Joe Allen
•
Joe Allen beweert dat de media-aandacht voor het militaire verleden van Tim Walz, de running mate van Kamala Harris, het punt mist. In zijn historische context geplaatst, is de Amerikaanse Nationale Garde verre van glamoureus.
Dit werd voor het eerst gepubliceerd op Medium.
Kort nadat vicepresident Kamala Harris gouverneur Tim Walz van Minnesota als haar running mate had voorgesteld, begonnen de aanvallen op zijn militaire staat van dienst. Er werden in de media snelle vergelijkingen gemaakt met de “Swiftboating” van de Democratische kandidaat John Kerry in 2004. Om eerlijk te zijn, het bespreken van de fijnere punten van Walz’ militaire staat van dienst mist het grotere punt dat hier wordt gemaakt, namelijk dat de cultus van militaire “dienst” in de Verenigde Staten wijdverbreid en gevaarlijk is.
Reagerend op aanvallen van Republikeinse presidentskandidaat Donald en vice-presidentskandidaat JD Vance, zei Walz op een campagnebijeenkomst — vol met enthousiaste horecamedewerkers — in Las Vegas:
Ik ben geboren in een klein stadje in Nebraska waar gemeenschap een manier van leven was. Er zijn wat Nebraskans in huis. Jullie denken dat ik een grapje maak. Jullie denken dat ik een grapje maak. 400 mensen, 25 kinderen in mijn klas, 12 waren neven en nichten. Dat is een klein stadje. Dat is een klein stadje. Maar weet je wat?
Mijn ouders en mijn gemeenschap leerden me om vrijgevig te zijn tegenover mijn buren en om te werken voor het algemeen belang. Mijn vader was een kettingrokende veteraan uit de Koreaanse Oorlog die, twee dagen na mijn 17e verjaardag, me meenam om me aan te melden bij de Nationale Garde. Ik was er trots op om de volgende 24 jaar het uniform van dit land te dragen.
Dank aan ieder van jullie die dat uniform droeg. En ik moet je vertellen, net als mijn vader voor mij en miljoenen anderen, gaf de GI Bill mij een kans op een universitaire opleiding. En net als Tilly (sic), Mijn vader was leraar.
Mijn oudere broer was leraar. Mijn zus was leraar. Mijn jongere broer was leraar. En we trouwden met leraren. Het voorrecht van mijn leven was om twee decennia les te geven op openbare scholen. En je hebt misschien gehoord dat ik football coachte naar een staatskampioenschap.
Walz voldoet aan alle eisen voor een bepaald soort Democratische presidentscampagne: Klein-Amerika, Familietraditie, Militaire dienst, Lesgeven en Voetbal. Hij werd geïntroduceerd door Tillie Torres, een leraar uit Las Vegas. De boodschap was vrij duidelijk dat militaire dienst de natuurlijke en eervolle fase in iemands leven was van een niemand naar een iemand in de Great American gemeenschap. Militaire dienst verbinden met lesgeven is ook een sinistere, aangezien middelbare scholen in het hele land een van de belangrijkste rekruteringsgronden voor het Amerikaanse leger zijn.
Rolmodel soldaat-leraar
Ik was behoorlijk geschokt dat een van de eerste foto’s van Walz die wijdverspreid werd, een streng gezicht had, een zeventienjarige versie van zichzelf in gevechtstenue uit de tijd van 1981, met een M-16 in zijn hand. Voor een kandidaat die de aandacht van de Amerikaanse media trok door de Republikeinen ‘vreemd’ te noemen, is een zeventienjarige met een machinegeweer niet? Walz was volgens velen een populaire leraar bij zijn leerlingen en geliefd bij zijn collega’s. Maar het rolmodel van de Soldaat-Leraar is geen goed voorbeeld, zeker niet voor jonge mannen.
Ik weet niet of hij ooit rechtstreeks een van zijn studenten heeft aangemoedigd om zich bij het leger aan te sluiten of wat er met hen is gebeurd nadat ze zich hadden aangemeld. Maar jonge mensen, vooral jongens op de middelbare school, kunnen gemakkelijk onder de indruk raken van de glamour van het uniform en de strijd via films, televisie en videogames. Dit was vooral het geval in de jaren 80 en 90, toen politieke leiders en hun vrienden in Hollywood veel tijd besteedden aan het rehabiliteren van het leger na de nederlaag van de VS in Vietnam, samen met het demoniseren van de anti-oorlogsbeweging in Vietnam.
Walz sloot zich in 1981 aan bij de Nationale Garde, het eerste jaar van Ronald Reagans presidentschap dat het begin zag van een enorme militaire opbouw en een opleving van anticommunisme en Amerikaans imperialisme. Het duurde echter tot het einde van het decennium voordat de VS opnieuw grote aantallen grondtroepen konden sturen om oorlogen te voeren in verre uithoeken van de wereld. Panama, de eerste Golfoorlog en na 9-11 de invasie en bezetting van Afghanistan en Irak — de laatste twee werden de “Forever Wars” genoemd. De rampzalige gevolgen voor de landen die de VS binnenvielen en de grote aantallen Amerikaanse soldaten die leden aan slopende fysieke en mentale gezondheidsproblemen zijn nog steeds aanwezig.
Walz werd slechts één keer overzee naar Italië gestuurd tijdens de Forever Wars en zag geen gevechten. Hij bracht zeven maanden in het buitenland door voordat hij naar huis terugkeerde. Anderen uit Minnesota hadden minder geluk. Meer dan achtduizend soldaten en Airmen van de Minnesota National Guard werden van 2003 tot 2011 naar Irak en Afghanistan gestuurd. Zestien leden van de Minnesota stierven in Irak en nog eens negenenzeventig kregen een Purple Heart voor verwondingen tijdens gevechten. Bijna honderd soldaten met een connectie met Minnesota werden gedood in gevechten tijdens de Forever Wars.
Walz ging in mei 2005 met pensioen bij de Nationale Garde en werd in 2006 tijdens de Democratische overwinning in het Congres gekozen. Het tijdschrift Reason vatte zijn jaren in het Congres samen tot aan de Forever Wars:
“Ondanks al zijn sterke gevoelens over oorlogsmachten, heeft Walz ook de neiging getoond om terug te deinzen voor zware politieke gevechten over dit onderwerp. Tijdens het debat over de toename stemde Walz ervoor om het Amerikaanse leger te dwingen zich binnen 90 dagen uit Irak terug te trekken. Maar minder dan vijf maanden later stemde hij ervoor om de oorlog te blijven financieren. Het was een standpunt dat hem in conflict bracht met een meerderheid van zijn Democratische collega’s.”
Een soortgelijk patroon ontvouwde zich gedurende Walz’s congrescarrière. Volgens stemgegevens verzameld door Peace Action, een anti-oorlogsbelangenorganisatie, stemde Walz vaak om de War on Terror-tijdperkautorisaties voor het gebruik van militaire macht (AUMF’s) in te trekken, terwijl hij ook tegen beperkingen of bezuinigingen op militaire financiering stemde.
Walz bleek tijdens zijn jaren in het Congres een betrouwbare stem voor de Democratische leiders.
“Binnenlandse onrust”
Een ander aspect van de militaire dienstcultus is om nooit te bespreken wat het leger daadwerkelijk doet, behalve vleierijen van “dienen” of “beschermen” van onze natie. Walz bracht zijn hele militaire carrière door in de Minnesota National Guard. Een vluchtig onderzoek van de geschiedenis ervan onthult er een die parallellen vertoont met vele anderen, maar het is geen goede geschiedenis van het onderdrukken van de Dakota-opstand in 1862 tot de mislukte poging om de stakingen van de Minnesota Teamsters in 1934 neer te slaan tot het breken van de staking in Hormel in 1986 tot het verdedigen van de Republikeinse conventie van 2008 tegen demonstranten.
Dit is niet zomaar een verhaal uit Minnesota. De National Guard heeft diepe wortels in de geschiedenis van de Verenigde Staten, die teruggaat tot de vroegste dagen van de Engelse kolonisatie van Noord-Amerika begin 1600, toen kolonisten milities organiseerden om zichzelf te verdedigen tegen aanvallen van de inheemse bevolking en om het verzet van de inheemse bevolking tegen hun expansie te vernietigen. Slavenpatrouilles in het oude zuiden werden, volgens de NAACP, vervangen door “groepen in militiestijl die de bevoegdheid hadden om gelijke rechten te controleren en te ontzeggen aan bevrijde slaven. Ze handhaafden onverbiddelijk en systematisch Black Codes, strenge lokale en staatswetten die de toegang tot arbeid, lonen, stemrecht en algemene vrijheden voor voormalige slaven regelden en beperkten.”
De National Guards of staatsmilities na de Railroad Uprising van 1877 — wat het dichtst was dat de Verenigde Staten ooit bij een arbeidersrevolutie kwamen — moesten in veel staten worden gereorganiseerd nadat ze te veel sympathie toonden voor de stakers in het hele land. De erfenis van dit tijdperk is in het zicht verborgen. “Steden in de VS dragen nog steeds de fysieke erfenis van de spoorwegstaking van 1877,” aldus het Logistics Center for Transportation, “de industrie steunde Eno Om sociale onrust te onderdrukken, bouwden veel staten en steden — met financiële steun van rijke bedrijfseigenaren — wapenkamers die leken op middeleeuwse kastelen om eenheden van de National Guard te huisvesten en arbeidersbewegingen te onderdrukken.”
Toen Walz gouverneur van Minnesota was, stuurde hij troepen van de National Guard naar Minneapolis tijdens de opstand na de moord op George Floyd door de politie, wat destijds door president Donald Trump werd geprezen. Dit was geen aberratie in zijn lange geschiedenis. Minnesota is behoorlijk trots op de rol van de National Guard bij het tegengaan van “binnenlandse onrust”. Het Minnesota Military Museum pocht:
“Sinds de oprichting in 1956 is de Minnesota National Guard 91 keer opgeroepen om de staat Minnesota te ondersteunen bij diverse burgerlijke onrusten. Minnesota heeft sinds de oprichting te maken gehad met een breed scala aan rassen-, arbeids- en andere sociale conflicten en deze omwentelingen kregen uiteenlopende reacties van de deelstaatregeringen, waaronder de inzet van de National Guard.”
De National Guard in veel staten rekruteert soldaten door de nadruk te leggen op de heldhaftige rol die ze spelen tijdens natuurrampen, zoals deze video laat zien. De National Guard wordt verkocht als weldoeners of “burgersoldaten” die zelden of nooit in gevecht zijn, maar de reorganisatie van het Amerikaanse leger na de Koude Oorlog heeft ertoe geleid dat de National Guard meer geïntegreerd is in Amerikaanse militaire operaties in het buitenland, in scherp contrast met het tijdperk van de Vietnamoorlog. Sinds het einde van de dienstplicht in 1973, heeft het Amerikaanse leger op verschillende manieren moeten vertrouwen om zijn soldaten te rekruteren.
De cultus rond militaire dienst is ontstaan in het tijdperk van het vrijwilligersleger. Hoewel dit betekent dat professionele politici als Tim Walz hiermee samen met Kamala Harris het Witte Huis in kunnen rijden, is het voor anderen een weg naar het kerkhof.
Bron: revsoc21.uk
