New Yorkse staatswetgevers streven naar wijzigingen in de huisvestingswet na klachten van advocaten

Al meer dan 60 jaar hebben pleitbezorgingscoalities in de staat New York, zoals de Fortune Society en de Osborne Association, gewerkt om mensen met een strafblad te helpen aan stabiele huisvesting. Maar diezelfde pleitbezorgers hebben weinig hoop op de verzoening van de laatste wet van de New Yorkse beleidsmakers, ondanks pogingen van lokale wetgevers om huisvestingsdiscriminatie tegen de eerder opgesloten in volkshuisvesting aan te pakken.

Toen de staatswetgevers in juni 2022 Senaatswet S6895A goedkeurden, deden ze dat in de hoop dat het de huisvestingsdiscriminatie van mensen met een strafblad door de New York City Housing Authority (NYCHA) zou verminderen. Toen ze echter hoorden van organisatoren van de Osborne Association en de Fortune Society, realiseerden wetgevers zich dat er een maas in de wet was waardoor de federale huisvestingswet de discriminatie kon voortzetten die de staatswet moest voorkomen.

Beleidsmakers begonnen samen te werken aan nieuwe amendementen op het wetsvoorstel, waaronder een amendement waarin werd bepaald dat de NYCHA de lijst met veroordelingen moet vrijgeven die worden gebruikt om aanvragen van huurders af te wijzen. Deze amendementen blijven in discussie tussen de New York State Assembly, de Senaat en het kantoor van de gouverneur, maar advocaten zijn niet optimistisch over deze lappendeken.

Het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD) geeft NYCHA de vrijheid om de veiligheid en beveiliging van de bewoners te waarborgen. Momenteel wijst de dienst sollicitanten af ​​die zijn veroordeeld voor een of meer misdrijven die voorkomen op een interne lijst van 160 diskwalificerende misdrijven, variërend van misdrijven wegens drugsgebruik tot het witwassen van geld. (Het oorspronkelijke aantal misdaden dat potentiële inwoners de toegang zou ontzeggen, was 397; na veel kritiek te hebben gekregen, bracht NYCHA dat aantal echter terug tot 160.)

Wendell Walters, beleidsmanager van de Osborne Association, legde uit dat NYCHA’s afname van strafbare feiten tekortschiet als het gaat om het verlenen van toegang tot huisvesting aan voorheen gedetineerde personen.

“Dus hebben ze hun regels een beetje versoepeld,” zei Walters. “Naar mijn mening is het nog niet ver genoeg gegaan.”

Raadslid Kenny Burgos, een sponsor van het wetsvoorstel, vindt dat mensen met een strafblad een kans moeten krijgen en dat ze geen gevaar vormen voor andere huurders. “Toen ik de huisvestingscrisis in New York kon zien, viel het me op dat NYCHA in wezen discrimineert van mensen die toegang hebben tot de meest betaalbare woningen in New York City,” zei Burgos. “Ik vond het schandalig, dus ik moest het op een rekening zetten en proberen dit te veranderen.”

Lily Shapiro, beleidsadviseur bij de Fortune Society, zei dat het wetsvoorstel niet ingaat op de reden waarom NYCHA mensen in de eerste plaats afwijst. “Er staat dat niemand bewoning en volkshuisvesting mag worden ontzegd, of [be] onderworpen aan uitzetting, omdat die persoon voorheen in de gevangenis zat, wat goed klinkt, ‘zei Shapiro. “Dat zijn echter niet de gronden waarop NYCHA mensen huisvesting ontzegt. Ze weigeren mensen huisvesting op basis van hun overtuigingen, en je kunt een veroordeling hebben en nooit in de gevangenis belanden.”

Walters deelt de zorgen van Shapiro over het wetsvoorstel en gelooft dat dit het wetsvoorstel onbruikbaar zal maken. ‘Maar dit wetsvoorstel zal helemaal niets doen’, zei Walters. “De rekening maakt niet [the NYCHA] doe iets.”

Iziah Thompson, senior beleidsanalist voor de Community Service Society of New York, is het met de voorstanders eens over de tekortkomingen van het huidige beleid, maar voegde eraan toe dat de relatie die NYCHA heeft met de federale wetgeving de zaken ingewikkelder maakt. Hij zegt dat het wetsvoorstel de federale wetgeving niet kan vervangen, hoewel NYCHA door de federale overheid naar eigen goeddunken wordt gegeven om toelatingsnormen vast te stellen, waarbij de interpretatie van het wetsvoorstel wordt overgelaten aan de huisvestingsautoriteit.

“De manier waarop ze het verwoordden is niet de meest bruikbare en doet daarom misschien niet wat ze denken dat het doet,” zei Thompson. “We wachten nog steeds een beetje op hoe NYCHA het gaat interpreteren.”

Het onopgeloste huisvestingsprobleem is ook een probleem van openbare veiligheid, zei Walters. “Dit is ook een probleem met de openbare veiligheid vanwege de instabiliteit van de huisvesting; de kans is groot dat je op straat komt te staan,’ zei Walters. “En als je op straat bent, is er een mate van wanhoop, wat kan leiden tot recidive.”

Toen de huursubsidies voor snelle herhuisvesting in 2011 werden stopgezet, was het aantal gezinnen dat terugkeerde naar de opvang na herhuisvesting met maar liefst 179% gestegen, volgens het Institute for Children, Poverty, and Homelessness.

Anna Luft, een NYCHA-huuradvocaat voor de New York Legal Assistance Group, hielp eerder afgewezen aanvragers om hun weigering door de NYCHA aan te vechten.

“We moeten de drempels voor volkshuisvesting verlagen voor mensen met een strafblad [and] voor gezinnen waar een lid is met een strafblad”, zei Luft. “Ik denk dat de geschiktheidsvereisten van NYCHA eigenlijk het absolute minimum zouden moeten zijn dat door HUD wordt vereist. Ze moeten niet extra toevoegen.

Terwijl de coalities hun frustraties over de huisvestingsmaatregel blijven uiten, hebben ze hoge verwachtingen van de NYC Fair Chance for Housing Act, een nieuw wetsontwerp van de gemeenteraad dat is ontworpen om huisvestingsdiscriminatie op basis van iemands strafblad te verbieden.

Terwijl ze dit wetsvoorstel van de gemeenteraad steunen en aandringen, organiseren coalities zich nog steeds rond andere benaderingen om huisvestingsdiscriminatie aan te pakken. Zo vertelde Walters dat de Osborne Association aan een nieuw initiatief werkt.

“We hebben wel een programma, maar het is een proefprogramma, dat privaat wordt gefinancierd, genaamd Kinship Reentry,” zei Walters. “Dit is [for] het gezin dat mogelijk gevaar loopt [losing their] huisvesting of een andere woonsituatie, maar ze zijn bereid om een ​​familielid of geliefde die eerder opgesloten zat weer in huis te nemen.”

Het Kinship Reentry-programma biedt fondsen van ongeveer $ 500 per maand aan gezinnen die ervoor kiezen mensen te huisvesten die terugkeren uit de gevangenis. Met het geld komt uitgebreid casemanagement, counseling, vereiste therapiesessies en omhullende programma’s om te helpen bij de overgang van leven achter de tralies naar een vrije samenleving.

Net als de Osborne Association werkt de Fortune Society aan initiatieven waarvan zij denken dat ze huisvesting zullen verzekeren voor mensen met eerdere veroordelingen. Fortune heeft op meerdere locaties in de stad ondersteunende huisvesting ontwikkeld en beheerd (dwz betaalbare huisvesting met ondersteunende sociale voorzieningen voor huurders) voor mensen die betrokken zijn geweest bij het rechtssysteem. Ze runnen ook wooncomplexen waar mensen met een overtuigingsgeschiedenis wonen naast mensen zonder hen.

“We maken deel uit van het weefsel van de gemeenschap”, zei Shapiro. “De mensen die we dienen, maken deel uit van de structuur van de gemeenschap waarin ze leven.”

Dit werk is niet uniek voor New York City. Steden als Chicago en Los Angeles hebben soortgelijke wetgeving aangenomen om te voorkomen dat mensen met een strafblad alleen op basis van hun achtergrond huisvesting wordt geweigerd. In 2019 keurde de Cook County Board of Commissioners in Chicago, een wetgevend orgaan, de Just Housing Amendment to the Human Rights Ordinance goed, een maatregel om te voorkomen dat strafregisters de basis vormen voor weigeringen van huurders. Echter, vergelijkbaar met de wet van New York, verhindert het Chicago-amendement het onderzoek van deze gegevens door verhuurders niet.

Verwant