De Palestijnen in Gaza vierden wild de eerste aankondiging van het staakt-het-vuren. Maar hun hoop op een betere toekomst na vijftien maanden van hel en ellende veranderde in angst toen Israël onmiddellijk een nieuwe woedende campagne van luchtaanvallen op burgerdoelen ontketende.

Het was een duidelijke boodschap van Israëlische bedoelingen. Ja, er komt misschien een staakt-het-vuren, maar Israël zal zijn militaire controle over de Palestijnse bevolking van de enclave handhaven en afdwingen. Gaza zal een openluchtgevangeniskamp blijven waarop Israël de hel zal ontketenen wanneer het zijn belangen uitkomt.

Als het staakt-het-vuren standhoudt, zal het uiteraard een verademing zijn na al het lijden. Het complexe akkoord in drie fasen is echter kwetsbaar, en de Israëli’s zouden heel goed kunnen proberen het te ontwrichten of te saboteren.

De Israëlische extreemrechtse en fascistische krachten zijn woedend over elke pauze in de genocidale oorlog. Minister van Financiën Bezalel Smotrich eiste een ‘volledige overwinning’ – een eindeloze oorlog tegen de Palestijnse bevolking en de vernietiging van alle hoop die zij hebben op het bereiken van een eigen staat. Extreemrechts eist dat de aanvallen worden hervat na de zes weken durende eerste fase van het staakt-het-vuren en de vrijlating van gijzelaars.

De levens van de bevolking van Gaza zullen slechts minimaal worden verbeterd door het staakt-het-vuren. Naast de tienduizenden doden en de veel grotere aantallen gewonden is de hele infrastructuur van Gaza verwoest: ziekenhuizen, scholen, woningen, wegen, het rioleringssysteem, de landbouw, bakkerijen, elektriciteits- en watervoorzieningen. Er zijn geen banen. Ziekte en hongersnood sluipen door de straten. De bommen stoppen misschien, maar daar verandert niets aan.

De inwoners van Gaza zullen geen echte democratische rechten krijgen op grond van de wapenstilstandsovereenkomst. Er zullen geen vrije verkiezingen plaatsvinden. Er zal een militaire dictatuur aan hen worden opgelegd.

De Amerikaanse regering wil dat een internationaal interim-orgaan, dat grotendeels bestaat uit troepen uit ‘betrouwbare’ autoritaire Arabische staten, toezicht houdt op Gaza, gevolgd door de benoeming van de Palestijnse Autoriteit (PA) om de boel te leiden. De PA probeert haar geloofsbrieven bij de VS en Netanyahu te vestigen voor een rol als betrouwbaar Vichy-achtig regime in Gaza, door een meedogenloos offensief te voeren op de Westelijke Jordaanoever om alle democratische oppositie tegen haar dictatuur te vernietigen.

Na Gaza te hebben verwoest, heeft Israël nu groen licht van de VS om zijn aanval op de Westelijke Jordaanoever, wat het belangrijkste spel is voor de zionisten, op te voeren. De Israëli’s breiden hun illegale nederzettingen snel uit en verdrijven de Palestijnen meedogenloos van hun land. Om hun bedoelingen glashelder te maken werd onmiddellijk nadat het staakt-het-vuren was afgekondigd een moordzuchtige ploeg zionistische kolonisten vrijgelaten uit detentie en losgelaten op de bevolking van de Westelijke Jordaanoever.

Het Amerikaanse imperialisme is de beslissende winnaar van deze langdurige oorlog geweest, meer nog dan Israël. De rivaal van de VS, Iran, is sterk verzwakt; zijn strategische positie in het Midden-Oosten is ernstig achteruitgegaan.

De belangrijkste bondgenoot van Iran, Hezbollah, heeft zowel militair als politiek grote klappen gekregen. Het leiderschap van Hezbollah werd gedecimeerd door Israëlische aanvallen, en een groot deel van het militaire apparaat werd vernietigd. En na lange maanden van politieke impasse in een verdere poging om Hezbollah te isoleren, zijn er in Libanon een nieuwe, door de VS gesteunde president en premier geïnstalleerd.

Het monsterlijke Assad-regime in Syrië, een ander belangrijk onderdeel van de zogenaamde ‘as van verzet’, is omvergeworpen. Hamas is gehavend, de pro-Iraanse milities in Irak zijn verzwakt.

De heersende klasse en het politieke establishment van de VS, en niet alleen Trump en Biden, lijken Netanyahu de wet te hebben opgelegd dat Israël alles uit de oorlog tegen Gaza had gehaald. De VS wilden na hun overwinning in het Midden-Oosten verder gaan en zich weer concentreren op het belangrijkste spel van het Amerikaanse imperialisme: de voorbereiding op een toekomstige oorlog met China.

Een reeks uiterst hypocriete westerse leiders kwam naar buiten en verklaarde dat het staakt-het-vuren in Gaza de opmaat zou moeten zijn voor een tweestatenoplossing voor de Palestijnen. Dit is een monumentale façade om de indruk te wekken dat ze een greintje moreel fatsoen hebben en zich bekommeren om de mensenrechten.

Deze kapitalistische politici weten heel goed dat de zionistische staat nooit zal accepteren dat er naast Israël een Palestijnse staat wordt opgericht. En de westerse leiders zijn nooit bereid geweest om Israël serieus aan te pakken om ook maar een greintje gerechtigheid voor de Palestijnen te verkrijgen. Een machtige Israëlische staat dient in hoge mate de strategische belangen van het westerse imperialisme in het vitale Midden-Oosten.

De radicale internationale beweging ter ondersteuning van Palestina die de afgelopen vijftien maanden is ontstaan, is een van de weinige positieve ontwikkelingen die uit deze verschrikkelijke genocide is voortgekomen. We hebben in de hele westerse wereld de grootste en meest aanhoudende protesten ooit gezien ter ondersteuning van de Palestijnse rechten. De politieke opvattingen zijn substantieel veranderd, vooral onder een laag jongeren.

De beweging kan de strijd niet opgeven. Zelfs als het staakt-het-vuren standhoudt, zal het de verschrikkelijke problemen waarmee het Palestijnse volk wordt geconfronteerd, niet oplossen.

De beweging moet op zijn minst eisen dat de westerse machten, die Israël steunden, zonder verplichtingen betalen voor de wederopbouw van Gaza. Dit moet onmiddellijk beginnen. Voedsel, medische voorraden, brandstof en tijdelijke huisvesting moeten worden aangevoerd.

De zieken en gewonden moeten Gaza kunnen verlaten voor een goede medische behandeling. Palestijnse vluchtelingen moeten Australië worden binnengelaten en onmiddellijk asiel krijgen.

Het Israëlische leger moet onmiddellijk uit heel Gaza worden teruggetrokken. De Israëlische invallen op de Westelijke Jordaanoever moeten nu eindigen. Netanyahu en het hele Israëlische oorlogskabinet moeten worden gearresteerd en berecht wegens genocide. De Australische regering moet alle banden met Israël verbreken. We mogen niet vergeten wat er in deze genocidale oorlog is gebeurd.

Maar meer dan dat moet de beweging strijden voor echte sociale en nationale vrijheid voor het Palestijnse volk, van de rivier tot de zee. De enige oplossing die de moeite waard is om voor te vechten is een volledig democratische samenleving waarin alle mensen van het historische Palestina, ongeacht hun religie of geen religie, ongeacht hun etnische achtergrond, werkelijk gelijke rechten hebben.

De pro-Palestijnse beweging moet ook de weg voorwaarts naar bevrijding bewandelen en erover debatteren. Hoe kan de vrijheid van het Palestijnse volk worden bereikt in het licht van de militaire macht van de zionistische staat, met zijn krachtige steun van de VS en andere westerse imperialistische staten zoals Australië?

Het is na alle verschrikkingen van de afgelopen vijftien maanden duidelijk dat we niet kunnen vertrouwen op kapitalistische politici van welke politieke kleur dan ook, democraat of republikein, Labour of liberaal. Het heeft geen zin hen te smeken menselijk te zijn of te kiezen voor het veronderstelde ‘minste kwaad’ alternatief, dat, eenmaal in de regering, altijd simpelweg een andere vorm van kwaad blijkt te zijn.

De hele westerse kapitalistische orde moet worden uitgedaagd. Dat betekent het opbouwen van een socialistische beweging met een sterke steunbasis onder de arbeidersklasse.

Dat is geen eenvoudige of gemakkelijke taak. Het zal niet van de ene op de andere dag gebeuren, maar het is de enige hoop op echte bevrijding.

In het Midden-Oosten is de zogenaamde ‘as van verzet’, waar delen van de Palestijnse beweging naar keken, ontmaskerd als een complete papieren tijger. Het land was nooit bereid of in staat om zinvolle steun te verlenen aan de Palestijnen, laat staan ​​Israël te verslaan.

De as van het verzet was simpelweg een mechanisme om de belangen van de reactionaire Iraanse staat te beschermen. Het ging niet om het opkomen voor de rechten van de Palestijnen en de onderdrukten en uitgebuite mensen in het Midden-Oosten.

Vele tientallen jaren van ervaring hebben ook ruimschoots aangetoond dat geen van de kapitalistische regimes in de regio, ondanks al hun soms radicale pretenties, ooit bereid is geweest een volledige strijd te voeren tegen het imperialisme en voor de bevrijding van Palestina. Een dergelijke strijd zou de mobilisatie van de massa van de arbeiders en de onderdrukten noodzakelijk maken, wat onvermijdelijk een bedreiging zou vormen voor de rijkdom en macht van de heersende klasse-elite.

Bovendien zal de guerrillastrijd, hoe heldhaftig ook, niet in staat zijn de macht van de zionistische staat, die tot het uiterste wordt gesteund door het Amerikaanse imperialisme, te verslaan. Dit was tientallen jaren lang de aanpak van eerst de oude Palestijnse Bevrijdingsorganisatie onder Yasser Arafat en nu van Hamas, maar zonder succes.

De enige kracht die in staat is de hele Arabische wereld op beslissende wijze op zijn kop te zetten en de revolutie tot aan de grenzen van Israël te brengen, is de arbeidersklasse. De belangen van de Palestijnen liggen nauw op één lijn met die van de arbeiders in de omringende staten die lijden onder het brutale, dictatoriale kapitalistische bewind.

De opstand van de Arabische Lente in 2011 liet zien dat massale opstanden zich over de hele regio zouden kunnen verspreiden. De volgende keer zullen de opstanden veel verder moeten gaan, niet alleen door dictators als Mubarak in Egypte omver te werpen, maar door arbeiders die de macht rechtstreeks in eigen handen nemen. Dat betekent dat er een strijdend revolutionair links moet worden heropgebouwd dat bereid is de strijd tot het uiterste aan te gaan.




Bron: redflag.org.au



Laat een antwoord achter