Rechts links Bitcoin – BitcoinBlog.de – de blog voor Bitcoin en andere virtuele valuta

Er wordt vaak gezegd dat rechtsen meer van Bitcoin houden dan linksen, en daar zit op de een of andere manier iets in. Maar waarom? Waarom sympathiseert rechts met Bitcoin – en wat stoot links af?

In Duitsland maakt applaus van rechts niet veel vrienden. Als er hier een marketingcommando voor Bitcoin zou zijn, zou het liever gejuich van links hebben.

Maar het is wat het is: de eerste Duitse partij die Bitcoin in haar verkiezingsprogramma opnam was de AfD, en hoe verder je naar links kijkt, hoe kritischer het perspectief wordt. In het buitenland is de situatie vergelijkbaar:

• In Polen promoot een kandidaat die nog verder naar rechts staat dan PiS Bitcoin
• In Zwitserland sympathiseert de rechts-populistische SVP met Bitcoin, terwijl de sociaal-democraten en de groenen nogal sceptisch zijn.
• In Engeland prijst de rechts-populist Nigel Farage Bitcoin
• We hoeven niet eens over de VS en Trump te praten.

Bijna overal waar politiek wordt bedreven en Bitcoin wordt besproken, komt hetzelfde beeld naar voren: degenen aan de rechterkant zijn er meestal voorstander van, terwijl degenen aan de linkerkant het strenger willen reguleren of zelfs willen verbieden.

Maar waarom? Wat is er met Bitcoin dat rechts verrukt en links verontwaardigt?

Een verwarrend onderscheid

Laten we beginnen met te zeggen dat ‘rechts’ en ‘links’ zeer onpraktische, vaak vage en soms tegenstrijdige politieke categorieën zijn.

Er zijn een paar dimensies waarin het verschil duidelijk is: linksisten denken internationaal, in confederaties van staten, idealiter in een mondiale gemeenschap die alle etnische groepen omvat. Ze willen de grenzen minimaliseren en de mondiale bewegingsvrijheid maximaliseren. Rechtsen denken daarentegen nationaal, in staten en regio’s die door grenzen moeten worden beschermd. Ze hebben niet het gevoel dat ze tot de mensheid zelf behoren, maar eerder tot de mensen waarin ze zijn geboren.

Tot zover duidelijk. Maar als het om economie gaat, worden de zaken verwarrend. Links definieert zichzelf duidelijk door middel van economisch beleid: zij willen de ongelijkheid verminderen en het kapitalisme domineren via een sterke staat. Maar de tegenovergestelde pool van het linkse economische beleid is niet rechts, maar liberaal. Dit is volkomen het tegenovergestelde van het rechts-extremistische ideaal om het individu ondergeschikt te maken aan het populaire collectief. Er bestaat eenvoudigweg niet zoiets als een ‘rechts economisch beleid’.

Maar de verwarring begint nog maar net. Vaak lijken rechts en links willekeurige Lifesyte-beslissingen:

• Aan de linkerkant staan ​​warmtepompen en windturbines, aan de rechterkant houtkachels en kerncentrales
• Veganist zijn is links; vlees eten is meer rechts
• Fietsen, vooral bakfietsen, staan ​​links, jeeps en dieselmotoren rechts
• Elektrische auto’s zijn links – tenzij ze door Elon Musk zijn gebouwd
• Yoga is aan de linkerkant – de sportschool aan de rechterkant
• Linksen pleiten voor minderheden – rechten voor de ‘meerderheidssamenleving’
• Religieuze kritiek en homofobie zijn links – tenzij ze tegen moslims gericht zijn
• Vaccinatie is links, esoterie rechts
• … maar niet als esoterie de etnologische folklore belichaamt
• Feminisme is links, masculinisme is rechts

En zo voort. Het rechts-links-schema lijkt elke verdeeldheid die door ons leven loopt te absorberen, vaak zonder enige interne logica of consistentie.

Kun je dus nog steeds op de een of andere manier over rechts en links praten? Vormt de obsessieve verdeling in deze twee polen überhaupt een belemmering voor ons vermogen om over politiek te discussiëren?

En hoe komen we uit deze puinhoop terug naar Bitcoin?

De enige centrale categorie

Er is een belangrijk onderscheid dat helpt de knoop door te hakken: linksen willen gelijkheid, rechtsen willen hiërarchieën. De meeste andere kunnen worden afgeleid uit deze ene, fundamentele scheiding.

Bitcoin zou in deze dimensie echter zeer aantrekkelijk moeten zijn voor linksen: niet alle mensen zijn voor geld even gelijk als vóór Bitcoin. Bitcoin kent geen grenzen en kan niet discrimineren op basis van huidskleur, leeftijd, geslacht, seksualiteit, religie of enig ander kenmerk. Bitcoin maakt iedereen onafhankelijk van tussenpersonen. Er bestaat geen hiërarchie van instituties die macht en overheersing kunnen uitoefenen.

Praktischer gezegd geeft Bitcoin vrouwen een bankrekening in landen waar ze de toestemming van hun echtgenoot nodig hebben. Met Bitcoin kunnen vluchtelingen hun rijkdom meenemen terwijl ze tirannen ontvluchten. Met Bitcoin kunnen mensen over de hele derde wereld geld naar elkaar sturen zonder dat een (meestal Amerikaanse) betalingsdienstaanbieder hun hand vasthoudt. En zo voort.

Bitcoin is een geschenk voor linkse doelen. Maar waarom houdt links niet van Bitcoin?

Bagatelliseer jezelf in grote lijnen

Laten we proberen het verschil anders, emotioneler te formuleren: rechtsen houden van winnaars, linksen houden van verliezers.

Allereerst is dit volkomen legitiem. Om creatief te zijn moet een samenleving van haar succesvolle leden houden, maar om menselijk te zijn moet ze ook van degenen houden die niet succesvol blijven. Er is simpelweg niet voor iedereen een plekje in de zon.

Maar elke categorie bagatelliseert zichzelf wanneer deze zich in de massa begeeft. Geen enkele gedachte collectiviseert met succes zonder de complexiteit te verminderen en te degenereren tot een cliché van zichzelf. Belangrijker dan een zuivere lering zijn de trivialiseringen die daaruit voortkomen en misschien vooral: de manier waarop deze de basisakkoorden in de economie van de ziel raken:

De rechtse partijen escaleren tot onderwerping: ze komen in actie en treden af; Ze geloven dat ze succesvol zijn omdat ze de winnaars daarboven aanbidden, en ze bevredigen hun depressieve ego’s door degenen onder hen te verachten en te ontmenselijken. Triviaal rechts denken leidt tot veel laagheid.

Maar links bagatelliseert de zaken ook op een onaangename manier. Voor hen wordt de wereld een zero-sum game. Winnaars bestaan ​​alleen omdat er verliezers zijn, en arme mensen zijn alleen arm omdat de rijken rijk zijn. Er is noch een creatief, noch een zelfverantwoordelijk leven: de succesvollen zijn daders, de niet-succesvollen zijn slachtoffers.

Een triviaal links wil helemaal niet dat de armen minder arm worden. Omdat ze dan niet meer van haar zou houden. Het wil verliezers niet in winnaars veranderen, of van huurders in huiseigenaren. In plaats daarvan wil ze dat huiseigenaren huurders worden. Ze wil de winnaars straffen voor hun succes. De schande van triviaal links is wraak onder het mom van gerechtigheid.

Dit onderscheid is uiteraard een karikatuur. In het echte leven lijkt het gelukkig meer een tendens die zich vanuit het centrum in één richting uitstrekt.

Maar het stelt ons in staat duidelijker te zien hoe rechts en links over Bitcoin denken.

Waarom triviale rechtse mensen zoals Bitcoin

Triviaal rechts heeft de neiging Bitcoin leuk te vinden. Omdat het gedijt door boven anderen uit te stijgen, zo niet vandaag, dan morgen of overmorgen. Ze wijst resoluut elke interventie af die haar eigen rang bedreigt, ook al zou ze daar alleen maar op hopen. Een staat die geld van de winnaars afpakt om het opnieuw te verdelen onder de verliezers, verstoort de smaak van triviaal rechts. Als zij hun zin krijgen, hebben degenen die achterblijven alleen recht op een genadige aalmoes. Ze houdt van een instrument als Bitcoin dat bezittingen tegen de staat beschermt, omdat het de ineenstorting van hiërarchieën voorkomt.

Men mag echter in geen geval de triviale rechtse partij met de liberaal verwarren. Omdat laatstgenoemde de staatsmacht met een algemeen scepticisme bekijkt, terwijl de triviale rechtse partij zijn staat met absoluut scepticisme bekijkt. Als het gaat om recht en orde, het behoud van eigendomsverhoudingen en hiërarchieën, kan de staat voor hem niet sterk of wreed genoeg zijn.

Er zijn dus basale, triviale motieven aan de rechterkant die ruzie maken met Bitcoin. Links is het echter niet beter gesteld. Het is gewoon andersom.

Waarom Bitcoin een hekel heeft aan triviaal links

Triviaal links begrijpt de creatieve kracht van de markt niet. Voor hem ontaardt de wereld in een zero-sum game, waarin je alleen iets krijgt door het van anderen af ​​te pakken.

Alles wat met financiën te maken heeft – alles wat mensen rijker maakt – is voor hem zeer verdacht. Met tegenzin kan hij accepteren dat ondernemers die iets produceren, meerwaarde mogen oogsten. Maar investeringen? Kapitaal dat voortkomt uit het kapitaal zelf? Voor links is dit – en dus Bitcoin – diefstal op een heel fundamenteel, misschien zelfs emotioneel niveau.

Als het om de staat en de belastingen gaat, haat triviaal links het geweldsmonopolie waarmee de staat de burgerlijke kapitalistische orde in stand houdt. Hij houdt echter van de socialistische herverdelingsstaat, die niet alleen de succesvollen straft, maar ook de niet-succesvollen – die hij alleen maar als slachtoffers kan zien – een leven laat leiden zonder persoonlijke verantwoordelijkheid. De triviale linksist wil het individu, met zijn zelfeffectiviteit en zijn capaciteiten, ondergeschikt maken aan het collectief.

In de breedte is het omgekeerd

Zoals ik al zei, dit is een grote overdrijving. Maar net zoals elk zaadje een plant bevat, bevat elke politieke classificatie zijn extremen. Wat verstandig, zelfs wijs, met mate is, bevat al de blauwdruk volgens welke zijn triviale en gemene schaduw zich ontvouwt.

De triviale versie zou wel eens het tegenovergestelde kunnen worden van de gematigde leer. Als dit het geval zou zijn, zou Bitcoin meer een linkse dan een rechtse beweging zijn. De grenzeloze gelijkheid van Bitcoin past uitstekend bij linkse doelstellingen en is in tegenspraak met de hiërarchisch-etnische kern van het rechtse denken.

Maar voor zover het idee zichzelf noodzakelijkerwijs bagatelliseert, heeft dit de neiging om omgekeerd te worden. Dit is de reden waarom links zich zorgen maakt over Bitcoin, terwijl rechts er waarde in ziet.