik in gemeenschapsomgevingen, zoals groepsceremonies. Voorstanders van medicalisering zeggen dat schade, misbruik en gevreesde bad trips waarschijnlijker zijn buiten gecontroleerde omgevingen. Maar na een van de MDMA-onderzoeken bouwde een therapeut een seksuele relatie op met een kwetsbare voormalige deelnemer. De veelbesproken episode, die er later toe leidde dat onderzoeken volledig werden ingetrokken, laat zien dat medische settings voor psychedelica niet ongevoelig zijn voor de problemen die zich manifesteren in ziekenhuizen en klinieken over de hele wereld.
Het oorspronkelijke plan voor de psychedelische geneeskunde, zoals bedacht door campagneleider Rick Doblin, die de Multidisciplinaire Vereniging voor Psychedelische Studies (MAPS) oprichtte, die het brein was achter de uiteindelijk gedoemde overgang van MDMA-therapie naar afwijzing door de FDA, was voor ‘menselijk welzijn boven winst’, maar hij Het lukte niet om voldoende filantropische financiering binnen te halen om het tot een goed einde te brengen. Het was “de hele tijd mijn droom om te proberen eigenaar te worden van een non-profitorganisatie”, zei Doblin in een bedrijfsnieuwsbrief. “Ik wilde dat de opbrengsten terug zouden gaan naar de non-profitorganisatie.” Uiteindelijk verwierp het MAPS-bedrijf Lykos zelfs Doblins felle antipatentstandpunt toen het een aanvraag indiende voor intellectuele eigendomsrechten met betrekking tot MDMA.
Wat er ook gebeurt, de steun voor psychedelica in het Congres groeit en we zijn voorbij een cultureel point of no return na de evidence-lite decennia van demonisering en stigma. Hoewel deze toegenomen steun en steun van beroemdheden die graag ayahuasca hebben gedronken een teken is van vooruitgang, benadrukt het ook een schijnbare paradox. Psychedelische geneeskunde presenteert zichzelf, ondanks haar inheemse geschiedenis, vaak als innovatief en postmodern. Maar de echte nieuwigheid zou zijn om terug te keren naar een heel fundamenteel idee: een publiek goed zou in publieke handen moeten zijn.
Bron: jacobin.com
