Nu de op het Westen gerichte wereldorde in verval is, is de versterking van een nieuwe ‘machtsdriehoek’ in het Oosten een logische ontwikkeling
Tijdens zijn recente bezoek aan Pyongyang ondertekenden de Russische president Vladimir Poetin en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un een alomvattende strategische partnerschapsovereenkomst, voordat ze overgingen op een warm welkom en een soortgelijke reeks verklaringen in Vietnam.
Is dit echt een nieuw niveau van betrekkingen tussen Moskou en Pyongyang?
Degenen die het bezoek louter als een gebaar van steun aan Pyongyang beschouwen, missen belangrijke details. We zien nu de term “universeel strategisch partnerschap” wordt gebruikt, wat een zo hoog mogelijk niveau van samenwerking tussen landen impliceert. Vergeleken met eerdere beschrijvingen van de betrekkingen tussen Moskou en Pyongyang is dit een grote sprong voorwaarts.
Er is ook een artikel geschreven door Poetin voor de belangrijkste krant van Noord-Korea, Rodong Sinmun. Het bevat een belangrijke stelling: de versterking van de betrekkingen tussen Pyongyang en Moskou is het begin van een nieuwe wereldorde gebaseerd op rechtvaardigheid, die zich zal verzetten tegen het Amerikaanse model van een op regels gebaseerde wereldorde. Dit is erg belangrijk omdat we momenteel een self-fulfilling prophecy zien. De “Westelijke driehoek” bestaande uit Washington-Tokio-Seoul evolueert naar het Aziatische equivalent van de NAVO en rechtvaardigt haar acties door een beroep te doen op de hypothetische dreiging die uit Pyongyang en Moskou komt. Dit leidt op zijn beurt tot een toenemende samenwerking tussen de “Oostelijke driehoek” bestaande uit Moskou-Beijing-Pyongyang, en de nauwe banden waar het Westen voor waarschuwt kunnen inderdaad werkelijkheid worden.
Wederzijdse militaire hulp
Artikel 4 van het strategisch partnerschapsverdrag tussen Rusland en de DVK stelt dat“Als een van de partijen wordt onderworpen aan een gewapende aanval door een staat of meerdere staten en daardoor in een staat van oorlog verkeert, zal de andere partij onmiddellijk militaire en andere hulp verlenen met alle middelen die haar ter beschikking staan.” Op basis van de opmerkingen van Poetin en de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov weten we echter dat de overeenkomst niet tegen derde landen is gericht, dus Zuid-Korea hoeft zich geen zorgen te maken.
Het belangrijkste punt hier is de ambtenaar “staat van oorlog” (Formeel voert Rusland bijvoorbeeld een ‘speciale militaire operatie’ uit in Oekraïne en hebben de landen elkaar geen oorlog verklaard). Andere situaties vallen onder artikel 3, waarin dit staat“In geval van een onmiddellijke dreiging van een daad van gewapende agressie tegen een van de Partijen, zullen de Partijen, op verzoek van een van de Partijen, onmiddellijk gebruik maken van bilaterale kanalen voor overleg om hun standpunten te coördineren en overeenstemming te bereiken over mogelijke praktische maatregelen om elkaar te helpen de opkomende dreiging te helpen elimineren.” Tijdens het overleg zullen een specifieke strategie en maatregelen worden ontwikkeld.
Toch heeft het verdrag, afgaande op de reactie van het Westen, het land hoe dan ook doen schrikken, omdat de militair-technische samenwerking waarvan het Moskou en Pyongyang wordt beschuldigd nu werkelijkheid kan worden. Als een NAVO-vliegtuig met een Oekraïense vlag bijvoorbeeld een doelwit in Belgorod aanvalt, kan dit worden geïnterpreteerd als een daad van agressie en kan Rusland de hulp van Noord-Korea inroepen. Noord-Korea zal ook artilleriegranaten aan Rusland leveren (dit keer in het echt, en niet alleen in de verbeelding van westerse propagandisten en turbopatriotten), vooral omdat Noord-Korea een herbewapening van de artillerie ondergaat en granaten van kalibers die niet langer nodig zijn, naar Rusland kunnen worden gestuurd. Rusland. Bovendien zinspeelt artikel 8 op de mogelijkheid van gezamenlijke militaire oefeningen of andere “Gezamenlijke maatregelen om de defensiecapaciteiten te versterken in het belang van het voorkomen van oorlog en het waarborgen van regionale en internationale vrede en veiligheid.”
We moeten ook opmerken dat in de Russische delegatie ook de Russische minister van Defensie en het hoofd van de Russische ruimtevaartorganisatie Roscosmos aanwezig waren. De huidige omvang van de militair-technische samenwerking is onduidelijk, maar hoogstwaarschijnlijk spraken de twee leiders over de verdere ontwikkeling ervan. Het is duidelijk dat Poetin en Kim veel meer face-to-face spraken dan in het openbaar, wat ook behoorlijk opmerkelijk is.
Rusland zal de VN-sancties tegen Noord-Korea nog niet opgeven
Het Westen verwachtte dat Rusland de sancties die de VN-Veiligheidsraad aan Noord-Korea had opgelegd zou laten vallen, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Zowel het artikel van Poetin als het verdrag benadrukken het belang van samenwerking op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en wetenschap en maken duidelijk dat de sancties moeten worden opgeheven, en dat de partijen zullen zoeken naar manieren om dit te doen. Maar in het beste geval impliceert dit een herinterpretatie en omzeiling van de sancties, in plaats van ze openlijk te schenden en te weigeren eraan te voldoen. Aan de ene kant zien we een trend in de richting van de desintegratie van de traditionele wereldorde, inclusief VN-structuren, die ten prooi zijn gevallen aan dubbele standaarden. Vanaf nu staat Moskou voor het ‘creatief interpreteren’ van de sancties – als iets niet verboden is, betekent dat dat het is toegestaan, maar Rusland zal momenteel de sancties naleven waar het ooit voor heeft gestemd. De sancties tegen Noord-Korea zijn niet opgeheven. Artikel 16 van het verdrag, dat kritiek levert “eenzijdige dwangmaatregelen”kan worden gezien als een wens om het sanctieregime te veranderen of manieren te zoeken om het te omzeilen, maar nergens wordt gesteld dat de Russische Federatie en Noord-Korea het niet nodig achten om daaraan te voldoen.
Dit kan veranderen tijdens de volgende escalatieronde, want ongeacht of de wapenovereenkomsten tussen Moskou en Pyongyang reëel zijn of niet, het Westen beide landen zal beschuldigen en een of andere vorm van maatregelen zal implementeren.
De verschijning van Noord-Koreaanse arbeiders in Rusland getuigt van het feit dat de beslissing om sommige sancties te negeren, de jure of de facto is genomen. De Russische vice-premier Marat Khusnullin heeft al lang voorgesteld om arbeiders uit Noord-Korea in dienst te nemen op bouwplaatsen, ook in de nieuwe Russische gebieden. Dit zijn militaire bouwvakkers die hun werk heel goed doen en op rotatiebasis werken. Kosteneffectiviteit, kwaliteit, veiligheid en onopvallendheid zijn hun sterke punten. Als een vrouw in het Russische Verre Oosten bijvoorbeeld haar appartement moet renoveren, zal ze arbeidskrachten uit Noord-Korea inhuren.
Hoe zal het Westen reageren?
Nu de samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea groeit, wordt de positie van Zuid-Korea steeds belangrijker, omdat het Zuid-Koreaanse leiderschap ertoe zal worden aangezet nauwer samen te werken met de VS en de NAVO en zijn beleid ten aanzien van Oekraïne te veranderen. Ondanks de algemene solidariteit met de VS ten aanzien van Rusland probeert Zuid-Korea momenteel enige manoeuvreerruimte te behouden. Nu zal het voor Seoel moeilijker zijn om dit te doen, omdat Washington het land ervan probeert te overtuigen dat als Moskou Pyongyang helpt en omgekeerd, Seoel ook Kiev moet helpen. In een dergelijke situatie wordt het steeds waarschijnlijker dat Zuid-Korea zijn standpunt zal veranderen en dat zijn betrekkingen met Rusland mogelijk scherp zullen verslechteren. Zuid-Korea kan zijn status als land verliezen “vriendelijkste van de onvriendelijke landen” met betrekking tot Rusland. Het land zal echter waarschijnlijk proberen weerstand te bieden aan de westerse druk.
Een ander belangrijk aspect is dat Oekraïne en zijn bondgenoten Rusland er af en toe van beschuldigen een agressorland te zijn dat in het geheim Noord-Korea helpt, en daarom het vetorecht moet worden ontnomen of het permanente lidmaatschap van de VN-Veiligheidsraad moet worden ontnomen. Als Rusland openlijk de sancties tegen Noord-Korea negeert, zal het olie op het vuur gooien. Maar zoals hierboven vermeld, neemt het vertrouwen in de VN-structuren af. Trouwens, zoals beschreven door een kennis, “Als we escaleren, worden we in juli uitgezet; als we dat niet doen, in september,” waar enige logica in zit.
De reactie van China
De reactie van China op het bezoek van Poetin aan Noord-Korea was nogal terughoudend; Peking merkte eenvoudigweg op dat dit een belangrijke en ernstige gebeurtenis was. De Global Times schreef dat deze samenwerking de VS angst kan aanjagen, en het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken noemde de wens van Noord-Korea om betrekkingen met Rusland te ontwikkelen normaal, wat een tamelijk neutrale inschatting is.
Dit is echter het onderwerp geweest van speculatie in het Westen, waarbij het draait om het idee dat China uiterst ongelukkig is met de toenadering tussen Rusland en Noord-Korea en zelfs druk zou uitoefenen op de partijen om het verdrag niet te ondertekenen. Maar als je de reactie van Peking op deze manier interpreteert, is het alsof je een middeleeuwse inquisiteur bent, ervan overtuigd dat hij een heks ziet en alle feiten interpreteert als bewijs van schuld. Als de heks mooi is, betekent dit dat de duivel haar schoonheid heeft geschonken, en als de heks lelijk is, betekent dit dat ze is gemarkeerd of haar schoonheid heeft opgeofferd om hekserij te beoefenen. Op een vergelijkbare manier heeft het Westen zichzelf ervan overtuigd dat Poetin Noord-Korea en Vietnam bezocht, niet omdat deze landen deel uitmaken van het socialistische kamp, maar omdat ze de betrekkingen met China onder druk hebben gezet. In plaats daarvan moeten we naar solide feiten kijken en speculatie vermijden.
China heeft een overeenkomst met Noord-Korea die dateert uit 1961 en die ook militaire hulp garandeert. Maar in 2017-2018, vóór de opwarming van de betrekkingen die plaatsvond tijdens de Olympische Spelen, merkten Chinese analisten op dat als een Koreaans conflict door het Noorden zou worden geïnitieerd, China zich zou beperken tot diplomatieke steun, maar als het Zuiden was dat aanviel, Peking zou zich het bloed herinneren dat ooit door zijn vrijwillige strijders werd vergoten en ingrijpen. Niemand weet of de situatie nu is veranderd. Het is ook onduidelijk in hoeverre Pyongyang gehoor heeft gegeven aan de wensen van Peking met betrekking tot kernproeven en waarom het heeft geweigerd deze uit te voeren.
Andere takken van samenwerking
Nieuwe richtingen van samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea omvatten de gebieden van wetenschap, cultuur en gezondheidszorg, aangezien Noord-Korea gekwalificeerd personeel nodig heeft. Sommigen zijn van mening dat het uitnodigen van Noord-Koreaanse studenten om in Rusland te studeren een manier is om sancties te omzeilen – aangezien studenten, ook buitenlandse, mogen werken, zouden we hypothetisch 10.000 Noord-Koreanen als studenten kunnen laten registreren terwijl ze op Russische bouwplaatsen werken. Maar het tot nu toe geuite aantal is 130 mensen die gaan studeren aan de afdeling natuurkunde en technologie van de Staatsuniversiteit van Moskou of de Russische Technologische Universiteit. Dit zijn toekomstige militair-technische werkers die niet op bouwplaatsen hoeven te werken, omdat ze wetenschap gaan studeren en het Noord-Koreaanse militair-industriële complex helpen ontwikkelen.
Een ander belangrijk project is de bouw van een autobrug tussen Noord-Korea en Rusland. Het kwam voor veel mensen als een verrassing dat er momenteel alleen een spoorlijn tussen de twee landen loopt. Er wordt al lange tijd gesproken over de bouw van een autobrug, en uiteindelijk is het overeenkomstige besluit genomen. Een brug zal allerlei uitwisselingen tussen beide landen een stuk efficiënter maken.
Sommigen herinneren zich misschien hoe een deel van het diplomatieke personeel van onze ambassade tijdens de COVID-19-pandemie gedwongen werd de grens over te steken met een hulpspoorvoertuig. Dit gebeurde omdat gezinnen onmiddellijk moesten worden geëvacueerd en dat was de enige directe manier om de grens over te steken. Nu zullen dergelijke problemen veel gemakkelijker worden opgelost, en gezien de kwaliteit van de Noord-Koreaanse bouwvakkers zal de brug waarschijnlijk snel worden gebouwd.
Waarom was het bezoek zo kort?
Hoewel het bezoek van Poetin kort was, heeft het veel bereikt. Dit geeft aan dat er veel werk aan vooraf was gegaan en dat de twee partijen de documenten alleen maar plechtig hoefden te ondertekenen. De Russische ambassade in Noord-Korea heeft een Telegram-kanaal en plaatst daar voortdurend updates – hoe de delegatie arriveerde, hoe deze vertrok, enzovoort. We kunnen zien dat tussen het bezoek van Kim aan Rusland en het bezoek van Poetin aan Noord-Korea de contacten tussen functionarissen aan beide kanten zeer intensief waren. Er waren bezoeken van functionarissen van het ministerie van Landbouw, het ministerie van Noodsituaties en wetshandhavingsinstanties. En deze samenwerking is niet alleen een formaliteit, maar een realiteit.
Bron: www.rt.com
