Opvallend of niet, de leden van United Auto Workers worden creatief

Bij Ford’s Buffalo Stamping in New York, op de avond waarop UAW-president Shawn Fain aankondigde welke fabrieken zouden worden getroffen, “heeft de hele commissie [of local union reps] lag op de vloer en sprak één op één met groepen over de stakingsstrategie”, zegt vorkheftruckchauffeur Ricky Brand, vice-president van Local 897.

“We moedigden mensen ook aan om geen vrijwillige overuren te maken”, aldus Brand. “Het is het overschrijden van een onofficiële piketlijn om overuren te maken. Het helpt het bedrijf.”

Binnen een dag hadden zoveel werknemers extra diensten afgewezen dat “Ford zowel het zaterdag- als het zondagwerk moest annuleren”, zei Brand. Hij gelooft dat het op een gegeven moment “onvermijdelijk is dat het bedrijf overwerk verplicht gaat stellen”, wat zou kunnen betekenen dat er wel zeven dagen per week moet worden gewerkt.

Extra gedwongen overuren kunnen resulteren in extra blessures en ziektedagen. Leden van de lokale organisatie in Buffalo hebben hun lijn vaak gesloten vanwege veiligheidsproblemen. Ze steunen de staking ook door managers te weigeren die hen vragen om ongewone taken op het werk uit te voeren.

De Grote Drie UAW-leden werken nu onder een verlopen contract, maar bij de meeste kwesties, inclusief overuren, mag het bedrijf geen eenzijdige wijzigingen doorvoeren zonder erover te onderhandelen.

Werknemers van de Mack Assembly van Stellantis in Detroit moedigen elkaar aan tot ‘Eight and Skate’. Normaal gesproken, zegt Crystal Childrey, die in kwaliteit werkt, willen mensen veel overuren, maar nu vertrekken ze na acht uur en posten ze op een onofficiële Facebook-pagina de redenen waarom.

“Mensen zeggen dat we het financiële offer moeten brengen en het bedrijf niet moeten helpen”, zei ze. “De mensen die staken zijn degenen die het ultieme offer brengen.”

Terwijl hij de strategie op Facebook besprak, leerde Mervin White zijn medeleden: “Door te weigeren extra uren te werken, vergroot je de impact van de staking en toon je de ernst van de zorgen van de arbeiders aan.

“Deze strijd betreft het financiële welzijn van alle leden van de achterban, niet alleen die van jou. De behoefte aan overuren is een direct gevolg van de grote vraag en de incompetentie van het management bij het effectief runnen van het bedrijf. . . . Gelieve geen gunsten voor het bedrijf te verlenen.”

Een andere werknemer betoogde tegen iemand die het punt niet begreep: ‘Je helpt het bedrijf nog meer winst te maken tegen een oneerlijk loon. Als ze drie keer zoveel tijd kunnen betalen om auto’s te certificeren, kunnen ze het zich zeker veroorloven om ons meer per uur te betalen.”

Tiffany Martin is afwezige aflosser in de carrosseriewerkplaats van de zeer winstgevende SUV-fabriek van GM in Arlington, Texas, nabij Dallas. De fabriek draait vierentwintig uur per dag, ook op zaterdag, in drie ploegen. Het zesdaagse rooster bestaat al elf jaar, vertelt Martin – en op zaterdag is een dienst negen uur in plaats van acht.

De honger van het management naar Yukons en Tahoes is zo groot dat werknemers voortdurend wordt gevraagd om hun pauzes van vijftien minuten en hun lunch door te werken, en velen doen dat ook. Ze kunnen ook vier uur eerder komen of vier uur overwerken.

Maar toen de staking in andere fabrieken begon, zei Martin: ‘Gisteren stond iedereen in onze omgeving vast op het verbod op overuren voor pauzes en overuren voor de lunch. De groepsleider [management] kwam vlak voor de lunch langs en vroeg iedereen opnieuw om te lunchen, en had zelfs een aanmeldingsformulier voor langere uren voor de dienst van vanavond. Iedereen tekende het papier met een dikke NEE.”

‘De lijn waar ik werkte, voedt de hoofdlijn van het schadeherstelbedrijf en de bank heeft er vierentachtig. Ze hadden de hele nacht moeite om het rond de twintig te houden. Toen ik om 22.06 uur vertrok, was de bank om negen uur.

“Onze spuiterij had ook moeite om onze vrachtwagens bij het carrosseriebedrijf te krijgen. Ik kreeg ook te horen dat iedereen in de derde ploeg zijn of haar naam van de overurenlijst had gehaald om vandaag binnen te komen. Ze zouden een dubbele tijd hebben gehad en toch hun naam van de lijst hebben gehaald.

Een werknemer die vroeg om niet geïdentificeerd te worden uit angst voor represailles, vertelt een soortgelijk verhaal. Deze medewerker moedigde zijn collega’s aan om geen pauzes of lunch te nemen en gaf een voorbeeld van hoe dit wel zou kunnen. Al snel werd de arbeider omsingeld door elf lokale vakbondsfunctionarissen, die waarschuwden voor de dreiging van ontslag wegens het aanzetten tot werkonderbreking.

De arbeider bleef standvastig en citeerde de instructies van Fain. Maar de lokale functionarissen waren afkomstig van de Administration Caucus, die de tegenstander van Fain eerder dit jaar bij de verkiezingen had gesteund. Ze zeiden dat als de werknemer werd ontslagen, ze geen klacht zouden indienen. Getuigen en andere collega’s begonnen onmiddellijk de functionarissen te sms’en om hen uit te roepen als compagniesmannen.

Ondertussen zei het management geen woord.

Stellantis heeft vijftien chauffeurs gestraft die onderdelen tussen fabrieken in de omgeving van Detroit vervoerden toen zij weigerden overuren te maken. Het overwerk was vrijwillig geweest, maar toen de arbeiders het weigerden na het horen van de opmerkingen van Fain, veranderden de managers het in verplicht. Ze deden dit echter na de normale meldingstijd, dus de gedisciplineerde werknemers dienen een klacht in.

De wet op het werken onder een verlopen contract bepaalt dat werknemers niet langer worden belet om vrijwillig overuren te weigeren (zoals zij wel worden verhinderd als hun contract een niet-stakingsclausule bevat); dit recht wordt beschermd door de National Labor Relations Act, sectie 7.

Het weten dat dit juist is, is slechts het halve werk. In de gigantische Spring Hill-fabriek van GM in Tennessee zei zevenentwintigjarig werker Kenneth Larew: “Nadat de internationale vakbond de verklaring had vrijgegeven, brachten onze plaatselijke president en winkelvoorzitter een video uit waarin we aanbeveelden om vrijwillige [overtime].

“Velen van ons die al een tijdje bestaan, begrijpen dat solidariteit een opoffering vergt”, zei Larew. “Het is moeilijker voor jongere werknemers om minder en meer afhankelijk te worden [overtime] rondkomen. Zondag is dubbel loon en meestal gemakkelijker werken – dat is goud voor ons. Maar het is moeilijk om onze internationale vakbond te helpen de productie te belemmeren, als je het management helpt meer te maken.”

Larew en andere leden hebben met collega’s gesproken en op de lokale Facebook-groep gepost om de tactiek aan te moedigen, maar bredere actie leek een diepere organisatie te vergen. “Ik zou graag zien dat vakbondsvertegenwoordigers zich daarvoor organiseren”, zei Larew. ‘Als het erop lijkt dat we deze week niet gaan staken, overwegen sommigen van ons hoe we met de leiders kunnen praten om ze actief te krijgen.

“Als vakbond komen we uit een tijd waarin er niet veel van ons werd gevraagd”, aldus Larew. “Een heel positief ding dat uit deze staking en uit het weigeren van overuren kan voortkomen, is dat het discussie op de vloer zal aanwakkeren, waardoor nieuwe mensen zullen leren dat ‘vakbond’ en ‘solidariteit’ daden zijn en geen woorden.”