Vorige maand was het tien jaar geleden dat het eerste nummer verscheen van Rode vlag. Op het moment dat de krant werd gelanceerd, is het redelijk om te zeggen dat er twijfels waren over de levensvatbaarheid op de lange termijn. Print werd algemeen beschouwd als een uitstervend medium—Voogd Australië was net gelanceerd in een online-only capaciteit met een veel groter budget en profiel dan Rode vlag– en het publiek voor een socialistische publicatie was niche, om het beleefd uit te drukken. En nu we de grens van tien jaar zijn gepasseerd, dreigt AI het werk van schrijvers en journalisten overbodig te maken.
Maar Rode vlag is altijd een uitgave geweest die tegen de stroom in is gegaan. Het succes wordt niet afgemeten aan de KPI’s die zijn vastgelegd in een bedrijfsplan of aan het vermogen om goedbetaalde adverteerders en beroemde journalisten aan te trekken. Evenmin is haar ambitie het journalistieke equivalent van natte sla – om kritische stemmen te verheffen om onze democratie sterker te maken – typerend voor de liberale media. Rode vlagHet doel van het bedrijf is om een aantrekkingspool te zijn voor diegenen die het kapitalisme willen bestrijden en het willen vervangen door een samenleving die gebaseerd is op totaal andere principes, een socialistische samenleving. Het succes ervan wordt dus afgemeten aan hoe effectief het een ideologische aantrekkingspool kan zijn voor degenen die tegen het systeem willen vechten.
Tegen alle waarschijnlijkheid in, Rode vlag heeft in het eerste decennium belangrijke stappen in de richting van dit doel gezet. Het heeft een abonneebestand van meer dan 1.500, met lezers uit het hele land. Het wordt algemeen erkend als de meest serieuze publicatie over radicaal links. En er zijn honderden activisten die het elke twee weken lezen, verkopen, bespreken en verspreiden.
Het belangrijkste, Rode vlag heeft consequent een principieel politiek standpunt ingenomen dat anders is dan alle andere publicaties. Een die de wereld begrijpt vanuit het perspectief van arbeiders en onderdrukten en ondubbelzinnig partij kiest wanneer ze vechten voor hun rechten. Een die de opkomst van fascistische en extreemrechtse krachten op straat erkent als de bedreiging die het is en die onze kant probeert te bewapenen met de argumenten om het te verslaan. Een die niet bang is om de machtigen te bekritiseren uit angst om buitengesloten of gemarginaliseerd te worden. En een die lezers niet alleen informeert, maar hen tot actie aanzet: rebellie tegen ongelijkheid en onrechtvaardigheid aanmoedigen en ondersteunen, niet alleen maar tut-tut erover.
De afgelopen jaren, Rode vlag‘s berichtgeving over de politieke kwesties die door de pandemie zijn opgeworpen, is daar het bewijs van – voor bazen staan voor het leven en de gezondheid van de mens boven de normale gang van zaken, het verdedigen van gezondheidsmaatregelen en het bevorderen van sociale solidariteit in het licht van een wrede rechtse reactie, en het benadrukken van de behoefte aan uitgaven voor essentiële gezondheidsdiensten en betere omstandigheden voor gezondheidswerkers.
Verder terug, ons standpunt over belangrijke controverses zoals de moord op 2015 Charlie Hebdo journalisten – ons artikel werd ongeveer 1 miljoen keer bekeken – de opkomst van extreemrechts en de bosbranden van 2019-2020 gingen allemaal over het uitdagen van de heersende machten en het smeden van banden tussen arbeiders en onderdrukten in woord en daad op straat.
Omdat onze bijdragers activisten zijn – betrokken bij de campagnes waarover ze rapporteren en deel uitmaken van de bewegingen die ze documenteren –Rode vlag is ondanks ons kleine budget vaak in staat geweest rapporten van de frontlinies te vervoeren. We hebben verslagen uit de eerste hand van de strijd van kledingarbeiders in Bangladesh, stakingen van leraren in de VS, politieke onrust in Griekenland en de democratische opstand in Hong Kong in 2019. Onze berichtgeving over stakingen en industriële campagnes in Australië is vaak geschreven door of in samenwerking met de betrokken arbeiders. En door onze toewijding om de geschiedenis van de socialistische en arbeidersbeweging levend te houden, willen we graag een stem geven aan degenen die er deel van uitmaakten, van vakbondsmilitanten tot homo-emancipatieactivisten.
Maar dit alles zou voor niets zijn geweest zonder het leger van onvermoeibare socialistische activisten die elke dag lezen, verkopen en publiceren Rode vlag op hun werkplekken, universiteitscampussen, middelbare scholen en buurten. Deze inzet, in plaats van advertenties, bedrijfssponsoring of betaalde distributiediensten, is wat het mogelijk maakt Rode vlag om een lezerspubliek en een breder publiek te vinden voor de socialistische politiek.
De redactie wil van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die de afgelopen tien jaar heeft bijgedragen aan het succes van de krant – onze lezers, medewerkers, abonnees en verkopers – wier gezamenlijke inspanningen hebben bijgedragen aan het maken van deze kleine maar belangrijke stap voor de socialistische beweging mogelijk. Nu het onrecht, de brutaliteit en de pure destructiviteit van het kapitalisme de komende tien jaar waarschijnlijk zullen toenemen, wordt het steeds urgenter om meer mensen voor de socialistische politiek te winnen. Rode vlag zet zich in voor de wederopbouw van de strijdende socialistische beweging die we nodig hebben, en om zowel een stem als een organiserend instrument te zijn voor iedereen die een wereld zonder ongelijkheid, armoede en oorlog wil zien.
Bron: redflag.org.au
