Vanaf 21 september wordt aan de lerarenleden van de NEU gevraagd om te stemmen in een ‘snap poll’ over het salarisaanbod van dit jaar. De poll is de laatste route naar actie over de salarisovereenkomst van dit jaar. Hier, rs21-leden in NEU Bestudeer de deal, de realiteit van de peiling en kijk naar de vragen waar we in de toekomst rekening mee moeten houden.
Het aanbod voor lerarensalarissen voor september 2024
Met een nieuwe regering in juli kwam er een reset van de relaties tussen de NEU en de staatssecretaris van Onderwijs. In de eerste week van de zomervakantie werd die reset gevolgd door de aankondiging van een salarisverhoging van 5,5% voor leraren in Engeland. De regering (en onze vakbondsleiding) staat erop dat dit een volledig gefinancierde prijs is. De prijs ligt boven de huidige inflatiemaatstaf (RPI was 3,6% in juli) en is gewonnen op basis van de succesvolle stakingsstemming in het voorjaar van 2024. Het Nationaal Uitvoerend Comité heeft gestemd om deze deal aan te bevelen aan leden in de snelle peiling.
Het aanbod voor ondersteunend personeel voor april 2024
De salarissen van ondersteunend personeel worden onderhandeld door de vakbonden van de lokale overheid met de Local Government Association (LGA). Het laatste aanbod van de werkgevers van de lokale overheid is een verhoging van £ 1.290 (pro rata) op alle pay spine-punten. Dit komt neer op 2,5% aan de bovenkant van de schaal en 5,7% aan de onderkant. Het is niet volledig gefinancierd. Momenteel heeft de NEU een positief consultatieresultaat ten gunste van actie op dit aanbod – hoewel deze actie gericht zal zijn op het financieren van de verhoging en waarschijnlijk afhankelijk zal zijn van actie van leraren of de vakbonden van de lokale overheid.
Welke houding moeten docenten aannemen ten opzichte van de deals?
Beide beloningen vallen onder het vereiste niveau en moeten worden afgewezen. Onderwijzers moeten campagne voeren voor een afwijzing in de snelle peiling en aandringen op stakingen van ondersteunend personeel. We moeten ons echter geen illusies maken over de uitkomst van de peiling – het is waarschijnlijk dat de uitslag sterk in het voordeel zal zijn van het accepteren van de loonovereenkomst voor leraren.
Dus waarom zouden we tegen de deal zijn? De belangrijkste vraag is niet zozeer deze deal, maar hoe we ons doel van loonherstel bereiken. De afgelopen drie jaar hebben onze leden gedreigd met stakingen en vervolgens actie ondernomen ter ondersteuning van loon en financiering. Deze campagne heeft een reeks ‘verhogingen’ opgeleverd (september 2022: 5%; sept. 2023: 6,5%; sept. 2024: 5,5%) die volgden op een lange periode van loonsverlagingen. Hoewel de gecombineerde verhoging die de afgelopen drie jaar is behaald ons niet per se voor laat lopen op de inflatie, vertegenwoordigt het wel een overwinning voor leraren en laat het zien dat actie ondernemen werkt.
In dezelfde periode hebben elementen binnen onze vakbondsleiding die les echter niet geleerd. We hebben een reeks gelegenheden gehad waarbij de meerderheid van de leiders in onze vakbond de rem heeft gezet op actie – dit gebeurde in maart 2023 met de Wales-deal en de ‘pauze’ in Engeland; met het besluit om niet te staken tijdens de examens in mei en juni 2023; door te tekenen om de 6,5% in juli 2023 aan te bevelen; door te weigeren om in oktober 2023 naar de stemming te gaan toen de Tories met terugwerkende kracht de loonfinanciering introkken; door een korte consultatieve stemmingsperiode te geven in februari 2024 en, ten slotte, door aan te bevelen dat we het resultaat van de consultatieve stemming negeren en niet naar een stakingsstemming gaan op de conferentie in april 2024. Dit is een lange lijst, maar laat een patroon zien van de meerderheid van de uitvoerende macht (en haar bondgenoten in de betaalde bureaucratie) die actie tegenhouden waar mogelijk.
Deze blokkades voor actie gaan vaak gepaard met een beroep op een langetermijnplan voor loonherstel en een verhoging van de financiering van het onderwijs. De echte vraag die we ons moeten stellen is dan: wat is deze strategie? Denkt iemand nu echt dat de overheid de lonen en financiering zomaar uit eigen zak zal verhogen, gezien hun fetisj voor bezuinigingen? De enige echte manier waarop we loonherstel en de vereiste financiering kunnen bereiken, is door onze eigen actie – actie die consequent wordt uitgesteld of onmogelijk wordt geacht, zelfs als er democratisch bewijs is van het tegendeel. Ons belangrijkste argument tegen deze deal moet daarom zijn: waar is het plan voor loonherstel en een verhoging van de financiering?
Waarom zouden we dit aanbod voor een hoger salaris voor leraren moeten afwijzen?
Er zijn een aantal belangrijke redenen waarom het aanbod van dit jaar op zichzelf afgewezen zou moeten worden. Ten eerste wordt het aanbod niet gefinancierd met nieuw geld. De overheid en onze vakbondsleiding beweren dat deze prijs volledig gefinancierd is op basis van het feit dat scholen al een soort verhoging hebben begroot. Dat is waar, maar we weten dat scholen al met de rug tegen de muur staan wat betreft financiering: deze ‘ruimte’ in de begrotingen is eigenlijk onderwijsbezuinigingen die al zijn doorgevoerd.
Ten tweede wordt het nieuwe geld voor het gefinancierde deel van dit loonaanbod rechtstreeks uit andere delen van de staatsuitgaven gehaald, namelijk uit andere delen van het onderwijsbudget, uit winterbrandstofbetalingen voor gepensioneerden en uit het sociale zorgplafond. Dit vertegenwoordigt geen toename van de uitgaven voor onze klasse door meer geld van de rijken te halen om scholen te financieren, in plaats daarvan berooft het Peter om Paul te betalen en haalt het geld weg van andere cruciale gebieden van overheidsuitgaven.
Ten slotte is dit aanbod gebaseerd op de aanbeveling van de School Teacher Pay Review Body (STRB) van dit jaar. Dat geldt ook voor alle voorgaande aanbiedingen die hierboven zijn genoemd. De STRB is zogenaamd onafhankelijk, maar in werkelijkheid krijgt het zijn bevelen van de regering van de dag. Onze vakbond verzet zich tegen het bestaan ervan en roept op tot directe onderhandelingen met het DfE. In plaats daarvan staken we voortdurend of dreigen we met actie ter verdediging van de aanbevelingen van de STRB, in plaats van het soort aantallen dat we nodig hebben om loonherstel te kunnen bewerkstelligen.
Hoe zit het met ondersteunend personeel?
Ondersteunend personeel verkeert in een betere en slechtere positie. De afwijzing van het aanbod van de LGA door Unison en Unite in Local Government betekent dat tenminste NEU-ondersteunend personeel niet alleen voor meer vecht. Het sektarisme van de lokale overheidsvakbondsbureaucratieën betekent echter dat de NEU geen officiële inspraak heeft in dat hoofdcijfer. In plaats daarvan wordt de NEU gereduceerd tot een gevecht op sectieniveau over de financiering van het aanbod van de lokale overheid (deze financiering komt van het DfE, dus volgens de obscure TUC-regels kunnen we erover stemmen). In werkelijkheid is het patroon dat waar leraren worden opgeroepen om te staken, ondersteunend personeel ook wordt vergeten.
Opnieuw is de belangrijkste vraag voor de salarisronde van dit jaar hoe we de vertegenwoordiging van ondersteunend personeel vooruithelpen. Er zijn verschillende vage discussies hierover op nationaal niveau, maar omdat ze allemaal te maken hebben met het breken van een paar eieren, wordt de omelet nooit gemaakt en bevinden we ons voortdurend in dezelfde positie. Als er geen actie wordt ondernomen voor ondersteunend personeel, in een situatie waarin zij de last van de financieringsdruk dragen, dan moeten we ons opnieuw de vraag stellen wat de strategie is voor vertegenwoordiging? Hoe doorbreken we deze cyclus?
Hoe zit het met leraren in de zesde klas?
Toen we eindelijk een duidelijk antwoord van de overheid kregen, werd het duidelijk dat ze van plan waren om docenten van de 6e klas van hogescholen op te nemen in het aanbod van 5,5%, maar niet degenen die niet geacademiseerd zijn (zoals altijd worden medewerkers van hogescholen apart behandeld, maar lijken ze ook uitgesloten te worden). Deze ongelijkheid is volkomen onrechtvaardig en alleen te verklaren als een uitbreiding van de omkoping die door de Tory-regering is geïntroduceerd om geacademiseerde 6e klassen uit te sluiten van het betalen van btw, maar de rest niet. Onze onderhandelaars hebben terecht gereageerd door te beloven dit tegen te gaan met een formele stakingsstemming. Het is van vitaal belang dat deze stemming goed onderbouwd is, overtuigend gewonnen wordt en tot een duidelijke overwinning leidt, zodat de overheid weet dat we serieus genomen moeten worden.
Waar gaan we nu heen?
Op scholen in het hele land moeten docenten zich verzetten tegen de loonovereenkomst van dit jaar in de peiling. We moeten de logica van bezuinigingen of het tegenover gepensioneerden zetten niet accepteren. Maar we moeten ook erkennen dat de deal er waarschijnlijk wel doorheen zal glippen: in een jaar waarin aarzeling en vertraging onze industriële strategie hebben gekenmerkt, is het onwaarschijnlijk dat voldoende docenten zich zelfverzekerd genoeg voelen om de leiding van de bureaucratie uit te dagen.
Maar we moeten ook steeds weer terugkomen op de vragen over strategie. Hoe gaan we loonherstel winnen? Hoe winnen we echt extra financiering voor scholen? Hoe kunnen we ondersteunend personeel effectief beschermen en vertegenwoordigen? Als we vage neerbuigendheid van de bureaucratie blijven ervaren op deze vragen, dan zullen we zelf de antwoorden moeten geven en dat betekent dat we het met zoveel mogelijk docenten moeten bespreken als startpunt.
Bron: www.rs21.org.uk
