Swinburne stemt voor Palestina | Rode vlag

Ondanks maanden van repressie en intimidatie door het management en de veiligheidsdiensten, stemden studenten van de Swinburne Universiteit op 2 september tijdens een speciale algemene vergadering met overweldigende meerderheid voor steun aan Palestina en eisten zij dat de universiteit de banden met Israël zou verbreken.

Er was alleen plaats om te staan, aangezien meer dan 160 studenten, samen met wat personeel, zich in de vergaderruimte op de Hawthorn-campus in Melbourne propten. De stemming was boos en vastberaden.

Er zijn drie moties ingediend. De eerste riep op tot een einde aan de genocide, de tweede riep op tot het verbreken van de banden met wapenbedrijven en Israël en de derde verklaarde geen vertrouwen te hebben in vice-kanselier Pascale Quester. Ze zijn alle drie aangenomen met slechts één stem tegen.

Naast vele gepassioneerde toespraken tegen de genocide in Gaza, sprak een handvol pro-Israëlische studenten ter ondersteuning van Israël en tegen de moties, waarbij één student betoogde dat “Wapens levens redden, kijk maar naar de Iron Dome”. In de context van het bloedbad dat Israëlische wapens toebrengen aan weerloze burgers in Gaza, wapens die zijn onderzocht en ontwikkeld door bedrijven als Boeing, Thales en BAE Systems, die allemaal samenwerken met Swinburne, kon dit argument geen enkele waarneembare sympathie opwekken.

Er was eveneens een verwaarloosbaar verschil van mening als het ging om de veroordeling van de vice-kanselier. Sinds hij in 2020 bij Swinburne begon, heeft Quester geprobeerd er de belangrijkste defensieuniversiteit van te maken. Ze hielp in 2021 bij de lancering van het AIR HUB-programma, een afdeling ‘civiele luchtvaart’ die tientallen bedrijven samenbrengt die betrokken zijn bij de wapenproductie. Gedurende haar tijd heeft Quester ook bijeenkomsten bijgewoond met het ministerie van Defensie en de Australië-Israëlische Kamer van Koophandel, en in 2022 ging ze op een gesponsorde ‘handelsmissie’ naar Israël.

Omdat Swinburne de afgelopen jaren noch een solidariteitskamp in Gaza noch enige vorm van protest op de campus heeft gehad, getuigt het overweldigende succes van de algemene vergadering zowel van de aanzienlijke sympathie voor het lot van de Palestijnen, vooral onder jongeren, als van de geduldige vastberadenheid van Students for Palestine-activisten op de campus.

Students for Palestine houdt dagelijkse kraampjes, deelt folders uit en maakt posters, en praat met honderden studenten tussen de lessen door en tijdens hun lunchpauzes. Het collectief houdt ook wekelijkse bijeenkomsten waar studenten die nieuw zijn in het activisme betrokken kunnen raken.

Het is echter niet allemaal van een leien dakje gegaan voor het Palestijnse activisme in Swinburne. Pogingen om petities in te dienen, bijeenkomsten en pamfletten te promoten, stuitten op repressie van de veiligheids- en universiteitsdirectie, en hardnekkige tegenwerking door enkele pro-Israëlische functionarissen in de studentenvakbond. De politie is meerdere keren gebeld, in een poging te voorkomen dat activisten hun fundamentele democratische recht uitoefenen om een ​​politieke zaak te bepleiten. Deze repressieve acties zijn verdedigd door de vice-kanselier in communicatie met mensenrechtenadvocaten en de personeelsvakbond.

Als reactie hierop hebben het personeel en hun vakbond de studenten verdedigd, hun solidariteit betuigd en zelfs ruzie gemaakt met veiligheidsagenten toen ze probeerden de algemene vergadering te verhinderen door te gaan.

Hetzelfde kan niet gezegd worden van de studentenvereniging. Toen de studentenvereniging de petitie kreeg waarin werd geëist dat er een speciale algemene vergadering zou worden gehouden, weigerde deze deze bijeen te roepen op de belangrijkste Hawthorn-campus van de universiteit, waar de meeste studenten zijn en alle handtekeningen van de petitie waren verzameld. In plaats daarvan belden ze naar een secundaire campus die tien keer kleiner was dan de Hawthorn-campus en ruim een ​​uur rijden met het openbaar vervoer. Het was voor de studenten duidelijk dat dit was gedaan in een poging de bijeenkomst te saboteren.

Terwijl de bijeenkomst werd afgesloten met enthousiaste gezangen van “Vrij, vrij Palestina”, werd een laatste motie voorgesteld aan de studenten om naar het kantoor van de vice-kanselier te marcheren. Meer dan zeventig studenten weigerden zich te laten intimideren door het beveiligingspersoneel dat het kantoor van Quester bewaakte. Veel studenten hielden toespraken en zongen allemaal luid: “Geen bloed op onze graden, geen bedrijfsuniversiteiten”.

“Laten we vandaag duidelijk maken dat we niet de mond zullen snoeren als we geconfronteerd worden met genocide!”, zei een Student for Palestine-activist tegen de menigte. “Laten we blijven vechten totdat we de genocide van Israël stoppen en Palestina vrij is!”