Afbeeldingsbron: materiaal van het National Child Labour Committee – CC BY-SA 2.0
Nu er elke dag nieuwe gewelddadigheden uitbreken, vind ik enige troost in de wetenschap dat wij, de mensen, in ieder geval bepaalde bijzonder lelijke plutocratische misstanden hebben geëlimineerd. Kinderarbeid bijvoorbeeld – verboden in 1938, toch?
Nou ja, verboden, ja; gestopt, nee. Uit recente rapporten blijkt dat duizenden kinderen in de leeftijd van 12 tot 17 jaar illegaal zwoegen in gevaarlijke banen, in de industrie, de bouw, de voedselverwerking, enz.
Voor alle duidelijkheid: er is niets mis met tieners die werken om hun gezin te helpen, ervaring op te doen of gewoon een paar dollar te verdienen. Ik heb inderdaad parttime gewerkt tijdens mijn middelbare school- en universiteitsjaren, en hoewel ik wat klachten had, was het over het algemeen positief.
Het probleem gaat dus niet over werkende kinderen – het gaat over kindermishandeling door bedrijven, duidelijk en eenvoudig.
Eenmaal betrapt, probeerden topmanagers van Packers Sanitation hun reputatie te zuiveren door te verkondigen dat ze “nultolerantie hebben voor elke overtreding” van kinderarbeidwetten. Oh? Vraag die 13-jarige.
Deze leidinggevenden zouden komisch zijn, behalve dat ze volkomen walgelijk en moreel weerzinwekkend zijn. Toch zijn onze wetten ter bescherming van werknemers zo zwak dat de meerdere overtredingen van Packers, waarbij in dit geval 102 kinderen betrokken waren, resulteerden in een boete van slechts 1,5 miljoen dollar.
Dat is niet eens peanuts voor deze landelijke reus die eigendom is van Blackstone, een Wall Street-venter van een biljoen dollar die wordt gerund door goed verzorgde leidinggevenden die doen alsof ze niets weten over de kinderen die ze voor winst in gevaar brengen.
Zullen we een paar tienerkinderen en kleinkinderen van Blackstone-profiteurs een paar nachtdiensten laten draaien om vleessnijmachines schoon te maken? Ik vermoed dat ze het misbruik van de ene op de andere dag zouden stoppen.
Bron: www.counterpunch.org
