Het personeel van Deakin University heeft op vrijdag 21 april voor het eerst in tien jaar toegeslagen. Ongeveer 50 arbeiders kwamen bijeen in het centrum van de Burwood-campus van Deakin, samen met studentenaanhangers. De staking werd aangekondigd met een opzegtermijn van slechts vier dagen als reactie op de poging van het universiteitsbestuur om een ondernemingsovereenkomst door te drukken die niet voldoet aan de eisen van het personeel.
“Kortom, wat er is gebeurd, is dat het management heeft besloten om een niet-vakbondsstemming uit te brengen. Ze willen doorgaan met de ondernemingsovereenkomst, maar zonder dat de vakbond erbij betrokken is, wat gewoon in het gezicht wordt gespuugd. De claims waar de vakbond om heeft gevraagd, zijn gebaseerd op gesprekken waarin wordt gevraagd wat het personeel wil en waarvoor ze proberen te vechten”, vertelde Josephine, een tijdelijk personeelslid en lid van de National Tertiary Education Union (NTEU) Rode vlag bij de rally.
De deal die het management ter stemming heeft voorgelegd aan het personeel voldoet aan geen van de belangrijkste eisen van de vakbond. Het levert een magere loonsverhoging van 2,85 procent op, wat volgens het Australian Bureau of Statistics in reële termen een loonsverlaging zou zijn gezien de inflatie van 7,8 procent in januari. De deal omvat de introductie van nul-urencontracten, wat betekent dat degenen die tekenen geen gegarandeerde uren hebben. De stemming staat slechts vier dagen open – twee daarvan vallen tijdens het lange weekend van Anzac Day, waardoor de vakbond niet in staat is om ertegen campagne te voeren. De vakbond voert een postercampagne voor het personeel om “nee” te stemmen op de stemming.
Hoewel de staking werd aangewakkerd door de niet-vakbondsstemming, volgt ze op een lange poging van de arbeiders om te onderhandelen over eisen zoals loon, werkdruk en arbeidstijdverkorting. De NTEU heeft momenteel een zaak tegen het management van Deakin in de Fair Work Commission wegens loondiefstal van tijdelijk personeel. Ze zijn illegaal onderbetaald voor het beoordelen van opdrachten door het gebruik van stukloon in plaats van uurtarief.
“We krijgen eigenlijk maar één uur per student per semester betaald, dus voor een opdracht van duizend woorden krijgen we 15 minuten om het na te kijken. Dat is alles waar we voor betaald worden, maar omdat we om studenten geven, werken we natuurlijk vaak meer dan dat, omdat we proberen ze iets zinvols te geven.”
De arbeidsomstandigheden zijn tijdens de pandemie dramatisch verslechterd. Het personeel moest plotseling met weinig ondersteuning overstappen op online lesgeven. Daarnaast voerde de universiteit herstructurering door onder de Orwelliaanse naam “Deakin Reimagined”. Het personeel schat dat honderden hierdoor hun baan zijn kwijtgeraakt, vooral casuals. Tijdens een ongekende crisis werd het werk dat eerder werd gedaan door degenen die werden ontslagen, vervolgens herverdeeld onder het toch al overwerkte personeel.
“Het was een echte schok. Het was echt hartverscheurend, vooral omdat het werd gedaan toen we niet hier op de campus waren. Veel mensen werden weggevaagd. De impact op het moreel is enorm geweest”, zegt Josephine.
Dit helpt allemaal om te verklaren waarom personeel dat nog nooit eerder vakbondsacties heeft gevoerd, zich bij de staking heeft aangesloten. De combinatie van de herstructurering, de aanhoudende aanvallen sinds de pandemie, de beschuldigingen van loondiefstal en de crisis van de kosten van levensonderhoud legden allemaal de basis voor deze industriële campagne die vuriger was dan die van het verleden.
“Dit is de eerste keer dat ik staak”, vertelde academicus Rod Neilson van de onderwijsfaculteit Rode vlag na de betoging.
“Het is goed om wat solidariteit te hebben, en ik denk dat wat er met mijn school is gebeurd, betekent dat ik het recht heb om boos te zijn. Het was een zeer ondersteunende en vrolijke sfeer. Ik geloof nu meer in vakbonden.”
Bron: redflag.org.au
