Republikeinen vieren de ineenstorting van de democratie – en het kan Amerika alles kosten

We hebben de afgelopen weken uit de Amerikaanse hoofdstad gerapporteerd, in de hoop te documenteren hoe het Congres reageert op de autoritaire impulsen van de Trump -regering.

Het is vruchtbaar geweest, hoewel chaotisch. Er zijn kleurrijke persconferenties geweest en heen en weer gaande heen en weer met Republikeinse wetgevers, maar niet op de manier waarop we hadden verwacht.

Republikeinen, zo lijkt het, zijn blij om af te zien van democratie, mits liberalen ermee in de vuilnisbak van de geschiedenis gaan. Persoonlijk lijken ze praktisch duizelig, bijna uitbundig en gevaarlijk te verzorgen dat het afschaffen van het liberalisme een einde op zichzelf is, ongeacht de gevolgen.

En dat kan hun ondergang zijn – en de onze.

Tijdens de persconferenties die we hebben bijgewoond, hebben Republikeinen genoten van massale federale banenverlagingen en een mogelijke door tarief geïnduceerde recessie. Ze hebben ernstige bezorgdheid over gegevensprivacy en de ontwrichting van veteranen uit het federale personeelsbestand afgebogen met een raadselachtig vertrouwen.

Ze hebben weinig twijfels uitgesproken over een feckless miljardair die zich verdiept in sociale zekerheidsgegevens en IRS -records met weinig duidelijk toezicht.

Congreslid Pete Sessions, co-voorzitter van de Republikeinse geleide Doge Caucus, gaf een elliptisch antwoord over dit onderwerp. Toen we vroegen of hij de veiligheid van de persoonlijke informatie van Amerikanen kon garanderen in het licht van de rapporten dat het Doge-team was onbetwist en overbevoerd, bracht hij af.

“De IRS heeft die test niet gehaald en heeft het al vele, vele jaren niet gehaald,” reageerde hij schuin.

Zelfs over onderwerpen als economische groei hebben spraakmakende Republikeinen zelfverzekerd gehandeld over meestal gevoelige onderwerpen, zoals een mogelijke recessie. Congreslid Tim Burchett omarmde een door tarief geïnduceerde neergang en verkondigde met vertrouwen op de Capitol-stappen dat er tijdelijke pijn zou zijn door de gevolgen van het tariefballet van Trump, maar het zou beperkt zijn tot de rijken.

“Er zal wat pijn zijn, maar het wordt heel, heel korte termijn,” zei hij met vertrouwen.

Normaal gesproken zouden al deze politieke derde rails – een doureconomie en massale federale banenverlagingen – anathema zijn voor een partij die aan de macht werkt. Toch zijn deze controversiële onderwerpen geconfronteerd met een collectieve schouderophalen van Maga Apostles.

Je zou dit gedrag kunnen afschrijven als de natuurlijke overmoed van een nieuw gekozen meerderheid. Maar dat zou een understatement zijn. Conservatieven leken gestimuleerd door een ander soort politieke calculus – het soort dat de politiek verkleint tot een binaire machtsconceptie van macht, VS versus hen, dat ronduit gevaarlijk is.

Dat komt omdat Republikeinen zeker lijken dat hun enige vijand – en voortdurende grootste politieke uitdaging – het liberalisme verlaat van haar traditionele bastions, zoals de federale overheid en de academische wereld; Niet verbeteren, hervormen of zelfs de uitdagingen van een veranderende wereld aangaan, maar hun democratische rivalen overwinnen. Ze zijn duizelig dat democraten en liberalen tot zwijgen zijn gebracht, uitgewist of anderszins gemarginaliseerd.

Dat is een van de redenen waarom ze zich geen zorgen maken dat de bezuinigingen willekeurig en onwettig zijn geweest. Purging lijkt een prioriteit te zijn. Chaos, het primaire effect.

Maar al deze gloating negeert de realiteit van een wereld die niet zo gemakkelijk wordt gekweekt. Conservatisme kan zichzelf beschouwen als opgesloten in een epische strijd om links versus rechts, maar de wereld is ingewikkelder en smeriger, en dat kan een fatale misrekening zijn. De nederlaag van het liberalisme zou een pyrrhische conservatieve overwinning kunnen zijn.

Overweeg dat, hoewel de Trump -regering hulp heeft ingetrokken en de financiering voor onderzoek aan de Amerikaanse universiteiten drastisch heeft verlaagd, China zich heeft toegezegd om nog meer financiering voor onderzoek te hebben.

Omdat Trump verwijzingen heeft verwijderd naar klimaatverandering en groene energie, is China op de afgrond van wereldoverheersing bij hernieuwbare energie. Natuurlijk, Republikeinen kunnen de ‘groene nieuwe zwendel’ wegvagen, zoals ze het noemen. Maar hoe concurreren we met China wanneer goedkopere en schonere zonne -energie een economie drijft die al is gebouwd om de onze te overweldigen?

Trump heeft de immigratie naar een straaltje vertraagd, zelfs als onze vallende geboortecijfer aangeeft dat we meer mensen nodig hebben. De neergang vindt plaats als het conservatieve Cato Institute aanmeldt dat immigranten minder welzijnsvoordelen consumeren dan inheemse Amerikanen en ook een sleutelfactor zijn geweest in de recente economische groei van Amerika.

Als het spel gewoon tussen deze twee teams, liberalen en Maga was, zou de overwinning kunnen klinken. Universiteiten zullen wankelen, het federale personeelsbestand zal oplossen en de machtsbasis van liberalisme zal verwelken.

Maar de wereld houdt zich niet aan deze calculus. Dit zal niet de winst zijn die Maga verwacht. Het komende gevecht zal, beter gezegd, een van democratie versus autocratie, wetenschappelijke waarheid versus desinformatie zijn en een vrije markt versus een commando -economie. Battles kunnen we misschien niet vechten als de chaotische deconstructie van de federale overheid doorgaat.

Dit zijn de buit die Republikeinen zoeken. De rest van de wereld wacht op een verzwakte natie met dank aan de Republikeinse obsessie met het liberalisme.

Verwant