Stop met het voeden van Israël – rs21 – revolutionair socialisme in de 21e eeuw

Leila Shafiee
•
18 oktober 2024

Hier drukken we een lezing af van de rs21 All Member Assembly in september 2024, van Leila Shafieeeen kameraad in het Energie-embargo voor Palestina, waarin onderzoek en strategie worden beschreven om te voorkomen dat Groot-Brittannië de zionistische Israëlische kolonistenstaat van brandstof voorziet.

Eén jaar na de genocide verkeert het zionisme in een crisis die voorbij het point of no return is. Palestina heeft elke tegenstelling binnen de huidige orde verdiept en het verzet in Palestina en in de hele regio slaagt er in hun strategische front in om de materiële steun voor het zionistische project te isoleren en te breken. Ze hebben de nationale kwestie weer op tafel gebracht voor mensen die strijden voor bevrijding van het imperialisme, inclusief het kolonialisme wereldwijd. We zien dit in Jenin, in Tulkarem en Nablus, waar het Israëlische leger, ondanks zware invallen, massale gevangenneming en gerichte moord op verzetsleiders, de standvastigheid en toewijding aan bevrijding niet kan wegnemen. We zien dit ook in Gaza, waar ze bijna een jaar geleden uit de zionistische blokkade braken en sindsdien te maken kregen met een genocidale aanval, gefaciliteerd en gesteund door het Westen.

Ik wil uitleggen waarom energie zo’n belangrijk doelwit is en de ecologische kant van het imperialisme die in de algemene analyse van de regio vaak wordt geminimaliseerd. Wanneer mensen door een klimaatrechtvaardigheidslens aan Palestina denken, gaat het meestal over het afsnijden van het land van de inheemse bevolking, wat uiteraard belangrijk is. Militarisering is echter ook intrinsiek verbonden met zowel het imperialisme als de ecologische verwoesting van onze planeet. Het Amerikaanse en Britse militarisme vormen enkele van de grootste bedreigingen voor onze planeet, omdat ze zorgen voor een voortdurende afhankelijkheid van fossiele winning en de accumulatie van afval. Naast het feit dat het Britse leger wordt gebruikt om de soevereine macht van de zuidelijke staten in te perken, stoot het ook tonnen CO2 uit en produceert het ontelbare hoeveelheden afval.

Dit afval wordt gekenmerkt door de vliegtuigbrandstof die oorlog aanwakkert en vervolgens ook het drinkwater vervuilt; de witte fosfor die door de VS in Fallujah en Gaza is achtergelaten en die tot geboorteafwijkingen heeft geleid; militaire bases die hun locaties vervuilen met gevaarlijke materialen. We weten dat het Amerikaanse en Britse leger geëlimineerd moet worden, omdat het een belangrijke afvalproducent is, zowel wat betreft fysiek afval als de verspilling van mensenlevens. Omdat we gewoonlijk denken aan militarisme voor wapens en tanks, moeten we ook nadenken over en verband houden met de manier waarop energie het militarisme voedt, en in dit geval het koloniale zionistische project van de kolonisten. Als marxisten weten we dat het imperialisme op elk historisch moment altijd werkt via sociale relaties die tot stand komen via objecten, en als we kijken naar de Britse industriële ontwikkeling in de 20e eeuw werd de overgang van steenkool naar olie mogelijk gemaakt door de winning van olie uit de 20e eeuw. Midden-Oosten en een olie-industrie die Europese en Amerikaanse energiebedrijven faciliteerden en waarvan ze profiteerden.

Deze achtergrond is veelbetekenend omdat als we denken aan de Britse fabrieken, voertuigen en onze levensstandaard, deze al afhankelijk en gebaseerd was op goedkope Arabische en Iraanse olie uit de regio, en deze werd ook gebruikt om de gewelddadige imperiale heerschappij van Groot-Brittannië in Zuid-Afrika te voeden. Ierland, Kenia, Palestina, etc. Historisch gezien zien we hoe energie – vooral de voortgezette winning van fossiele brandstoffen – een sleutelcomponent is geweest voor het imperialisme en het handhaven van de kapitalistisch-imperialistische orde. Zoals we weten is Israël sinds zijn oprichting een imperiale buitenpost voor de VS. Het is van vitaal belang voor de veiligheid van de westerse belangen in de regio en gedurende de tweede helft van de 20e eeuw, terwijl Groot-Brittannië en de VS te maken krijgen met veel nationale strijd in Latijns-Amerika, Azië en Afrika met landen die nationale soevereiniteit en hun recht op hun eigen hulpbronnen eisen. Israël functioneerde direct als een contrarevolutionaire kracht en soms wordt dit over het hoofd gezien in discussies over de regio, maar ook in discussies over de bevrijdingsstrijd in het Zuiden.

Om een ​​paar voorbeelden te geven: in heel Latijns-Amerika bewapende en trainde Israël genocidale tegenopstandelingen, van de fascistische junta in Argentinië tot Pinochet in Chili. In Afrika steunde Israël Portugal tegen de volksbevrijdingstroepen in Angola, Mozambique en Guinee-Bissau, en trainde het onderdrukkingskrachten in Somalië en de Centraal-Afrikaanse Republiek. In het Midden-Oosten steunde Israël de Sjah in Iran tegen communistische activisten en werkte het tijdens de burgeroorlog ook tegen de Libanese nationale beweging. Ik geef al deze voorbeelden, zodat we zien hoe Israël een sleutelrol heeft gespeeld bij het veiligstellen van de stroom van fossiele brandstoffen en het veiligstellen van kapitaalaccumulatie door de repressie van de nationale bevrijdingsstrijd, en zij spelen deze rol vandaag de dag nog steeds.

In het Energie-embargo voor Palestina voeren we campagne tegen British Petroleum (BP) en hun rol in het aanwakkeren van de zionistische genocide. We hebben onlangs onderzoek gepubliceerd naar de oliepijpleiding Baku-Tbilisi-Ceyhan die ruwe olie van Azerbeidzjan naar Turkije pompt, die vervolgens naar Israël wordt verscheept en geraffineerd tot olieproducten van militaire kwaliteit, waaronder vliegtuigbrandstof. Deze ruwe olie wordt niet alleen gebruikt voor het voeden van strijdkrachten, maar ook voor nederzettingen. Hier zien we de vervaging tussen het onderscheid tussen de kolonisten en de strijdkrachten. Ik vermeld dit ook omdat Azerbeidzjan een land is dat Israël voorziet van 28% van zijn olie, en van Israël wapens krijgt om Artsakh binnen te vallen, en ook de dreigingen van Iran en Rusland in de gaten te houden, en dit jaar ook COP organiseert. Olie en militarisme gaan hand in hand om de onteigening en etnische zuivering te vergemakkelijken.

De ontmanteling van het zionisme betekent de bevrijding van niet alleen de regio, maar ook van gemeenschappen die zich verzetten tegen de gevolgen van het imperialisme en het neokolonialisme. Omdat Israël inherent is aan de Amerikaanse en Britse imperialistische belangen, erkennen we dat het imperialisme in een crisis verkeert, omdat het zionisme dat ook is. Het is onze plicht vanuit de imperiale kern om de nationale bevrijdingsstrijd in het Zuiden te steunen en ook macht in onze gemeenschappen op te bouwen om het imperialisme te ontmantelen. We moeten toeleveringsketens zoals logistiek, brandstof en wapens onderzoeken en ons erop richten, en macht opbouwen als arbeiders.

Sinds de instelling van het Energie-embargo voor Palestina hebben we de sociale licenties van BP onder vuur genomen met massamobilisaties, onder meer bij het British Museum, en hebben we ook de toeleveringsketen van BP onderzocht en de gaslicenties die in oktober voor de kust van Gaza werden afgegeven in een context geplaatst. We organiseren campagnes met werknemers en studenten en denken na over hoe we licenties over instellingen heen kunnen richten. We werken ook samen met kameraden in Turkije die zich richten op een andere exploitant van deze oliepijpleiding. Onze solidariteit met Palestina is gebaseerd op steun voor het verzet van de gekoloniseerde bevolking.

We weten dat het verzet duidelijk niet is geëlimineerd en nooit zal worden geëlimineerd. Israël verliest elke schijn van een internationaal moreel platform. Ze verliezen de publieke opinie in de wereld en we hebben gezien hoe de tegenstellingen internationaal en binnen de kolonistenstaat steeds groter worden. En toch, terwijl we naar een multipolaire wereld evolueren, hebben we ook staten zien afstappen van Israël en de westerse kapitalistische imperialistische orde, waarbij Zuid-Afrika de de zaak van het Internationaal Gerechtshof en landen als Colombia beëindigen effectief de handel in steenkool naar Israël. We hebben ook massa’s op straat gezien in Groot-Brittannië, waarvan velen op dit moment gepolitiseerd zijn en een diepe toewijding aan het ontwikkelen zijn voor de bevrijding van de zaak die volgens hen verbonden is met de bevrijding van zichzelf. Dus zelfs nu Israël oorlog aan een regionaal front uitlokt door zijn aanvallen op Libanon, Jemen, Syrië en Iran, wordt het steeds meer een pariastaat.