Racisme is de reden dat Trump zo populair is

Om te begrijpen wat de opkomst van Donald Trump, hoeft u niet naar een restaurant in het Middenwesten te gaan of “Hillbilly Elegy” te lezen, de memoires van J.D. Vance.

U hoeft alleen deze basisfeiten te weten:

In 1980 bestond ongeveer 80 procent van de Amerikaanse bevolking uit blanken.

In 2024 vormen blanke mensen ongeveer 58 procent van de Amerikaanse bevolking.

Trump spreekt blanke mensen aan die gegrepen zijn door demografische hysterie. Vooral oudere blanke mensen die opgroeiden toen blanken een veel groter deel van de bevolking uitmaakten. Ze zijn bang om een ​​minderheid te worden.

Volgens het Amerikaanse Census Bureau zijn er nog steeds 195 miljoen blanke mensen in Amerika en vormen zij nog steeds de meerderheid. Deskundigen verwachten dat de blanke bevolking in 2023 licht is afgenomen en dat zij ergens tussen 2040 en 2050 een minderheid zullen vormen.

Elk onderdeel van de agenda van Trump en de Republikeinen vloeit voort uit deze demografische angsten.

Het fenomeen Trump en de opkomst van extreemrechts in Amerika hadden nooit te maken met economische angst, zoals veel politieke verslaggevers beweerden tijdens de presidentscampagne van 2016.

Het ging, en gaat nog steeds, over ras en racisme.

De reguliere pers is bang om dit direct en bondig te zeggen. Politieke experts blijven zoeken naar andere oorzaken; na Trumps verrassende overwinning in 2016 dachten ze dat “Hillbilly Elegy” het antwoord was. Ik heb het boek in zijn geheel gelezen — iets wat de meeste campagneverslaggevers volgens mij niet kunnen beweren — en het biedt niets over Trump of de economische zorgen in het Amerikaanse hartland die naar verluidt tot Trumps verkiezing hebben geleid. Het is een persoonlijke memoires over zijn disfunctionele familie, en het dichtst dat Vance bij een politieke boodschap komt, is wanneer hij schrijft dat zijn familieleden hun leven op eigen houtje hebben verpest en niemand anders de schuld kunnen geven.

Maar de politieke pers concludeerde op de een of andere manier dat het verhaal in het boek de sleutel tot het begrijpen van Trump-kiezers opleverde, en de ambitieuze Vance, nu Trumps running mate, nam niet de moeite om hen te corrigeren.

De pers heeft het sindsdien niet beter gedaan. Ze is er nu niet in geslaagd Trump drie opeenvolgende presidentscampagnes adequaat te verslaan.

De simpele waarheid is dat Trump een racist is, en het is zijn schaamteloosheid over zijn racisme die blanke mensen aanspreekt. Hij zegt wat ze zouden willen dat ze konden zeggen. Ze vergeven zijn criminele gedrag, zijn leugens, zijn egocentrische gedrag en zijn andere gebreken vanwege zijn racisme, niet ondanks zijn racisme. Het kan ze niet schelen dat zijn economische beleid miljardairs ten goede komt en niet hen, zolang hij er maar voor zorgt dat minderheden het slechter hebben dan zij. Vance volgde “Hillbilly Elegy,” zijn veronderstelde lofzang op de arbeidersklasse, op door een marionet te worden van de rechtse miljardair Peter Thiel, die zijn Senaatscampagne in Ohio financierde. Trump koos Vance ongetwijfeld als zijn running mate, althans gedeeltelijk om meer geld van miljardairs te krijgen voor zijn campagne.

Het bewijs van Trumps racisme is zo overweldigend dat de pers en veel kiezers het nu als oud nieuws beschouwen en hun schouders ophalen over zijn constante stroom van intolerante opmerkingen. Dat is precies waar Trump op rekent; het is moeilijk te bedenken dat zijn racisme nog schokkend werd gevonden in 2016, toen hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap.

Trump is zijn hele leven al een racist; het ministerie van Justitie heeft hem in de jaren 70 aangeklaagd voor rassendiscriminatie. In de jaren 80 plaatste hij advertenties in kranten waarin hij opriep tot de doodstraf in de zaak van de Central Park Five — zwarte en latino mannen die ten onrechte werden beschuldigd in een verkrachtingszaak in New York City — en hij heeft koppig geweigerd zijn excuses aan te bieden aan de vrijgesproken mannen.

Hij verwierf voor het eerst bekendheid als politiek figuur omdat hij een obsessieve ‘birther’ was en valse samenzweringstheorieën verspreidde die beweerden dat Barack Obama niet in de Verenigde Staten was geboren en daarom wettelijk gezien geen president kon zijn.

Trump blijft geobsedeerd door ras en is voortdurend op zoek naar manieren om alle minderheden in diskrediet te brengen en te ontmenselijken: Afro-Amerikanen, Mexicanen, indianen, moslims, Aziaten. Hij beweerde dat Mexicaanse immigranten moordenaars en verkrachters zijn, dat Obama de oprichter was van ISIS, dat Covid-19 de “kung-griep” was, dat migranten die de zuidelijke grens overstaken uit psychiatrische instellingen zijn vrijgelaten en “zwarte banen” komen aannemen, dat Haïtianen waarschijnlijk aids hebben.

Toen Trump voor het eerst als presidentskandidaat naar voren kwam, beweerden veel leiders van de Republikeinse Partij dat ze walgden van zijn openlijke racisme.

Nu omarmen ze het.

De Republikeinse Partij, die wordt gedomineerd door Trump, hanteert een beleid dat erop gericht is de blanke politieke macht te behouden en het blanke percentage van de bevolking van het land te vergroten.

Als je eenmaal begrijpt dat het allemaal om blanke macht draait, en dan met name de macht van blanke mannen, begint de agenda van Trump en de Republikeinen logisch te worden.

De rechtse obsessie met raciale demografie wordt duidelijk in de “pro-natalisme”-beweging, die ervoor pleit dat conservatieven meer kinderen krijgen om de controle over de maatschappij te krijgen. De missie van de beweging is “om een ​​leger van gelijkgestemde mensen op te bouwen, te beginnen met hun eigen kinderen, die een hele reeks veranderingen die door de liberale democratie zijn veroorzaakt, zullen afwijzen,” volgens een fascinerend recent verhaal in Politico.

Voor de rechtervleugel betekent pro-natalisme dat er naar alle mogelijke middelen wordt gezocht om het blanke percentage van de bevolking van het land te vergroten. Vanuit dit oogpunt is het niet moeilijk te zien waarom Republikeinen fel anti-immigratie blijven en strikt tegen abortus zijn.

Die twee kwesties lijken misschien los van elkaar te staan, maar in feite komen de Republikeinse standpunten over beide ten minste gedeeltelijk voort uit angst voor de blanke demografie. Republikeinen willen de stijging van de niet-blanke bevolking een halt toeroepen door immigratie te beperken. Tegelijkertijd hopen ze dat hun abortusverboden de binnenlandse geboortecijfers zullen verhogen, en zo de afname van de blanke demografie zullen tegengaan. Ze willen ook anticonceptiemiddelen en echtscheidingen zonder schuld verbieden, waardoor vrouwen gedwongen worden om in het huwelijk te blijven en meer kinderen te krijgen.

Het blanke nationalisme van de Republikeinse Partij wordt vaak gerechtvaardigd in religieuze termen, aangezien een groot deel van deze agenda, die is ontworpen om de blanke macht te vergroten, voortkomt uit de christelijke fundamentalistische basis van de partij. Naast protestantse evangelicals omvat de Republikeinse religieuze basis nu fundamentalistische katholieken, die zich fel verzetten tegen abortus.

Het fundamentalistische katholicisme trekt steeds meer jonge conservatieve activisten, politici en invloedrijke personen aan. Zij lijken op zoek te zijn naar een geloof dat geworteld is in traditie en hiërarchie.

Bekering tot het katholicisme is dus een cultuuroorlogsflex geworden voor welgestelde Amerikaanse conservatieven; het is geen toeval dat Vance zich in 2019 bekeerde, net toen hij ook bezig was met het bekeren van anti-Trump naar een Trump-lakei. In april werd rechtse influencer Candace Owens een van de laatste extreem online conservatieven die zich bekeerde. Leonard Leo, de covoorzitter van de Federalist Society en de man die alom wordt geprezen voor het veranderen van het Hooggerechtshof in een conservatief bolwerk, richt zich nu op het creëren van nieuwe rechtse katholieke organisaties om de rechtse macht in de Amerikaanse katholieke kerk te verdiepen en tegelijkertijd zijn bereik in de cultuuroorlog uit te breiden.

Protestantse evangelicals en fundamentalistische katholieken delen een rechtse politieke agenda, en beide groepen hebben bijgedragen aan de opkomst van het christelijk nationalisme, een beweging die wordt aangestuurd door verzet tegen elke scheiding van kerk en staat. Christelijke nationalisten roepen op tot een terugkeer naar een Joods-christelijk Amerika, code voor een terugkeer naar een natie waarin christelijke blanken alle macht hadden. De meest prominente christelijke nationalist in de politiek van vandaag is de Louisiana Rep. Mike Johnson, de Republikeinse voorzitter van het Huis, die heeft gezegd dat het idee dat de Grondwet oproept tot een scheiding van kerk en staat een “misvatting” is.

Christelijk nationalisme en white power helpen ook de verwarrende aard van het huidige Republikeinse buitenlandse beleid te verklaren. Veel Republikeinen zijn tegenwoordig tegen Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne, maar steunen militaire hulp aan Israël ten zeerste.

Om die beleidsmashup te begrijpen, is het nodig om de overtuigingen van christelijke nationalisten te begrijpen. Zij beschouwen Vladimir Poetin als een fundamentalistische christen, een bewaker van traditionele blanke waarden, grotendeels omdat hij hard heeft opgetreden tegen LGBTQ+-rechten in Rusland. Daarentegen associëren ze Oekraïne met West-Europa, dat volgens hen te woke is. Andrew Torba, oprichter van de extreemrechtse site Gab die een zelfgepubliceerd boek schreef met de titel “Christian Nationalism: A Biblical Guide for Taking Dominion and Disciplining Nations”, zei na de Russische invasie dat “Oekraïne bevrijd en gezuiverd moet worden van de degeneratie van het seculiere westerse globalistische rijk.” Nick Fuentes, een andere online christelijke nationalist, zei op Telegram na de Russische invasie dat “ik wou dat Poetin president van Amerika was.”

Ondertussen geloven christelijke nationalisten dat de Bijbel eist dat ze Israël omarmen. Ze zien het als de vervulling van een bijbelse profetie dat Israël moet bestaan ​​als voorwaarde voor de wederkomst van Jezus. Zulke op de Bijbel gebaseerde steun onder christelijke nationalisten betekent dat de Republikeinse Partij Israël zal steunen, ongeacht welke acties ze in Gaza onderneemt.

De Trump-Republikeinse Partij is steeds explicieter geworden in haar omarming van beleid dat is ontworpen om de blanke macht uit te breiden en blanke nationalisten te paaien. Sterker nog, verschillende van de rechtse auteurs van Project 2025, het plan van de Heritage Foundation voor een tweede termijn van Trump vol extremistische voorstellen, hebben een blanke suprematistische achtergrond en geschriften. Trump heeft geprobeerd Project 2025 te verwerpen, maar de auteurs zijn onder andere voormalige functionarissen van de Trump-regering. Of Trump Project 2025 nu officieel steunt of niet, het blijft een goede graadmeter van de blanke nationalistische greep op de Republikeinse Partij.