In een monumentaal verraad stemde de Studentenraad van de Universiteit van Melbourne vorige maand voor het intrekken van een motie ter ondersteuning van de Palestijnse strijd voor zelfbeschikking en de mondiale Boycott, Divestment, Sanctions-beweging.
Op het moment dat Palestina in nood verkeert, hebben studentenpolitici – veelal afkomstig uit facties die banden hebben met de Australische Labour Party – hun eigenbelang boven fundamentele solidariteit gesteld.
De solidariteitsmotie werd in 2022 aangenomen en lokte een juridische uitdaging uit van Justin Riazaty, lid van de liberale studentenpartij, een voormalig leider van de Monarchist Association op de campus.
Het advocatenkantoor dat Riazaty vertegenwoordigt, dreigde met actie tegen de University of Melbourne Student Union (UMSU) als de bestuursraad er niet in zou slagen de motie in te trekken en een formele verontschuldiging aan te bieden. De firma verklaarde op haar website dat UMSU buiten het bereik van haar doelstellingen had gehandeld door een politieke motie aan te nemen en dat de vakbond zich schuldig had gemaakt aan “onderdrukkend gedrag” door Joodse studenten niet te raadplegen.
Pogingen van Labour-krachten in de vakbond om de motie in te trekken en te herzien, konden Riazaty niet verzachten, die later dat jaar opnieuw juridische stappen ondernam en beweerde dat de motie in strijd was met de Victoriaanse Racial and Religious Tolerance Act. In een gesprek met de pers beweerde Riazaty, die niet Joods is, dat de motie “puur en simpel antisemitisme was en niet stand kan houden”.
Een open brief georganiseerd door Students for Palestine, ondertekend door honderden studenten en gekozen vertegenwoordigers, betoogde destijds: “De argumenten in de rechtszaak zijn cynisch en oneerlijk, waardoor kritiek op Israël wordt verward met antisemitisme. Dit is een poging om de solidariteit met de Palestijnen te ondermijnen.”
Dit jaar is het klimaat veel gunstiger om op te komen tegen pro-Israël rechts dan in 2022. Er is een mondiale massabeweging ontstaan die solidair is met de Palestijnen en er is historisch gezien een hoog niveau van steun voor de zaak onder jongeren. Op veel plaatsen hebben duizenden uitgesproken antizionistische joodse activisten de demonstraties geleid.
Aanhangers van Palestina hebben dus een enorme politieke en morele autoriteit om de lasterlijke argumenten te weerleggen die antiracistische solidariteit gelijkstellen aan antisemitisme. Het vechten voor Palestina in een spraakmakende rechtszaak over de vrijheid van meningsuiting en het voeren van campagne om rechts terug te dringen, hadden het pro-Palestijnse sentiment onder studenten verder kunnen vergroten.
Toch is deze kans verkwist door gekozen vertegenwoordigers in de vakbond. Onder leiding van zowel de “linkse” als de rechtse facties van de Labour Party heeft UMSU gekozen voor verzoening. Sinds de juridische actie twee jaar geleden begon, heeft UMSU gekozen vertegenwoordigers verboden om in het openbaar over de situatie in Palestina te spreken, terwijl het juridische team van de vakbond zich concentreerde op het bereiken van een compromis met Riazaty.
De vruchten van deze failliete aanpak zijn nu duidelijk. Op 16 februari accepteerde de overgrote meerderheid van de UMSU-raadsleden het advies van conservatieve advocaten en stemde voor volledige capitulatie, waarbij ze een schikking namen met Riazaty om te voorkomen dat de zaak bij het Hooggerechtshof zou worden aangevochten. De schikking bepaalde dat het verzoek zou worden ingetrokken en dat UMSU het grootste deel van Riazaty’s juridische kosten zou betalen.
Dit is een schandelijke weigering om fundamentele solidariteit te tonen. Het is vooral beschamend in de context van Israëls genocidale oorlog, die meer dan 31.000 levens heeft geëist – een van de ergste imperialistische misdaden van ons leven.
Pro-Israëlische studenten genieten van de overwinning. In een recente verklaring zei de president van de Australasian Union of Jewish Students, de grootste en meest invloedrijke pro-Israëlische studentenorganisatie in het land, dat zij “positieve relaties onderhouden met het nieuwe studentenbestuur aan de Universiteit van Melbourne” en dat zij “ Ik hoop die relatie dit jaar voort te zetten”.
Door te capituleren voor de argumenten van de zionisten, UMSU-raadsleden maken het werk van de Israëlische regering en de rechtse instellingen die haar verdedigen gemakkelijker. Ze hebben ook een enorme nederlaag toegebracht aan de onafhankelijke studentenvakbonden, waardoor een precedent is geschapen dat wanneer geldrijke rechtse studenten de democratische besluiten van de vakbond willen terugdraaien, deze laatste onder de druk zullen bezwijken.
Slechts vier raadsleden, allen lid van Socialist Alternative, waren tegen de intrekking van de motie. Dat gold ook voor de functionarissen van Milieu en Onderwijs (Public Affairs). Elk ander raadslid stemde voor het intrekken van de motie.
Solidariteit met het Palestijnse volk is meer dan ooit nodig. Maar de UMSU Studentenraad heeft hen in de steek gelaten. Het herinnert ons eraan dat studentenvakbonden in het hele land worden gedomineerd door cynische wannabe-politici – de Anthony Albanezen in de wacht – die meer geven om het beschermen van hun carrièrevooruitzichten dan om het verdedigen van wat juist is.
De taak van socialisten op universiteitscampussen is om hen een principiële en vastberaden uitdaging te bieden.
Bron: redflag.org.au
