Chirurg-generaal Vivek Murthy vraagt het Congres om van sociale-mediaplatforms te eisen dat ze waarschuwingslabels op hun producten aanbrengen, zoals sigarettenpakjes ervoor, en dat wordt tijd. En scholen over de hele wereld stellen een verbod in op mobiele telefoons in de klas. Het klaslokaalverbod is weliswaar een bescheiden beperking van de persoonlijke vrijheid van jongeren, maar wel een verstandige en te rechtvaardigen beperking.
Vorig jaar bracht Murthy een advies uit waarin hij waarschuwde dat sociale media een bedreiging voor de geestelijke gezondheid van adolescenten vormden. In mei 2023 waarschuwde het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services dat “hoewel sociale media enkele voordelen kunnen bieden, er voldoende aanwijzingen zijn dat sociale media ook een risico kunnen vormen op schade aan de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen en adolescenten. ” De afdeling merkte op dat 95 procent van de jongeren op sociale media zit, waaronder meer dan een derde die toegaf deze ‘bijna voortdurend’ te gebruiken.
We weten al heel lang dat mobiele telefoons, internet en sociale media niet alleen afleidend kunnen zijn, maar ook verslavend. De vroege belofte van het internet als een open, vrije en niet-roofzuchtige of niet-uitbuitende ruimte, vrij van commercialisering en psychologische bedrog, is al lang verdwenen.
Wij behoren nu tot het web en zijn eigenaren. Het is hun ruimte. Websites, platforms en de apparaten waarop we ze bezoeken zijn zorgvuldig ontworpen en ontwikkeld om onze aandacht zo lang mogelijk vast te houden en zo het aantal oogbollen en de tijd die ze aan de inhoud besteden te maximaliseren, of het nu gaat om video’s, foto’s, tweets, het laatste nieuws of flash-verkopen. De hele onderneming is als één grote gokautomaat die ons de chemische reacties voedt waar onze hersenen naar hunkeren en het bijna onmogelijk maakt om ons ervan los te maken.
Deze maand gaat de Canadese provincie Alberta vanaf volgend najaar mobiele telefoons verbieden in de klas, van de kleuterschool tot de twaalfde klas. De stap van een rechtse regering onderstreept hoe wijdverspreid het begrip van de gevaren van mobiele telefoons en sociale media is geworden. De minister van Onderwijs van de provincie noemt de afleiding die telefoons veroorzaken en het cyberpesten dat ze mogelijk maken als redenen voor het verbod; hij maakt zich zorgen over de geestelijke gezondheid en de pedagogische kosten van de apparaten, en erkent dat de nadelen ervan groter zijn dan de voordelen.
Eerder dit voorjaar heeft Ontario een eigen verbod op mobiele telefoons in klaslokalen aangenomen. Het was niet de eerste jurisdictie die dit deed. In 2018 verbood Frankrijk telefoons voor studenten tussen de drie en vijftien jaar oud. Finland, China en Australië hebben ook hun eigen verboden. In de Verenigde Staten was Florida de eerste staat die een dergelijke maatregel invoerde, terwijl andere staten soortgelijke maatregelen overwogen. Deze week heeft het Los Angeles Unified School District zijn eigen verbod aangenomen, dat van toepassing zal zijn op bijna 430.000 studenten.
Er is beperkt onderzoek gedaan naar de vraag of het verbod op mobiele telefoons werkt, en deskundigen zijn het er niet over eens in welke mate telefoons en platforms de geestelijke gezondheid van jonge mensen schaden. Schrijven in de Gesprekbespraken onderzoekers Marilyn Campbell en Elizabeth Edwards hun diepe duik in het bewijsmateriaal tot nu toe, en concludeerden dat hun onderzoek “suggereert dat het bewijsmateriaal voor het verbieden van mobiele telefoons op scholen zwak en niet doorslaggevend is.”
Campbell en Edwards stellen dat beslissingen over het verbieden van telefoons per school genomen moeten worden, afgestemd op de lokale behoeften. Ze suggereren ook dat mobiele telefoons “integraal” zijn in ons leven en dat “we kinderen moeten leren over het juiste gebruik van telefoons, in plaats van ze simpelweg te verbieden. Hierdoor leren leerlingen hoe ze hun telefoon veilig en verantwoord kunnen gebruiken op school, thuis en daarbuiten.”
Dat is een rechtvaardige benadering. Maar zoals Surgeon General Murthy opmerkt, zijn sociale-mediaplatforms – die functioneel onlosmakelijk verbonden zijn met het gebruik van mobiele telefoons onder jongeren (en trouwens ook ouderen) – ‘niet veilig gebleken’.
Als Murthy’s bewering waar is, en we hebben alle reden om aan te nemen dat dit zo is, kunnen we dan generaties jonge mensen over de hele wereld ethisch verantwoorden als proefkonijnen voor potentiële risico’s? Tientallen Amerikaanse staten hebben Meta nu aangeklaagd omdat het zijn verslavende product zou richten op tieners, en een klokkenluider zegt dat het bedrijf over gegevens beschikt waaruit blijkt dat het schadelijk is voor kinderen. Vorige week heeft de New York Times heeft een diepe duik genomen en gekeken naar hoe slecht Meta naar verluidt jonge gebruikers heeft uitgebuit. Vinden we het goed om minderjarigen onwetende proefpersonen te laten voor de effecten van deze platforms op hun geestelijke gezondheid en ontwikkeling, terwijl de bedrijven erachter fortuinen binnenhalen?
Denk eens aan de historische parallellen met tabak in het midden van de vorige eeuw. Was het achteraf gezien verstandig om het gebruik van het product zonder enige controle onder de bevolking, vooral onder jongeren, te laten verspreiden? Bedenk eens hoeveel jaar tabaksfabrikanten tegen onderzoeken hebben gevochten, valse gegevens hebben verzonnen en het gevaar van hun product hebben genegeerd of gebagatelliseerd.
Wat als platforms en mobiele telefoons de nieuwe tabak zijn? Willen we daar achter komen door natuurlijke experimenten uit te voeren op jongeren?
Het verbod op mobiele telefoons op scholen geeft ons de tijd om dit probleem verder te bestuderen en vast te stellen in welke mate apparaten schadelijk zijn voor de geestelijke gezondheid en psychosociale ontwikkeling, voor academische prestaties en voor de veiligheid op scholen. En het is meer dan een redelijke hypothese dat de platforms en apparaten over het geheel genomen meer kwaad dan goed doen.
Hoewel het verbieden van telefoons en het beperken van platformtoegang de persoonlijke vrijheden in kleine mate kunnen beperken, zijn deze maatregelen redelijk en gerechtvaardigd als ze verslavend gedrag onder minderjarigen helpen beteugelen. Verslaving maximaliseert de vrijheid niet; verslaving is per definitie zowel pathologisch als beperkend. Argumenten die hun oorsprong vinden in het bevorderen van vrijheid zouden gemakkelijk kunnen worden verzameld om het gebruik van mobiele telefoons op scholen te beperken, waardoor jonge mensen zich kunnen ontwikkelen met minder invloed van verslavende technologieën en ze in staat worden gesteld weloverwogen keuzes te maken over het gebruik ervan in de toekomst.
Het implementeren van een verbod op mobiele telefoons op scholen geeft ons de tijd om de effecten ervan op jonge gebruikers – en alle gebruikers – te onderzoeken en te bepalen of het veilig is om ze in de klas te hebben. Het pleidooi voor het gebruik van minderjarigen als onwetende onderzoekssubjecten voor een potentieel gevaarlijk product dat gepromoot wordt door miljonairs en miljardairs uit Silicon Valley die zoveel mogelijk van hun aandacht willen trekken, is op zijn zachtst gezegd zwak.
Bron: jacobin.com
